Dartende hardcorefanaat Dirk van Duijvenbode wil dit jaar weer gaan knallen
Foto's: Proshots

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Dartende hardcorefanaat Dirk van Duijvenbode wil dit jaar weer gaan knallen

Dirk van Duijvenbode houdt van drie dingen: aubergines, hardcore en darts.

Hij is een geboren Katwijker, bracht zijn jeugd door in Urk om vervolgens naar het Westland te verhuizen. Doordeweeks werkt hij daar fulltime in de aubergineteelt, maar hij brak in 2015 door bij het grote publiek als darter. Hij debuteerde toen op het WK Darts en werd dankzij zijn ‘hardcore walk-on’ plots beroemd. Het trainingsmaatje van Raymond van Barneveld viel na zijn doorbraak alleen terug, na een hoop tegenslagen. Dit jaar moet het weer de goede kant op gaan met Dirk. VICE Sports sprak de darter over zijn liefde voor hardcore, oorbellen uit de visserij en liedjes in je hoofd tijdens het gooien.

Advertentie

VICE Sports: Ha Dirk, je grote doorbraak kwam eind 2015, met het EK in Hasselt en daarna je WK-debuut in Londen. Hoe is het je sportief vergaan sindsdien?
Dirk van Duijvenbode: Niet goed. Daar kan ik geen doekjes om winden. Het was gewoon een minder jaar, door allerlei factoren. Ik kreeg een paar blessures en heb een mentaal tikje gehad op televisie. Het vertrouwen in mezelf was niet top en ik moest wennen na een overstap van management.

Het grote publiek kent je vooral van je hardcore walk-on, die ontzettend viral ging op op YouTube en Dumpert. Wat deed dat met je?
Het was niet de eerste keer dat ik zo opkwam, maar op de een of andere manier pakte RTL7 het op. Ik las later de reacties, heel veel positieve, maar ook wat negatieve. Dat deed wel wat met me, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Ik hoefde er niet bekend van te worden, maar dat gebeurde wel. Die opkomst is van mij uit gewoon puur en dat wil ik ook zo houden. Het moet niet gemaakt worden.

Ben je niet bang dat het een stereotype wordt, de hardcore darter? Of vind je het wel mooi?
Het stereotype ‘darten’ is er sowieso al. En het stereotype ‘hardcore’ doet me niet zoveel. Ik ga ook gewoon naar die feesten. Ik hecht veel meer waarde aan mensen die dezelfde passie hebben. Als die mensen het afkeuren, zou dat veel meer met me doen dan bij anderen. Kijk, ik vind jouw muzieksmaak ook kut.

Dient de opkomst een sportief doel?
Vroeger luisterde Ik echt naar harde muziek, over de 220 BPM heen. Voor mij houdt het nu bij 220 echt wel op hoor. In die tijd dacht ik altijd: als ik dan op televisie kom, dan zet ik lekker hardcore op en ga ik lekker hakken. Ik luister de muziek zelf natuurlijk fulltime.

Advertentie

Als ik train, luister ik een nummer. Dan krijg ik daar feeling mee. Eigenlijk is de opkomst daar een verlengde van. Dan krijg ik nog even een boost voor de wedstrijd. Tijdens wedstrijden draai ik ook bepaalde nummers in mijn hoofd af. Dat brengt wat rust in mijn hoofd, en ik haal er motivatie uit. En een beetje de agressie natuurlijk.

Hoe ben je ermee omgegaan toen het sportief even wat minder ging?
Dat is een mentale klap. Ik kwam op een hoger niveau te spelen. Het jaar ervoor redde ik het allemaal wel, maar nu moest het altijd top zijn. Op moment dat ik op 90 procent ga gooien, krijg ik klappen. En ik gooi heel het jaar door, wekelijks. Dat zijn harde klappen als je steeds verliest. Ik moest er een wending aan geven om weer te winnen, maar dat bleef uit, waardoor ik ging twijfelen. Dat was zwaar.

Heeft de dip te maken gehad met de hype over jouw opkomst?
Dat denk ik niet. Ik zie mezelf niet als een bekend persoon. Het is soms wel jammer dat mensen mij alleen daarvan kennen. Ik heb liever dat dat komt door mijn prestaties, dan door de opkomst die anders is. Soms lees ik opmerkingen als: laat hem eerst maar eens goed gaan darten voordat hij zo’n opkomst doet”. Maar ik doe dat altijd al zo, en zal het niet anders doen.

Wat is het mooiste dat de aandacht je gebracht heeft?
Dit jaar liep ik op Defqon en kwam ik DJ Deetox tegen, waar ik wel fan van ben. Die hoorde ik zeggen: “Hé dat is Dirk”. Op een ander feest werd ik herkend door DJ Titan. Dan sta je toch ineens met je idool te praten.

Advertentie

Ex-wielrenner Lieuwe Westra had een uitgesproken voorkeur voor DJ Partyraiser. Heb jij bepaalde favorieten? Wat draai je in je hoofd af voor of tijdens een wedstrijd?
Partyraiser heb ik ook een hele lange periode gedraaid. Maar dat setje staat nu op een oude laptop. Ik draaide altijd Partyraiser van Masters of Hardcore in 2014, daar sloot hij af. En dan altijd “From The Westcoast” van Partyraiser, hé. Die vind ik heerlijk. Ik ben eigenlijk niet puur hardcore of puur raw. Ik draai het allebei. Ik hou gewoon van hard.

Ga je nog wel eens naar hardcorefeesten?
Ik woon in het Westland en daar staan ze wel bekend om hun werkethos gelukkig. Ik werk altijd zeven dagen in de week, als ik mijn reis- en dartdagen meereken. Ik heb zelden een dag vrij dus dan houdt feesten ook wel op. Als ik een weekend vrij heb, ga ik nog wel eens. Maar nachtfeesten verpesten mijn ritme. Ik doe geen stimulerende middelen, ik hou het bij een biertje. Als ik een nacht doortrek, is wel mijn ritme eraan. Daarom skip ik het nog weleens om die reden.

Nu ga je weer vol aan de bak. Wat gaat 2017 je brengen?
Ik hoop een goed begin van het jaar te maken en aan het EK en WK mee te doen. Ik wil presteren en niet in de eerste ronde eruit gaan. Ik wil zeker één ronde overleven, dat is gewoon doel één. Van daaruit wil ik verder, daar begint het mee.

Je werkt nog wel in de aubergines. In een eerder interview gaf je aan dat je aubergines ‘geweldig’ vind. Wat is daar zo mooi aan?
Aubergines zijn gewoon top. Ik werk daar inmiddels op de administratie. Ik werk al vanaf mijn vijftiende en ben nu vierentwintig. Het is gewoon liefde voor mijn werk.

Je bent geboren in Katwijk en woont in het Westland, maar voelt je een Urker. Waarom?
Ik ben best veel verhuisd in mijn jeugd. Ik ben opgegroeid op Urk van mijn negende tot mijn zestiende. Urkers zijn nuchter, recht door zee, houden van gezelligheid en werken hard. Ze zijn in zekere zin te vergelijken met Westlanders en Katwijkers. Een beetje op zichzelf, ons kent ons. Eigen taaltje. Een gezellig volk. En harde werkers natuurlijk.

Heb je daarom ook je oorbellen nog in?
Ik heb twee oorbellen uit de visserij. Dat is oorspronkelijk iets Katwijks. Dat zijn visserijsieraden, die droegen ze vroeger al. Heel Urk draagt dat bijna, en ik ook, ook al ben ik er al acht jaar weg. Het staat voorlopig niet op de planning om ze uit te doen.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.