Daarna trekt hij één van zijn retro-wielrenpakjes aan en springt op zijn racefiets uit de jaren zestig, voor een rit van een paar uur. Dat doet hij al vijftien jaar lang. Frans denkt namelijk dat hij Eddy Merckx is, de succesvolste wielrenner aller tijden.
Als klein jongetje was Frans een gewone supporter. Maar sinds een droom in 2004 is hij overtuigd van een spirituele connectie tussen Eddy Merckx en hemzelf. Toen begon hij te leven zoals de oud-wereldkampioen dat tijdens zijn profcarrière deed. Frans draagt replica’s van Eddy’s tenues, volgt hetzelfde trainingsschema, eet en drinkt hetzelfde, praat zoals Eddy en verft zijn haar zwart. Merckx zelf moet er niets van hebben. Frans zijn vrouw ook niet. Huidig wereldkampioen Peter Sagan is wel groot fan.
Als er wedstrijden in België of Nederland zijn, gaat Frans daar naartoe. Hij trekt dan een Merckx-outfit aan en gaat op zijn oranje fiets op het fietspad naast het profpeloton rijden. Zo lang mogelijk, om op tv te komen. We spraken Frans over zijn schuur vol stokoud materiaal, zijn korte momenten van tv-roem en natuurlijk Eddy Merckx.
VICE Sports: Ha Frans. Of moet ik Eddy zeggen?
Frans Geldof: Het mag allebei. Op de fiets ben ik Eddy, daarnaast wisselt het wie ik ben. Waarom betekent Eddy Merckx zo ontzettend veel voor jou?
Voor mij is Eddy Merckx een god. Als kind was ik al supporter van hem. Mijn eerste herinnering aan Merckx is de Tour de France van 1969. Hij overheerste. We volgden het thuis via radio en televisie. Toen ik negen was, trok ik al vaak een gele trui aan en speelde ik Eddy. Toen ik opgroeide, bleven we alle wedstrijden kijken of luisterden we op de radio: de Tour de France, de klassiekers. Op mijn zestiende begon ik zelf met wielrennen. Mijn houding was precies zoals die van Eddy. Met schuddende schouders, mijn armen wat naar binnen en mijn neus op het stuur. Naarmate ik ouder werd hield dat nadoen wel op, tot 2004.
Frans Geldof: Het mag allebei. Op de fiets ben ik Eddy, daarnaast wisselt het wie ik ben. Waarom betekent Eddy Merckx zo ontzettend veel voor jou?
Voor mij is Eddy Merckx een god. Als kind was ik al supporter van hem. Mijn eerste herinnering aan Merckx is de Tour de France van 1969. Hij overheerste. We volgden het thuis via radio en televisie. Toen ik negen was, trok ik al vaak een gele trui aan en speelde ik Eddy. Toen ik opgroeide, bleven we alle wedstrijden kijken of luisterden we op de radio: de Tour de France, de klassiekers. Op mijn zestiende begon ik zelf met wielrennen. Mijn houding was precies zoals die van Eddy. Met schuddende schouders, mijn armen wat naar binnen en mijn neus op het stuur. Naarmate ik ouder werd hield dat nadoen wel op, tot 2004.
Advertentie
Alle foto’s via Frans Geldof.
Wat gebeurde er toen?
Ik kreeg een droom. Een stem zei me dat Eddy niet lang meer zou leven en gaf me de eervolle opdracht om Eddy Merckx te zijn. Dat komt omdat we op elkaar lijken. Eddy en ik hebben precies dezelfde lengte, dezelfde schoenmaat, hetzelfde accent en hetzelfde gezicht. De dag erna heb ik meteen spullen gekocht en ben ik Merckx zijn trainingsschema gaan volgen. Dat doe ik nog steeds. Vanmorgen heb ik nog zeventig kilometer gereden, op het ouderwetse spul. En zonder mijn mobiel op zak natuurlijk, dat had Eddy vroeger ook niet. Vinden veel mensen jou niet knettergek?
Ja, helaas wel. Ze denken dat ik zo leef voor de belangstelling. Dat is absoluut niet zo. Het maakt me gewoon gelukkig om te zijn zoals Eddy. Soms is er boe-geroep. Maar dat kreeg Eddy Merckx ook, dus dan voel ik me nog meer Eddy. De reacties gaan soms ver. Er is bijvoorbeeld een brillenwinkel aan het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Die eigenaars verbieden mij om daar te gaan staan kijken. Ze schamen zich als ik op tv voor hun winkel gespot word en zijn bang dat ze klanten verliezen door mij. Zelfs je haar lijkt verdomd veel op dat van Eddy. Wat vindt je kapper daarvan?
Ik verf het zelf. Ik laat mijn bakkebaarden trouwens ook zo groeien als Eddy ze had. Hoe denken je vrouw en dochters over jouw manier van leven?
Mijn vrouw is er niet blij mee. Ze is verliefd op Frans, niet op Eddy. Geen enkele vrouw zou willen dat haar man Eddy Merckx wordt, denk ik. Ook mijn dochters van 28 en 29 jaar schamen zich wel eens. Toch steunen ze me. Ze maken als cadeau voor me op de computer de rugnummers van vroeger na, voor op mijn retro-shirts. Op tv zie ik je daarmee vaak meefietsen met het profpeloton.
Klopt, dat doe ik sinds de Giro d’Italia van 2006. Ieder seizoen daarna zoomen de camera’s wel een aantal keer op me in. Als er koers is, moet ik gaan. En als ik ga, moet ik als Eddy Merckx gaan. Ik wil zijn pijn voelen.
Ik kreeg een droom. Een stem zei me dat Eddy niet lang meer zou leven en gaf me de eervolle opdracht om Eddy Merckx te zijn. Dat komt omdat we op elkaar lijken. Eddy en ik hebben precies dezelfde lengte, dezelfde schoenmaat, hetzelfde accent en hetzelfde gezicht. De dag erna heb ik meteen spullen gekocht en ben ik Merckx zijn trainingsschema gaan volgen. Dat doe ik nog steeds. Vanmorgen heb ik nog zeventig kilometer gereden, op het ouderwetse spul. En zonder mijn mobiel op zak natuurlijk, dat had Eddy vroeger ook niet. Vinden veel mensen jou niet knettergek?
Ja, helaas wel. Ze denken dat ik zo leef voor de belangstelling. Dat is absoluut niet zo. Het maakt me gewoon gelukkig om te zijn zoals Eddy. Soms is er boe-geroep. Maar dat kreeg Eddy Merckx ook, dus dan voel ik me nog meer Eddy. De reacties gaan soms ver. Er is bijvoorbeeld een brillenwinkel aan het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Die eigenaars verbieden mij om daar te gaan staan kijken. Ze schamen zich als ik op tv voor hun winkel gespot word en zijn bang dat ze klanten verliezen door mij. Zelfs je haar lijkt verdomd veel op dat van Eddy. Wat vindt je kapper daarvan?
Ik verf het zelf. Ik laat mijn bakkebaarden trouwens ook zo groeien als Eddy ze had. Hoe denken je vrouw en dochters over jouw manier van leven?
Mijn vrouw is er niet blij mee. Ze is verliefd op Frans, niet op Eddy. Geen enkele vrouw zou willen dat haar man Eddy Merckx wordt, denk ik. Ook mijn dochters van 28 en 29 jaar schamen zich wel eens. Toch steunen ze me. Ze maken als cadeau voor me op de computer de rugnummers van vroeger na, voor op mijn retro-shirts. Op tv zie ik je daarmee vaak meefietsen met het profpeloton.
Klopt, dat doe ik sinds de Giro d’Italia van 2006. Ieder seizoen daarna zoomen de camera’s wel een aantal keer op me in. Als er koers is, moet ik gaan. En als ik ga, moet ik als Eddy Merckx gaan. Ik wil zijn pijn voelen.
Advertentie
Welke reacties krijg je vanuit het peloton?
Peter Sagan is een grote fan van me. Alléé Eddy, alléé Eddy, roept hij altijd. Ook Tom Boonen, Fabian Cancellara en Jurgen van den Broeck geven fijne reacties. Van den Broeck vroeg me ooit voor de start van de koers wanneer ik die dag een stuk mee zou rijden. Zelf is Eddy Merckx niet bepaald te spreken over jou.
Nee, ik ben daar inmiddels aan gewend. Wel is het jammer. Ik maak Eddy niet belachelijk of zo. Het is ook niet dat ik aandacht wil van hem. Ik voel me gewoon Eddy. Ik heb de echte Eddy wel eens een hand gegeven. Oei, dat was raar. Ik kijk enorm tegen hem op en begon helemaal te beven. Eddy’s zoon Axel, ook oud-prof, kan trouwens wel met me lachen. In 2006 reed ik mee met de Amstel Gold Race. Op een fietspad aan het parcours, vlakbij de Cauberg. “Mijn vader rijdt daar,” riep Axel toen, terwijl hij naar mij wees. Al die coureurs lachen, natuurlijk. Hoeveel verschillende outfits van Eddy Merckx heb je?
Dat kan ik niet zeggen. Erg veel. Ik heb eigenlijk alle truitjes uit zijn loopbaan: bijvoorbeeld die van Belgisch kampioen, de gele trui, wereldkampioen, Molteni, Peugeot-BP, Faema, Fiat-France. Alleen de groene trui uit de Tour de France mist. Die ben ik nooit ergens tegengekomen. Welke draag je het liefst?
Dat is lastig. Soms weet ik niet wat ik aan moet doen, maar een uur voor ik vertrek krijg ik een ingeving. Oké, de Molteni-trui is mijn favoriet. Daarin rijd ik ook net nog wat harder. Ik combineer dat shirt met de oranje fiets waarop Eddy het uurrecord reed. Dus je hebt ook meerdere fietsen?
Vijf. Van alle ploegen waar Eddy ooit reed één, alleen van Peugeot-BP nog niet. Ik bouw die fietsen zelf na. Daarbij let ik op alle details. Soms bekijk ik wel duizend foto’s van een fiets voordat ik hem ga bouwen.
Peter Sagan is een grote fan van me. Alléé Eddy, alléé Eddy, roept hij altijd. Ook Tom Boonen, Fabian Cancellara en Jurgen van den Broeck geven fijne reacties. Van den Broeck vroeg me ooit voor de start van de koers wanneer ik die dag een stuk mee zou rijden. Zelf is Eddy Merckx niet bepaald te spreken over jou.
Nee, ik ben daar inmiddels aan gewend. Wel is het jammer. Ik maak Eddy niet belachelijk of zo. Het is ook niet dat ik aandacht wil van hem. Ik voel me gewoon Eddy. Ik heb de echte Eddy wel eens een hand gegeven. Oei, dat was raar. Ik kijk enorm tegen hem op en begon helemaal te beven. Eddy’s zoon Axel, ook oud-prof, kan trouwens wel met me lachen. In 2006 reed ik mee met de Amstel Gold Race. Op een fietspad aan het parcours, vlakbij de Cauberg. “Mijn vader rijdt daar,” riep Axel toen, terwijl hij naar mij wees. Al die coureurs lachen, natuurlijk. Hoeveel verschillende outfits van Eddy Merckx heb je?
Dat kan ik niet zeggen. Erg veel. Ik heb eigenlijk alle truitjes uit zijn loopbaan: bijvoorbeeld die van Belgisch kampioen, de gele trui, wereldkampioen, Molteni, Peugeot-BP, Faema, Fiat-France. Alleen de groene trui uit de Tour de France mist. Die ben ik nooit ergens tegengekomen. Welke draag je het liefst?
Dat is lastig. Soms weet ik niet wat ik aan moet doen, maar een uur voor ik vertrek krijg ik een ingeving. Oké, de Molteni-trui is mijn favoriet. Daarin rijd ik ook net nog wat harder. Ik combineer dat shirt met de oranje fiets waarop Eddy het uurrecord reed. Dus je hebt ook meerdere fietsen?
Vijf. Van alle ploegen waar Eddy ooit reed één, alleen van Peugeot-BP nog niet. Ik bouw die fietsen zelf na. Daarbij let ik op alle details. Soms bekijk ik wel duizend foto’s van een fiets voordat ik hem ga bouwen.
Hoe voelt dat, om als Eddy Merckx door de Vlaamse heuvels te rijden?
Dan ben ik mezelf. Elk jaar train ik in totaal zo’n 25.000 kilometer. Het is prachtig om de pijn te voelen die Eddy Merckx in zijn carrière voelde. Het voelt als een déjà vu en geeft mij en anderen het gevoel van vroeger. Altijd roepen mensen buiten: kom op Eddy. Overal in Vlaanderen. Als ik de volledige Ronde van Vlaanderen ga rijden, ben ik bezig van vroeg in de ochtend tot ’s avonds laat. Ik ga alleen niet zo snel als Eddy. Eddy wordt langzaam ouder. Wat als hij overlijdt?
Dat weet ik niet. Als het zover is, krijg ik die opdracht vanzelf wel. Het gaat heel raar zijn. Zou je ooit een andere renner nadoen?
Een aantal jaar geleden deed ik Roger de Vlaeminck wel eens na. Hij vond dat leuk. Toch blijven mensen altijd Eddy naar me roepen. Ik lijk meer op hem. Ik ben hem. Rijdt er in het huidige peloton een nieuwe Merckx rond?
Pfoe. Nadat Merckx stopte, heb ik veel andere favorieten gehad. Eerst Johan Museeuw, Tom Boonen, Jurgen van den Broeck. Nu heb je Oliver Naesen en Wout van Aert. Die trekken mij wel aan. Ik ben alleen maar supporter voor de Belgen. Jullie hebben Ajax, wij hebben onze wielerhelden. Maar een nieuwe Eddy Merckx? Dat denk ik niet. Ben je eigenlijk af en toe ook nog gewoon Frans?
Mijn vrouw zou graag wat meer Frans zien. Dat kan alleen niet alle dagen. Soms ben ik nou eenmaal Eddy Merckx. Op trainingsdagen al sowieso. Maar op rustdagen, als ik in de tuin werk of het huishouden doe, dan ben ik Frans.—Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.
Dan ben ik mezelf. Elk jaar train ik in totaal zo’n 25.000 kilometer. Het is prachtig om de pijn te voelen die Eddy Merckx in zijn carrière voelde. Het voelt als een déjà vu en geeft mij en anderen het gevoel van vroeger. Altijd roepen mensen buiten: kom op Eddy. Overal in Vlaanderen. Als ik de volledige Ronde van Vlaanderen ga rijden, ben ik bezig van vroeg in de ochtend tot ’s avonds laat. Ik ga alleen niet zo snel als Eddy. Eddy wordt langzaam ouder. Wat als hij overlijdt?
Dat weet ik niet. Als het zover is, krijg ik die opdracht vanzelf wel. Het gaat heel raar zijn. Zou je ooit een andere renner nadoen?
Een aantal jaar geleden deed ik Roger de Vlaeminck wel eens na. Hij vond dat leuk. Toch blijven mensen altijd Eddy naar me roepen. Ik lijk meer op hem. Ik ben hem. Rijdt er in het huidige peloton een nieuwe Merckx rond?
Pfoe. Nadat Merckx stopte, heb ik veel andere favorieten gehad. Eerst Johan Museeuw, Tom Boonen, Jurgen van den Broeck. Nu heb je Oliver Naesen en Wout van Aert. Die trekken mij wel aan. Ik ben alleen maar supporter voor de Belgen. Jullie hebben Ajax, wij hebben onze wielerhelden. Maar een nieuwe Eddy Merckx? Dat denk ik niet. Ben je eigenlijk af en toe ook nog gewoon Frans?
Mijn vrouw zou graag wat meer Frans zien. Dat kan alleen niet alle dagen. Soms ben ik nou eenmaal Eddy Merckx. Op trainingsdagen al sowieso. Maar op rustdagen, als ik in de tuin werk of het huishouden doe, dan ben ik Frans.—Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.