De MMA-vechters die scheidsrechters aanvielen

Een straf was wel terecht, want hij had scheidsrechter ‘Big John’ McCarthy geschopt. Nelson was het er niet mee eens dat McCarthy hem zo lang liet doorslaan op Antonio Silva, een vriend van Nelson die hij in die wedstrijd knock-out sloeg. Hij besloot zijn woede te uiten met een ferme schop tegen de billen van McCarthy.

De straf is verlaagd nadat hij zijn excuses aanbood, maar Nelsons uitbarsting laat wel zien hoe ondankbaar de rol van de derde man in de kooi of ring kan zijn. De scheidsrechter heeft misschien het beste uitzicht van de arena, maar dat is slechts een klein goedmakertje als je voor een paar duizend dollar continu wordt bekritiseerd door miljoenen critici. Ze moeten binnen microseconden beslissingen en inschattingen maken die blijvende consequenties kunnen hebben voor de carrière en gezondheid van de vechters. En bovendien krijgen ze zo af en toe zelf ook rake klappen.

In de geschiedenis zijn er een aantal bizarre momenten geweest waarin vechters scheidsrechters aanvielen. Soms zijn waren het ongelukjes, zoals het moment dat Sam Stout knock-out wordt geslagen en vervolgens scheidsrechter Philippe Chartier wurgt. Soms zijn het begrijpelijke uitingen van frustratie door volledige uitputting, zoals toen Jason High de scheids duwde nadat hij de wedstrijd vroeg stopte. Andere keren zijn het gewoon beschamende momenten van sporters die doordraaien.

Hieronder beschrijven we een paar historische momentjes van momenten waarin vechters het nodig vonden om niet hun tegenstander, maar de scheids aan te vallen. Dit is geen aanmoediging. Het aanvallen van de scheidsrechter kan ervoor zorgen dat je, naast het krijgen van een schorsing of boete, flink voor lul wordt gezet.

#1: Scheidsrechter Keith Peterson vs. Bob Ascolillo
Elke keer dat ik Keith Peterson aan het werk zie als scheidsrechter, sms ik een vriend van me om te zeggen dat de zanger van GFY op tv is. GFY (raad maar dat voor staat) was onderdeel van een nogal asociaal gedeelte van de hardcorescene in New York, waarin ook bands als Billyclub Sandwich en Punchyourface zaten. Ik ging vaak naar dit soort bands in het begin van de jaren 2000. Hoe leger de zaal, hoe meer stoelen er werden gegooid en hoe meer gevechten er in het publiek ontstonden. Peterson was de frontman van zo’n band dus hij is erg op zijn plek in de kooi. Het is bovendien een betrouwbare scheidsrechter, met één grote uitzondering.

Bij een amateurgevecht tussen Ben Syers en Bob Ascolillo in 2010 was Peterson niet alleen scheidsrechter, maar ook slachtoffer. Hij werd aangezien voor de verkeerde persoon. Binnen seconden sloeg Syers Ascolillo neer, dus Peterson kapte de wedstrijd af. Ascolillo ging door. We hebben wel vaker wazige vechters gezien die nog wat proberen, maar dit was anders. Ascolillo dacht zijn tegenstander vast te hebben en gooide Peterson vervolgens op zijn rug. Het was best een indrukwekkende beweging voor iemand die zijn hersenenen rond had stuiteren in zijn schedel. Peterson verdient ook wat erkenning, want hij wachtte rustig totdat anderen hem te hulp schoten in plaats van Ascolillo in zijn gezicht te stompen.

#2: Een Fin vs. een Nederlander
Gilbert Yvel verdiende zijn reputatie als beruchte vechter op de oude manier: door zijn duimen in Don Frye’s oogkassen te planten, Dan Henderson op zijn ruggengraat een elleboog te geven, minstens één tegenstander te bijten en andere acties te gebruiken die alleen in een gevangenisrel voorkomen. Zijn meest ongehoorde moment stamt uit 2004, toen Yvel vocht tegen de Finse MMA’er Atte Backman.

Na wat gehang over de touwen zette de scheidsrechter ze weer terug in een zogenaamde clinch. Zelfs zonder audio kun je al merken dat Yvel vol zit met spanning en woede. Dat maakt het moment dat Yvel de scheids met een linkse hoek en natrap uitschakelt niet minder schokkend. Dat de Nederlander alsnog de UFC haalde in 2010 laat aan de ene kant zien dat hij goed buiten de schijnwerpers kon blijven na het verlies door diskwalificatie, en aan de andere kant hoe lastig het is om goede zwaargewichten te vinden.

#3: Scheidsrechter Bert Lowes vs. Pedro Cardenas
De linkse hoek van Pedro Cardenos op scheidsrechter Bert Lowes is waarschijnlijk het meest beroemde moment tussen vechters en scheidsrechters. Het is in ieder geval het vaakst uitgezonden; het was onderdeel van de intro van Malcolm in the Middle. De clip uit 1982 is van een amateurbokswedssstrijd in Las Vegas tussen Cardenas uit Cuba en Canadees Willie de Wit, die uiteindelijk zilver zou winnen op de Spelen van 1984. De Wit versloeg Cardenas in de eerste ronde en kreeg hem zelfs naar de grond. Toen Lowes tussen beiden kwam sloeg Cardenas nog een keer, een klap die per ongeluk in Lowes’ gezicht kwam. Zo stuurde hij de scheids met een bloedneus de touwen in. Een reservescheidsrechter mocht de ring in en Cardenas won in de tweede ronde.

4: Scheidsrechter Joey Lepiten (en Alvin Aguilar) vs. Razi Jabbari
In 2011 organiseerde het Universal Reality Combat Championship een gevecht op de Filipijnen tussen lichtgewicht Honorio Banario en Iraanse tiran Razi Jabbari. Na anderhalve minuut in de eerste ronde stopte scheidsrechter Joey Lepiten het gevecht als Jabbari aftikt na een overvloed aan klappen. Vervolgens klonk er een nummer van Korn over de intercom en ontstond er chaos. Nadat Banario als winnaar werd verklaard, begon Jabbari te duwen en schelden tegen de scheids. De scheids hield zich niet in en werkte hem vakkundig tegen de grond, waarna URCC-promotor Alvin Aguilar – een expert in jiu jitsu – hem in een wurghouding legt. Banario won uiteindelijk de titel in One FC, waar hij doorvecht als lichtgewicht. Jabbari vocht nooit mee.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.