De overeenkomsten tussen de Wenger Out-campagne en Brexit

Ook al heeft het Brexit-kamp de publieke opinie misschien gemanipuleerd, ze bereikten hun doel. Voor de volgende grote protestbeweging kan het dus geen kwaad om een beetje af te kijken. En toevallig is die volgende beweging al in gang bij Arsenal: Wenger Out. Degenen die hier achter zitten, lijken de campagnestrategie van het Brexit-kamp te hebben overgenomen. Misschien vind je dit een misplaatste vergelijking, maar de overeenkomsten tussen de Wenger Out-beweging en het Brexit-kamp zijn opmerkelijk. Voorafgaand aan Arsenals FA Cup-wedstrijd tegen Lincoln in maart was er een grote demonstratie tegen Wenger die bijgewoond werd door een paar honderd fans. Dat is natuurlijk slechts een fractie van de hele achterban, maar ze kregen wel de aandacht. Tussen de megafoons en protestsjaals viel één spandoek echt op. In rode letters stond er ‘Wexit’ opgekalkt. Die slogan is misschien nog geen reden om dit protest te vergelijken met de Brexit. De afgelopen maanden is de ‘-xit’ toevoeging nogal populair geworden. Frexit, Scoxit en Nexit zijn slechts een paar voorbeelden van samentrekkingen die je sindsdien om de oren vliegen, maar het zijn wel allemaal termen die gebruikt worden in een politieke context. Dit keer wordt die toevoeging gebruikt in een poging om een grijze zestiger die een Londense voetbalclub coacht, weg te sturen.

Laten we er eens dieper induiken. Waarom wordt het mogelijke ontslag van de Arsenal-coach Wexit genoemd? Arsène Wenger wordt – net als de EU – beschuldigd van een onbetrouwbare, ondemocratische en dictatoriale aanpak. De voetballerij streeft misschien geen democratie na, maar het is begrijpelijk dat de Arsenal-fans boos zijn op Wenger, omdat hij elke week een hoop geld krijgt van mensen waar hij geen verantwoordelijkheid aan aflegt, terwijl de resultaten blijven tegenvallen. Dat is allemaal behoorlijk logisch. Het is alleen minder begrijpelijk dat er een anti-Europese ondertoon wordt gebruikt tegen Wenger. Sommige Arsenal-fans denken dat Wengers Franse nationaliteit een onderdeel is van het probleem, terwijl dat nog geen probleem was toen hij drie titels won tussen 1998 en 2004. Eén fan zei zelfs dat hij bereid is om de taxi te betalen die Wenger naar Parijs zal brengen, ondanks dat de Fransman al zo’n twintig jaar in Londen woont. De toon en felheid in de Wenger Out-campagne doen sterk denken aan de Brexit, en dat geluid is ook duidelijk aanwezig op social media. Verder heeft iemand heeft zijn zuurverdiende geld uitgegeven aan een busje dat is volgekalkt met anti-Wenger teksten, wat sterk doet denken aan de bedrukte auto’s van Nigel Farage. Op het anti-Wengerbusje staat: ‘Twenty years in Europe and we’re still waiting’ en ‘In Wenger we Trust’.

Het Brexit-kamp was vooral ontzettend succesvol met hun kretologie. De Wenger Out-beweging probeert dit over te nemen met hun eigen kenmerkende hashtag en opdringerige aanwezigheid op Facebook en Twitter. Ze gebruiken dezelfde strategie om hun boodschap te verspreiden. Daarnaast flyeren ze, zijn ze petities gestart en doneren mensen inmiddels zelfs geld voor de Wenger Out-campagne. Net als bij Vote Leave dat zich voor de Brexit inzette, zijn er een hoop verschillende mensen met verschillende achtergronden betrokken in de Wenger Out-campagne. Het is daarom moeilijk te zeggen in hoeverre de demonstraties op wedstrijddagen echt een georganiseerd geheel zijn. Een hoop mensen zien hem graag vertrekken, maar niet iedereen demonstreert tegen de coach. Ook niet iedereen die Wenger weg wil hebben zal hem op social media continu zwart maken. Er zijn ook veel gematigde Wenger-sceptici die het gebrek aan vooruitgang en de eeuwige vierde plek helemaal zat zijn.

Dat brengt ons naar misschien wel de meest belangrijke overeenkomst tussen de Brexit en de Wenger Out-beweging. Beide campagnes zorgen voor verdeling en hebben als gevolg dat mensen tegen elkaar opgezet worden. Dat Arsène Wenger met zijn selectie niet presteert naar hun mogelijkheden is een legitiem argument om de Fransman weg te willen hebben. Net als dat er ook zeker argumenten waren om de EU te verlaten, zijn er nu ook Arsenal-fans die terecht het gevoel hebben dat Wenger niet voldoende gepresteerd heeft om een contractverlenging te verdienen. De stille meerderheid van deze groep is alleen nog niet bereid om met een Wexit-bord rond het stadion te lopen.

Het punt is dat degene die het hardst roept, net als met de Brexit, meestal degene is die het minst genuanceerd is. Net zoals de miljoenen Britten die zich schamen voor de verbale rommel die sommige politici over Europa zeggen, zijn er ook mensen die het gedrag van een deel van de Wenger Out-beweging veroordelen. Maar, net als bij de Brexit, zal het harde geschreeuw van een kleine minderheid de diepere problemen niet oplossen.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.