De toekomstige koning van de F1: in gesprek met Max Verstappen

Als je goed genoeg bent, ben je eigenlijk ook oud genoeg. In de sportwereld duiken bijna jaarlijks jonge talenten op, die de gevestigde orde overhoop gooien en hun plek als nieuwe ster opeisen.

Natuurlijk kan de ervaring die bij een hogere leeftijd komt cruciaal zijn. Je hebt meer ervaring, je bouwt kennis op, leert van je fouten en komt erachter wat goed voor je werkt. Het kost tijd om ergens een meester in te worden en om een topper in de Formule 1 te worden, moet je daar lang voor werken. Heel lang.

Juist daarom is het verbazingwekkend hoe snel Max Verstappen de stap van piepjonge belofte zette naar de eerste plek op het podium van een Grand Prix. Verstappen stond pontificaal in elke sportkrant en site toen hij afgelopen mei op achttienjarige leeftijd de Grand Prix van Spanje op zijn naam schreef voor Red Bull Racing. Dat was op zich al indrukwekkend genoeg. Maar wat het echt uniek maakte, was de kalmte en de precisie waarmee de jonge Nederlander zijn vaardigheden die dag liet zien. Het zag eruit alsof hij dit al decennia deed.

Iets meer dan een jaar daarvoor was hij de jongste man ooit in een Formule 1-race. Nouja, eigenlijk was hij nog een kind. Verstappen was zeventien toen hij in 2015 aan de start van de Australische Grand Prix verscheen.

Ik interviewde Verstappen in het hoofdkwartier van Red Bull Racing. In gesprek met Max vergeet je al snel dat hij nog een tiener is. Het is sowieso moeilijk om een leeftijd op hem te plakken. Hij ziet eruit als een groentje, maar is mentaal al een ervaren Formule 1-coureur. Het is verleidelijk om zijn leeftijd in het perspectief van de gemiddelde negentienjarige te plaatsen: moeite om uit bed te komen, veel te veel achter de Playstation, elk weekend zuipen. Maar dat is appels met peren vergelijken. Alles in Max zijn geval bewijst dat die “negentien” niet meer is dan een getal.

Het is algemeen bekend dat hij uit een echt racegezin komt. Zijn vader Jos startte tussen 1994 en 2003 in 106 Grands Prix en eindigde twee keer op het podium. In 1994 vormde hij zelfs even een koppel met Michael Schumacher. De moeder van Max, Sophie Kumpen, won verschillende prijzen in het karten. Zijn opa aan zijn moeders kant, Paul Kumpen, was een kampioen in rallyracen en zijn oom Anthony Kumpen had succes in meerdere racedisciplines.

Max’ eerste herinnering aan de sport is er dan ook niet eentje waarin hij een Grand Prix kijkt voor de TV. “Ik denk dat ik drie of vier jaar was. Ik zat in de Formule 1-wagen van mijn vader,” herinnert hij zich. Rond die leeftijd werd Max voor het eerst in een kart gezet, waarschijnlijk door dezelfde vader in wiens Formule 1-auto hij zat. “Ik was vier jaar en kon niet wachten om de kart te starten. Ik hield mijn helm de hele dag op.”

“Ik groeide op in een motorsportomgeving,” vervolgt hij. “Mijn familie was heel belangrijk voor mijn carrière, vooral mijn vader, omdat we altijd samen reisden. Hij stelde mijn motor af, was mijn mechanicus, dus we deden alles altijd samen. Hij is erg belangrijk in mijn leven.”

Max heeft zijn vaders prestaties in de F1 al dik overtroffen, maar Jos blijft een leidend figuur in de carrière van zijn zoon. Jos is een no-nonsense, duidelijk figuur. De voormalig F1-coureur hielp zijn zoon een plek te krijgen in een van de meest gewilde auto’s en geeft hem regelmatig het type advies dat je alleen van familie kan krijgen.

“Zelfs als ik een goede race heb gereden, vertelt hij me dat er dingen zijn waarin ik beter moet worden,” zegt Max. “Als ik bijvoorbeeld tweede ben geworden, zouden sommigen zeggen: ‘Wow, wat een goede race.’ Maar mijn vader zegt: ‘Oké, je hebt het goed gedaan door tweede te worden, maar er zijn nog steeds punten waarop je je kunt verbeteren.”

Hij stond door zijn vaders prestaties in het verleden al vroeg in de publieke belangstelling. Voor volgers van de sport leek het sinds zijn jonge tienerjaren al onvermijdelijk dat Max ooit ook Grands Prix zou gaan rijden. Verstappen is een nieuwkomer, maar op een bepaalde manier hoort hij er al heel lang bij. Er is een foto waarop hij als peuter praat met Schumacher, en eentje waarop hij als jonge karter poseert met Jenson Button. Nu racet hij tegen de Brit, net als zijn vader twee decennia geleden deed.

Zoals de meeste F1-racers won Verstappen in eigen land eerst een rits kartprijzen. Max denkt dat tachtig procent van wat hij bij het karten leerde, helpt in de Formule 1. “Je blijft bouwen aan je vaardigheden, maar de basis leg je in het karten.” Tussen het karten en de Formule 1 zat voor Verstappen een extreem korte periode in de Formule 3 – een seizoen waarin hij tien Europese F3-races won – voordat hij bij Toro Rosso zijn debuut maakte in de F1.

“Ik denk dat beide stappen groot waren,” zegt hij over zijn extreem snelle groei als coureur. “Maar ik denk dat de grootste stap die naar de F3 was, omdat het gevoel van zo’n wagen heel anders is dan een kart. Om te begrijpen hoe je daarin moet rijden, remmen en sturen, moet je wel wat oefenen. Dat is dus sowieso een grotere stap. Maar de stap naar de F1 was natuurlijk ook groot!”

“Mijn aanpak was hetzelfde. Het is gewoon een grotere en snellere auto, maar over het algemeen heb ik altijd dezelfde aanpak.”

De F1-entree van Verstappen in 2015 lijkt op de entree van Kimi Raikkonen meer dan een decennium daarvoor. De Fin was ouder – hij debuteerde op zijn 22ste – maar had minder races onder de gordel toen hij in 2001 begon aan de F1. Toevallig reed Kimi in een door Red Bull gesponsorde Sauber. Net als Raikkonen zagen een paar experts Verstappen als te onervaren. In beide gevallen werd zelfs gesuggereerd dat de F1-regels tegen zulke jonge racers op zou moeten stellen. Maar in beide gevallen verstomde die kritiek al snel.

Door die gelijkenissen is het misschien niet zo gek dat Verstappen en Raikkonen dit seizoen vaak als magneten naar elkaar toe trokken. Ze vertegenwoordigen de oudere en jongere coureurs op de baan. Hun rivaliteit is fascinerend en intens. Toen Verstappen de Grand Prix van Spanje won, was dat na een gevecht met Raikkonen in de laatste rondes. Sindsdien hebben ze elkaar vaker getroffen, waarbij Raikkonen kritiek uitte op de robuuste verdedigende acties van Verstappen, vooral die in de Grand Prix van België.

Ik vroeg Max of hij kampioenen als Raikkonen anders benadert dan de coureurs die hij in de kartwereld of de F3 trof. Hij is daar duidelijk over. “Iedereen is min of meer hetzelfde”, zegt hij, terwijl hij zijn schouders ophaalt. “Natuurlijk hebben mijn huidige tegenstanders titels gewonnen en zo, maar als coureur maakt dat niet uit. Ze hebben meer ervaring, maar als je tegenover ze staat ben je hetzelfde. Iedereen is gelijk.”

Deze houding – en zijn neiging naar controverse – zorgen ervoor dat Max al vergeleken is met coureurs als Schumacher en Senna, die zich niet inschikten op of naast het parcours. Zij gaven weinig om reputaties toen ze de F1 in stormden. Het kost niet veel moeite om vergelijkbare route voor Verstappen in te beelden.

Het is dus niet verrassend dat de hype om Verstappen nu enorm is. Er wordt veel van hem verwacht, als jongste F1-winnaar ooit. Zijn plek bij het brutale Red Bull Racing zorgt er bovendien voor dat hij constant onder vuur ligt bij de media. Verstappen staat als negentienjarige onder enorme druk, in een sport die coureurs niks vergeeft.

“Ik probeer er niet teveel aan te denken”, zegt hij zonder te twijfelen. “Ik richt me op wat ik op de baan moet doen. Wat daarna komt, laat ik los.”

Dat lijkt te werken. Verstappen zag er bijna beangstigend relaxed uit toen hij voor het eerst meedeed aan de Formule 1. Zijn winst in Spanje liet zien dat hij de houding van een wereldkampioen heeft. Alle tekenen wijzen erop dat Max ooit die wereldtitel gaat pakken: hij was snel vanaf zijn eerste ronde, heeft lak aan reputaties, is meedogenloos op de baan en kalm daarbuiten. Zijn zelfvertrouwen is niet te missen. “We moeten gewoon zorgen dat het gebeurt,” zegt hij, alsof het over een bezoekje aan het strand gaat.

Als Verstappen de komende jaren wereldkampioen wordt, stoot hij Sebastian Vettel van de troon als jongste F1-wereldkampioen ooit. Niet dat Max daarmee bezig is. “Daar denk ik nooit aan,” zegt hij. “Ik wil ooit wereldkampioen worden. Ik hoef niet per se de jongste te zijn. Dat zou leuk zijn, maar dat is niet iets waarop ik focus.”

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.