Een middag drinken met het zesde elftal van VV Ruinen

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Een middag drinken met het zesde elftal van VV Ruinen

De derde helft wordt nergens zo gevierd als hier.

“Ik kan vijf talen: Nederlands, Frans, Engels en Berbers,” schreeuwt een doorgesnoven jongeman in het tankstation in Hoogeveen. Hij heeft een trainingspak aan, een petje op zijn hoofd en in zijn mondhoeken schuimt kwijl op. Ik ben in het tankstation met een paar jongens van het zesde elftal van VV Ruinen. Op wedstrijddagen eten ze hier altijd eerst een broodje. Normaal gesproken is dat een rustig begin van de dag. Vandaag niet.

Advertentie

Het is zondagochtend elf uur en een doorgesnoven jongen is hier aan het trippen. Hij probeert een pakje peuken te kopen, maar heeft niet genoeg geld op zijn rekening. Uit radeloosheid begint hij willekeurige dingen te schreeuwen, zoals hoeveel talen hij spreekt. Ik durf geen foto van hem te maken, omdat ik bang ben dat mijn camera anders gesloopt wordt. Dan begint de druktemaker opeens middenin het tankstation te huilen. “Ik wil naar mijn mama,” zegt hij. “Ik wil mijn mama.” Het is een sneu en aandoenlijk gezicht.

Het huilen gaat uit het niets weer over in schreeuwen. “Mijn opa was joods!”, roept de jongen. Een nietsvermoedende agent loopt toevallig het tankstation in om een pompbeurt af te rekenen. De trippende jongen sprint het tankstation uit en verdwijnt. Ik vraag me af of dit normaal is in Hoogeveen en kijk vertwijfeld naar de jongens van VV Ruinen 6. “Nou, welkom in Hoogeveen,” zegt Ronald lachend. “Dit is voor ons ook nieuw.”

Een plastic koe verwelkomt je bij VV Ruinen.

De selectie van VV Ruinen 6.

Ronald is 22 en een van de leiders van VV Ruinen 6, een vriendenteam dat speelt in de reserve zesde klasse. Ik heb niet echt een aanleiding om een reportage over het elftal te maken, behalve dat ik eens een filmpje van VV Ruinen 6 langs zag komen op internet. In het filmpje maakt VV Ruinen 6 van de derde helft een aardig feestje in de kleedkamer, met bier, een speaker, schlagermuziek, een microfoon en discobal. Daar wil ik wel een keer bij zijn.

Linksback Jeroen rijdt ons naar VV Ruinen.

Ronald tussen de geblesseerde middenvelder Tom en centrumverdediger Peter.

In het tankstation slaat Ronald flessen water in, omdat de bidons van het team kwijt zijn. Daarna stappen we in de auto bij Jeroen, de linksback van het elftal. Op weg naar VV Ruinen leren de jongens mij nieuwe muziek kennen, zoals een hardstylenummer waarin een vrouw “bewerk mijn kut en spuit me helemaal vol” zingt. Ik vraag wie de artiest achter dit nummer is, maar dat weten de jongens niet. “Het nummer heet Big Dick,” weet Ronald wel.

Advertentie

Onder het genot van dit nummer legt Ronald onderweg uit hoe VV Ruinen 6 is ontstaan. Het team bestaat uit drie vriendengroepen uit Hoogeveen die samen wilden gaan voetballen op zondag. De zondagclubs in Hoogeveen vonden ze niks, dus klopten ze aan bij het nabijgelegen VV Ruinen. “Bij het eerste gesprek dacht VV Ruinen dat we ergens anders geroyeerd waren,” vertelt Ronald. “Maar VV Ruinen is gewoon gezellig, met zes teams die op zondag spelen en daarna van een biertje houden. De bierprijs is er ook heel goed.”

De speaker van VV Ruinen 6 met discobal.

Middenvelder Thijs pakt de shirtjes. Spits Niek klapt op de schlagermuziek.

Niek wijst middenvelder Robbert/Roberto aan als grensrechter.

De jongens uit Hoogeveen zijn sindsdien van VV Ruinen gaan houden en de liefde is wederzijds. Als we even later verzamelen met het elftal, ontmoet ik de andere jongens, zoals aanvoerder Bart, middenvelder Robbert, keeper Leon en lolbroek Niek. Robbert zingt graag in de kleedkamer onder het alias ‘Zanger Roberto’ en blijkt een relatie te hebben met het zusje van Ronald. “Bijna iedereen uit het team heeft een zusje,” vertelt Niek. “Dibs op Merel trouwens.” Iemand anders is er als de kippen bij om “dibs op Tessa” te roepen. Linksback Jeroen vindt dat niet leuk, want Tessa blijkt zijn zusje te zijn. “Ik wist dat iemand dat ging roepen. Zo voorspelbaar,” zegt hij.

In de kleedkamer knalt “Snelle Planga” van Donnie uit de speaker en maakt aanvoerder Bart de opstelling bekend. “En een applausje voor onze verslaggever,” zegt hij. Het team applaudisseert voor mij en ik weet me geen houding te geven. Niek wijst degene aan die dit keer mag vlaggen. Dan is het tijd voor de warming-up. VV Ruinen 6 speelt vandaag tegen het derde elftal van MSC uit Meppel. Bij winst blijft VV Ruinen 6 meedoen om het kampioenschap van de reserve zesde klasse, dus er staat wat op het spel.

Advertentie

Keeper Leon had niet veel te doen.

De warming-up van VV Ruinen 6.

Door de hitte moest er veel water gedronken worden.

Ik kom niet voor de wedstrijd, maar er bestaat geen derde helft zonder de eerste en tweede. VV Ruinen 6 komt al snel op voorsprong door een doelpunt van Niek. Daarna regent het goals. Na de eerste helft staat het al 4-0. Tijdens de wedstrijd tikt een speler van MSC Ronald aan. “Zo, echt een lekker wijf staat daar langs de kant, en haar moeder mag er ook wezen,” zegt de speler van MSC. Ronald weet niet zo goed hoe hij moet reageren, omdat het om zijn zusje en moeder gaat. “Bedankt, dat zijn mijn zusje en moeder,” zegt hij.

In de tweede helft loopt VV Ruinen 6 uit naar een 8-0 overwinning. De jongens zijn zelf ook verbaasd. Spits Niek neemt vier van de goals voor zijn rekening en keeper Leon schiet zelfs nog een penalty binnen. Het is bloedheet en de mannen van MSC hebben er wel genoeg van. “Fluit maar af,” opperen ze tien minuten voor tijd tegen de scheidsrechter. VV Ruinen 6 gaat akkoord en de scheids fluit af. De jongens lopen vermoeid maar voldaan naar de kleedkamers. Het is tijd voor de derde helft.

Zanger Roberto in actie.

Roberto krijgt het elftal op de banken.

Linksback Jeroen is in zijn nopjes met het optreden van Roberto.

Zanger Roberto pakt de microfoon en er wordt een krat bier middenin de kleedkamer gezet. De jongens zijn kapot van de wedstrijd onder de brandende zon, maar Roberto krijgt ze weer aan de praat. “Ik voel een John de Bevertje aankomen,” zegt hij na een paar nummers van André Hazes. Op “Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht” gaat het los. De jongens gaan op de banken staan en zingen al drinkend luidkeels mee. De discobal die op de speaker zit zorgt voor een ongeëvenaarde sfeer. Ik besef dat dit de reis van bijna drie uur waard was.

Advertentie

Niek pakt de microfoon om in zijn onderbroek het nummer “Met Mike en Bianca” te zingen. Het refrein met de tekst “Vroem, vroem Torremolinos” komt er goed uit, maar als de rap van Gipsy Mafia begint, kan Niek het niet meer bijbenen. Gelukkig voor hem valt de speaker uit tijdens de raps van Gipsy Mafia. Als Niek vervolgens ook nog zijn biertje kapot laat vallen naast de speaker, is het definitief klaar met het gezang. De jongens gaan douchen.

Spits Niek zingt in zijn onderbroek “vroem vroem Torremolinos”.

Een biertje valt stuk naast de box.

Linksachter Ivo kamt zijn haartjes voordat hij de kantine in gaat.

De derde helft wordt voortgezet in de kantine. De tafel wordt volgezet met bladen bier. Ik eet een broodje worst en zie in de kantine Orlando Uitenwerf staan aan een statafel. Uitenwerf speelde vroeger voor WKE en is tegenwoordig een bekende zanger van het levenslied in deze regio. Amateurclubs huren hem vaak in. Vandaag gaat hij zingen als de derby tussen het eerste elftal van VV Ruinen en SV Pesse erop zit. Uitenwerf wordt ook wel ‘Ollie’ of ‘Zwarte Jannes’ genoemd, omdat hij bekend is geworden met het zingen van het repertoire van volkszanger Jannes. Ik stap naar hem toe om een praatje te maken.

“Mensen denken dat dit klein is, maar ik haal juist het meeste plezier uit deze dagen,” zegt Uitenwerf. “Dan kom ik bij een club en staan er tweehonderd fietsen voor de deur. Dat is toch mooi? De mensen drinken hier ook aardig, dat is goed voor de sfeer.” Uitenwerf is al door bijna elke amateurclub in de regio ingehuurd. Andere zwarte mensen komt hij hier nauwelijks tegen, maar racisme ook niet, zegt hij. Ooit hoopt hij wel verder te komen dan feesten in kantines. “Het is mijn droom om op het Mega Piraten Festijn te staan,” zegt hij.

Advertentie

Orlando Uitenwerf droeg ook binnen zijn zonnebril.

Omdat hij van voetbal houdt, heeft hij drie voetballen op zijn onderarm getatoeëerd.

Een paar minuten later knalt zijn stem buiten door de speakers. Uitenwerf is geliefd en iedereen zingt mee. Het eerste elftal van VV Ruinen heeft gewonnen van SV Pesse en de zon schijnt nog, dus de stemming zit er goed in. Het valt me op dat er veel meisjes aanwezig zijn op de club. “Er is in het weekend niet veel anders te doen in het dorp. Iedereen komt hierheen,” vertelt Ronald. Uitenwerf heeft een spijkerbroek aan, terwijl het bloedheet is. Hij zweet dan ook enorm. “Kijk mij nou zweten. En jullie dachten zeker dat een neger niet hard kon werken,” zegt hij in de microfoon. Iedereen lacht, Uitenwerf zelf het hardst.

Uitenwerf maakt er een feestje van.

Meisjes praten en kijken toe van een afstandje.

Uitenwerf tussen zijn fans.

De jongens van VV Ruinen 6 zijn duidelijk fan van Uitenwerf en drinken stevig door. Ik krijg glazen bier en blikjes rumcola in mijn handen gedrukt. Het tempo ligt hoog en na een tijdje lukt het me niet meer om alles wat ik zie en hoor netjes op te schrijven in mijn notitieboekje. Uitenwerf flirt veel met de camera en geeft de microfoon ook even aan zanger Roberto, die een liedje mag zingen. In de kantine staat een meisje te vozen met een speler van VV Ruinen. Een ander meisje is op het dak geklommen om het feest te filmen met haar telefoon.

Uitenwerf zou anderhalf uur zingen, maar hij geniet van de sfeer en staat er na tweeënhalf uur nog. Ik geniet ook en sta nog mee te hossen als Uitenwerf tegen zeven uur bezig is aan zijn laatste nummertjes. Hij zingt als toegift nog eens zijn spetterende nummer “Mi Lobi Yu!”, daarna is het feest klaar. De jongens van VV Ruinen 6 gaan nog de kroeg in en vragen of ik mee ga, maar voor mij is het tijd om terug te gaan naar de randstad, anders mis ik mijn trein. “Rij anders mee met mij,” biedt Uitenwerf aan. “Ik kom vlak langs het station.”

Advertentie

Uitenwerf zingt een van zijn eigen nummers.

Een fan filmt het optreden vanaf het dak.

Ook keeper Leon mocht een beetje zingen.

Enigszins aangeschoten stap ik achterin de glimmende zwarte Mercedes van Uitenwerf. Een blonde dame bestuurt de wagen. Ik vraag of zij de manager van Uitenwerf is. Het valt even stil. “Hoe noemen we dit eigenlijk?”, vraagt ze aan de zanger. “Zij is de zus van een vriendje van mijn zoontje,” legt Uitenwerf uit. Met die uitleg zal ik het moeten doen. Op weg naar het station rijden we lang achter een trage tractor. Pas na aandringen van Uitenwerf haalt de zus van een vriendje van zijn zoontje de tractor in. Ik kom te laat aan op het station, maar dat geeft niet. “Stuur mij de foto’s nog he!”, zegt Uitenwerf voordat ik uitstap. Ik geef hem een hand en beloof ze op te sturen.

De volgende ochtend word ik wakker met het deuntje van “Mi Lobi Yu!” in mijn hoofd. Als ik mijn telefoon pak, heb ik een berichtje van Ronald. De jongens van VV Ruinen 6 zijn nog lang doorgegaan in de kroeg, en op weg naar huis zijn ze gaan “struukn duukn”. Ik kende het fenomeen nog niet, maar het betekent dat je na het stappen dronken in de struiken springt. Mocht VV Ruinen 6 nog kampioen worden, dan kom ik terug om het kampioensfeest te vieren en te struukn duukn.

Zie hieronder nog wat foto’s van de middag:

Spits Niek legt aan voor een goal.

Het optreden van Roberto.

Niek in zijn onderbroek.

Een meisje hurkt op muziek van Uitenwerf.

De jongens doen ook mee.

Een vlot montuurtje.

Een minder vlot montuurtje.

Dit is een verhaal uit De Vierde Helft , een serie van VICE Sports over amateurvoetbal in Nederland. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.