Een ochtend met Rick Hemmink: de profvoetballer die boer is geworden

Een mooie carrière in het profvoetbal was twintig jaar lang zijn droom. Rick Hemmink (24) mocht bij FC Twente, Heracles Almelo en Achilles’29 ruiken aan het profvoetbal. Hij stond samen met mannen als Dusan Tadic, Leroy Fer en Quincy Promes op het veld, maar een doorbraak kwam er mede door drie zware blessures nooit.

Vorig seizoen spatte zijn profdroom bij Achilles’29 definitief uiteen. Hij kwijnde weg op de reservebank in Groesbeek. Daarom gooide Hemmink afgelopen zomer het roer om. Hij zei het profvoetbal vaarwel en werd boer. Hemmink werkt nu dagelijks op de boerderij van zijn vader in Vroomshoop. Over een paar jaar neemt hij het bedrijf waarschijnlijk over. Voor VICE Sports zocht ik hem op en liep een ochtend mee op de boerderij.

VICE Sports: Hoi Rick, hoe bevalt het boerenleven?
Rick Hemmink: Ik denk dat er bij jullie stadsmensen een verkeerd beeld is van het boerenbestaan. Het is niet zo dat ik iedere dag op een krukje aan die uiers zit te trekken. Ik ben meer een manager. De melkrobot doet het werk, en het proces is geautomatiseerd. Alleen als er problemen zijn moet ik in actie komen, en alles wordt bijgehouden door computers.

Het is een soort Football Manager, alleen dan met koeien?
Ik kan alle gegevens over de koeien terugvinden. Hoeveel krachtvoer ze eten, hoeveel rondjes ze lopen, hoeveel liter melk ze geven. Er zijn tegenwoordig zelfs chips die nog gedetailleerder alles kunnen bijhouden: het aantal stappen, hoe vaak ze met hun kop naar beneden gaan om te eten. Je kunt dan zelfs een 2D-beeld krijgen, waarop je precies de bewegingen van de koe in de stal kunt volgen. Dat soort nieuwe technieken vind ik wel vet.

Dat klinkt als een fabriek. Heb je ook liefde voor die beesten?
Het is niet zo dat ik met ze lig te knuffelen, maar natuurlijk vind ik het mooi. Koeien zijn net topsporters. Sommigen geven wel 35 liter melk per dag, tien jaar lang. Ik moet ervoor zorgen dat ze zo goed mogelijk kunnen presteren. Hoe langer ik er nu mee bezig ben, hoe mooier ik het vind. In het begin heb ik een stoel bovenin de stal neergezet en ben ik gewoon gaan kijken. Koeien zijn echt bijzondere beesten. Wist je dat er een hele hiërarchie hier in de stal is? Als een soort piramide. Als de hoogste koe aan komt lopen en die wil precies op deze plek eten, gaat de rest aan de kant. Mooi hè?

Het is wel totaal iets anders dan je druk maken om tactiek of je tegenstander van de volgende wedstrijd.
Ik was altijd bezig met de vraag of ik zou spelen, nu maak ik me druk om de geilheid van Bertha 38. Wij moeten vooral opletten of koeien tochtig zijn. Geil dus. Ze gaan ineens heel veel lopen of met hun kop over de kont van een andere koe. Dat soort signalen moet je herkennen. Mijn pa kijkt een koe in de ogen en zegt: die is niet gezond. Dat wil ik ook kunnen.

Als een koe tochtig is, bellen we een bedrijf dat ze komt bevruchten. Iedere koe heeft zijn eigen voorkeursstier. Daarvoor is er een database. We hebben net gezien dat Hielkje 48 tochtig is, haar voorkeursstier is Jupiler. Dat geef ik nu door aan het bedrijf en dan komen ze morgen langs met het sperma.

Waar is het misgegaan met je voetbalcarrière?
Vanaf mijn achttiende ben ik vier jaar lang geblesseerd geweest. Drie keer heb ik mijn kruisband gescheurd, twee keer links en een keer rechts, en ik had kraakbeenschade. Dat was in de tijd dat ik bij FC Twente de overstap maakte vanuit de jeugd naar de senioren. Ik ben toen op amateurbasis naar Heracles gegaan. Na een seizoen kreeg ik een jaarcontract, maar dat werd niet verlengd.

Wat deed je toen?
Ik heb mezelf nog een kans gegeven, vorig seizoen bij Achilles’29 in de Eerste Divisie. Of ik zou het geweldig doen, veel scoren en belangrijk zijn, of het werd helemaal niets. Het werd dat laatste. Vooral na de winterstop zat ik alleen maar op de bank. Dat was frustrerend, omdat ik wist dat dit mijn laatste kans was. Mijn hele leven hoopte ik profvoetballer te worden, maar iedere week spatte mijn droom verder uiteen.

Hoe kijk je nu tegen de voetballerij aan?
Het is een eenzijdig bestaan. Iedereen leeft in zijn eigen tunnel. Dat wist ik al een beetje, maar nu is dat nog duidelijker geworden. Het is trainen en spelen, en de meeste jongens doen verder helemaal niets. Die zitten de hele middag achter de PlayStation. Bij mij net zo. Toen ik bij Heracles en Twente speelde dacht ik er niet aan om ook te gaan studeren. Dat had toch geen zin, mijn enige doel was profvoetballer worden.

Nu speel je met HHC in de Tweede Divisie. Merk je veel verschillen met het profvoetbal?
In het profvoetbal is alles zakelijker. Ik heb nog contact met een paar jongens uit mijn tijd bij Twente, maar verder met niemand. Iedereen is op zichzelf gericht. Bij HHC is dat wel anders. De meeste jongens spelen er al langer. Daar komt donderdag na de training wel een kratje bier de kleedkamer in. Zo’n derde helft kende ik niet. Overigens is alles goed geregeld. Voor aanvang van uitwedstrijden eten we bij Van der Valk, de supporters zijn fanatiek. Er zijn jongetjes fan van HHC. Niet van Ajax, maar van HHC. Dat is toch mooi?

Sommige jongens kiezen ervoor om naar het buitenland te gaan als het in Nederland niet lukt. Je kunt altijd wel ergens aan de slag. Waarom jij niet?
Dat is niks voor mij, ik ben en blijf een nuchtere boer. Ik ken verhalen van jongens die veel moeite moesten doen om hun geld te krijgen. Of die een gesprek hadden met een voorzitter die een wapen droeg. Ik zit niet te wachten op dat soort gekke dingen.

En waarom geen carrière in de Eerste Divisie?
Daar had ik geen trek in. Ik heb altijd getraind voor de Eredivisie, niets meer en niets minder. Als je vijftien jaar in de Eerste Divisie speelt, wat ga je dan daarna doen? Je bent niet financieel onafhankelijk, je hele leven stond in het teken van voetballen. Ik snap dat sommige jongens daar wel voor kiezen, als je geen alternatief hebt. Maar geef mij dan maar de boerderij.

Dit is een interview uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.