Een ode aan Roberto Carlos en zijn bananenbal
Illustratie door Dan Evans

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Een ode aan Roberto Carlos en zijn bananenbal

“Ik bewonder je vanwege je werk bij Internazionale, maar je moet me nog één ding uitleggen.

Waarom heb je besloten om Roberto Carlos te verkopen?” Dit vroeg een Italiaanse journalist live op televisie aan de toenmalige trainer van Internazionale, Roy Hodgson. De Engelsman reageerde niet. Hij zette simpelweg zijn koptelefoon af, knikte en verliet de ruimte. De journalist had duidelijk een nogal gevoelige snaar geraakt bij Hodgson, die werd herinnerd aan een beslissing die de reputatie van Hodgson geen goed had gedaan. In 1996 kwam Roberto Carlos niet meer in de plannen van de Engelsman voor en daarom werd hij verkocht aan Real Madrid. Onbewust gaf Hodgson het startschot voor een legendarische carrière.

Advertentie

Roberto Carlos da Silva Rocha werd in 1973 geboren in Garça in Sao Paulo. Hij hobbelde eerst over de voetbalvelden als aanvaller, maar ging steeds dichter bij zijn eigen goal spelen.

Zijn eerste stappen in het profvoetbal zijn absoluut bijzonder te noemen. In 1992 verliet hij het middelmatige União São João voor Atlético Mineiro en ging mee tijdens hun Europese tour. Aangezien de meeste spelers op dat moment meededen aan de Copa America, kreeg Carlos al snel speelminuten in Spanje.

(Foto via Albert Gea, Reuters)

In 1993 maakte hij de overstap naar Palmeiras en werd twee keer kampioen. Zijn indrukwekkende prestaties zorgden ervoor dat hij opnieuw naar Europa kon. Middlesbrough was wel geïnteresseerd, maar de Braziliaan koos uiteindelijk voor de glitter en glamour van Milaan. Vanaf de eerste dag twijfelde niemand aan zijn talent. Hij scoorde in zijn eerste competitiewedstrijd meteen een vrije trap tegen Vicenza. Toch werd zijn verblijf in Milaan geen succes.

Er volgde een een teleurstellend seizoen. Inter eindigde als zevende en kwalificeerde zich alleen voor de UEFA Cup, terwijl Juventus er met de Champions League-titel vandoor ging. Hodgson besloot dat het tijd was om wat dingen om te gooien. Hij zag in Roberto Carlos een buitenspeler, maar de Braziliaan voelde zich beter als opkomende linksback. Hij besloot dat Roberto Carlos moest vertrekken.

Oeps.

In de zomer van 1996 sloot Carlos aan bij het Real Madrid van Fabio Capello. Roberto Carlos kreeg rugnummer drie, net als Paolo Maldini. Op dat moment had niemand nog voorspeld dat deze twee verdedigers de beste van hun generatie zou worden. Hun speelstijl lag mijlenver uit elkaar, maar hun kwaliteit was hetzelfde.

Advertentie

De fans in het Santiago Bernabeu waren vanaf dag één verliefd op Roberto Carlos. Hij won meteen de titel met Real Madrid, terwijl Barcelona op dat moment al Figo en Ronaldo in het team had. Maar het meeste indruk maakte hij met zijn spelplezier. De charismatische speler had bakken met energie en het publiek kreeg er maar geen genoeg van. Hij liet geweldige dingen zien in Madrid. Er was geen andere linksback waar tegenstanders zoveel rekening mee hielden als met hem. Hij viel aan, creëerde kansen en was toch altijd op tijd terug op de achterste linie om zijn verdedigende werk op te knappen. Ik kan zo gauw geen enkele speler bedenken die zo goed over de vleugels kon verdedigen. Misschien kwam alleen Cafú nog een beetje in de buurt. Roberto Carlos was niet alleen fysiek en technisch top. Hij was ook briljant. Zeker voor een linksback. Hij deed dingen die niemand voor mogelijk hield. De onmogelijke goal die hij tegen Tenerife scoorde in de Spaanse beker in 1997/98 is daar een prima voorbeeld van. De krul die hij de bal meegeeft lijkt uit een ander universum te komen.

Het beste voorbeeld van zijn aanstekelijke persoonlijkheid was tijdens tijdens de wereldbeker in 2000. Hoewel Real Madrid de finale niet kon winnen van het Argentijnse Boca Juniors, was Roberto Carlos duidelijk de man of the match. Real Madrid kreeg in de eerste minuten al twee goals tegen en het elftal leek overrompeld te worden. Maar de Braziliaan liet zich niet ontmoedigen. Hij nam het team op sleeptouw en maakte zelfs nog een schitterend doelpunt. Madrid slaagde er uiteindelijk niet in om het tij te keren, maar het was duidelijk dat Roberto Carlos bijna in zijn eentje die beker binnen had gesleept. Naast zijn grote successen met Real Madrid – hij won drie keer de Champions League, vier keer de Spaanse titel en twee wereldbekers – presteerde hij ook in het Braziliaanse shirt meer dan prima. Zo’n tien jaar was hij niet weg te denken uit de selectie. Samen met Ronaldo en Rivaldo was hij een bepalende speler in het elftal dat tweede werd op het WK van 1998 en in 2002 de wereldtitel pakte. Roberto Carlos was eigenlijk de belichaming van de Braziliaanse filosofie. Het Braziliaabnse elftal speelde sprankelend – niet net zo goed als in de jaren zeventig of tachtig, maar alsnog heel goed – en miljoenen voetbalfans over de hele wereld werden verliefd op het enthousiasme en de vrolijkheid van de Braziliaanse voetballers. Hun speelstijl was voor een hoop mensen een voorbeeld. En dat had een hoop te maken met de onophoudelijke rushes van Roberto Carlos en Cafu over de flanken.

Advertentie

Maar als er een moment is dat Roberto Carlos het meest typeert, dan is dat de vrije trap die hij nam tijdens een het vriendschappelijke toernooi ‘Le Tournoi’ in 1997. Het toernooi was een voorproefje op het WK van 1998 en natuurlijke ramde Roberto Carlos er in de eerste wedstrijd tegen Frankrijk direct een bal met ongelofelijk veel effect het net in.

Die bananenbal sloeg niet alleen in als een bom in het doel van de Fransen, maar ook in het geheugen van iedereen die hem met een krul tussen de palen zag belanden. De hoeveelheid flair en effect was typerend voor de Braziliaanse linksback. In zijn spel legde hij onuitputtelijke kracht, jaloersmakende precisie en een klein vleugje magie. “Als je iemand in je team wil hebben die gevaarlijk kan zijn met vrije trappen, is Roberto Carlos een prima keuze. Maar dan krijg je er ook gelijk een van de beste linksbacks ooit bij,” zei de Braziliaanse bewonderaar – en ex-voetballer – Ronaldinho eens over hem. En wie geeft hem ongelijk?

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.