Hoe de fanatieke supporters van FC Twente en Schalke 04 beste maatjes werden

Op verjaardagen had hij met een paar andere Twente-supporters, die ook besmet waren met het Schalke-virus, hardop nagedacht over het oprichten van een Twentse supportersvereniging van Schalke 04. Daarna was het snel geregeld: de supportersvereniging van Schalke had het allemaal aan hem overgelaten. Maar Henny wist nog niet hoe de intrede van de groep precies zou vallen in Duitsland. En dan had iemand ook nog eens bedacht dat BWE pontificaal voor de met fanatieke supporters gevulde kroeg van Schalke zou worden gedropt. Terwijl de bus Gelsenkirchen inreed, schoten er allerlei scenario’s door zijn hoofd. “Stel het je voor vanuit hun perspectief. Dertig van die Hollanders die opeens een bus voor je supporterskroeg parkeren en vervolgens doodleuk naar binnen wandelen,” herinnert Henny zich.

Zijn zenuwen bleken gelukkig overbodig. “Vanaf het moment dat we daar voet over de drempel zetten, werden we omarmd en geknuffeld. Het was alsof ze ons al jaren kenden.”

Ergens was dat ook wel zo. Twente-supporters voelden zich al decennia aangetrokken door de Königsblauen van over de grens. Henny’s vader was bijvoorbeeld ook zo’n Twentse Schalke-supporter. Waar die liefde precies vandaan kwam, begreep hij zelf eigenlijk niet eens. Als Henny het zijn vader vroeg, kreeg hij nooit een duidelijk antwoord. Volgens Henny komt het niet alleen doordat Enschede dicht bij de Duitse grens ligt. De busreizen van BWE duren immers dik drie uur. Dat is met een plens bier prima te overbruggen, maar verklaart de hechte vriendschap nog niet helemaal.

Volgens Henny zit het meer in de overeenkomst tussen mensen uit het Ruhrgebied en Twente. De textielarbeiders uit Enschede pasten wel bij de mijnwerkers uit Gelsenkirchen. Veel Twentenaren zien hun mentaliteit van terug bij Schalke 04: niet zeuren, gewoon hard werken. Een andere overeenkomst zit hem misschien in het minderwaardigheidscomplex waar beide clubs soms mee kampten. De aanhang voelde zich vaak in de hoek gedrukt door grotere clubs als Ajax of Bayern München. Het gevoel van ‘wij tegen zij’ leeft bij beide clubs dus nogal.

De voetballende verpersoonlijking van die culturele overeenkomsten tussen de Kohlenpot en Twente is Youri Mulder. Zijn transfer van FC Twente naar Schalke 04 in 1993 betekende een doorbraak in de band tussen de twee clubs. Na een vriendschappelijke pot, die onderdeel was van de transferdeal van Mulder, trokken nieuwsgierige Twente-supporters steeds vaker naar het stadion in Gelsenkirchen. Hun Youri werd al snel een publiekslieveling in Gelsenkirchen, zeker omdat hij meteen scoorde tegen de gehate rivaal Dortmund.

Zijn naam bulderde door het stadion en supporters van Schalke hingen doeken voor Mulder op. Maar Youri herinnert zich vooral de bezoekjes van Henny. “Voor mij begon het ding tussen Schalke en Twente echt toen de Ten Vergerts steeds vaker op trainingen kwamen kijken,” vertelt hij aan VICE Sports. “Henny kwam met zijn zoon en schoondochter naar Gelsenkirchen en daardoor ontstond het contact. Dat was heel familiair, toen was het echt nog een familiedingetje. Het is daarna steeds verder uitgedijd, totdat het opeens een echte fanclub werd.” Youri’s succes op het veld zorgde er ondertussen voor dat Nederlanders steeds populairder werden in Gelsenkirchen.

Vandaar dat Henny en zijn maten niet lang na de transfer van Mulder BWE oprichtten. De supportersvereniging begon met het maken van fan-artikelen in de beide clubkleuren en vond langzaam een plek op de tribune. In het begin liep het contact tussen Nederlanders en Duitsers alleen nogal moeilijk. “Duitsers nemen alles letterlijk,” legt Henny uit. ‘’Als wij zeggen: ‘je bent niet goed wijs man’, bedoelen we daar verder niks mee. Als je dat tegen een Duitser zegt, schrikt-ie zich rot en vraagt hij zich af wat hij je in godsnaam heeft misdaan. Maar je kunt gelukkig ook met ze lachen en met die verschillen ga je op een gegeven moment juist spelen.” Een jaar of vijftien geleden verhuisde Schalke naar de Veltins Arena, een stadion dat net als de Grolsch Veste naar een biermerk was vernoemd. De daar vlakbij gelegen supporterskroeg, café Auf Schalke, werd het vaste honk van BWE. Elke thuiswedstrijd wordt er daar eerst ingezongen en ingedronken. “Als we daar binnenlopen, en dat is tegenwoordig altijd met een man of vijftig, gooit de dj er altijd wat Twente-muziek tegenaan. Ik heb hem jaren geleden een cd’tje gegeven met allemaal Twente-flauwekul, dus die draait-ie nu standaard.” Klassiekers als ‘Hasj, Coke en Pillen’ en ‘Aj ie veur Twente bin’ zingen de Duitsers inmiddels moeiteloos mee. Laatst werd Henny nog aangeklampt door wat Schalke-supporters die het cd’tje ook wel wilden hebben.

In 2008 kreeg de vriendschap nog een laatste zet. Twente en Schalke lootten elkaar in de groepsfase van de UEFA Cup. De thuiswedstrijd in Enschede was een hoogtepunt. Voor Henny vormde het met BWE ook nog eens de kroon op zijn werk. “De dag die we in Enschede hebben gehad was machtig mooi. Wij hadden de avond voor de wedstrijd een enorme fanparty georganiseerd in ons café. Tijdens de wedstrijd waren de hekken tussen uit- en thuisvak gewoon open. Alles liep door elkaar. Voor veel mensen is voetbal oorlog, bij ons is het één groot feest.”

Het eerstvolgende feest staat gepland op donderdag 20 april. Henny zal dan in café De Toekomst in Enschede rond het middaguur zo’n zestig wedstrijdtickets verdelen onder de leden van BWE. Daarna zal hij in de bus een cd’tje met Schalke-muziek opzetten en de eerste halve liter opentrekken op weg naar Gelsenkirchen, voor het duel tegen Ajax. En vlak voor de wedstrijd zal Henny’s flauwekul-cd’tje nog harder worden meegezongen dan gewoonlijk.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.