Hoe de wuppie Nederland veroverde en meteen weer verdween

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Hoe de wuppie Nederland veroverde en meteen weer verdween

We herinneren 2006 als het jaar van die monsterlijke schoppartij tegen Portugal, maar het jaar draaide toch vooral om de wuppie.

De WK-koorts brak uit, en struikelend over pluizige beesten met plakvoeten baanden we ons een weg naar de kroeg om Nederland naar de overwinning te schreeuwen. Op iedere straathoek, aan iedere dakgoot, in ieder winkelschap en op elke auto waren die kleine mormels te vinden. Kilo’s, nee, tonnen wuppies kleurden huizen, auto’s en supermarkten rood-wit-blauw en oranje.

De beesten kregen in Nederland een podium dankzij Pierre Kartner, A.K.A. Vader Abraham. Je weet wel, van die smurfen. Verder is er vrij weinig bekend over de ontstaansgeschiedenis van de wuppies en dat is vrij absurd. Maar wat nog gekker is, is dat we nu niets meer van de voormalige knuffel des vaderlands horen. Ik ging op onderzoek uit. Na een zoektocht langs adressen in de Verenigde Staten, China, Groot-Brittannië en Naarden kwam ik in contact met de huidige Nederlandse godfather van de wuppie.

Advertentie

De wuppie werd in de jaren zeventig geboren in de Verenigde Staten, in Oklahoma City dankzij de verveelde Tom Blundell. Toen de ouders van de jonge Tom, net terug van militaire dienst, op vakantie gingen naar Europa, moest hun zoon de een week op hun bedrijf passen. Het bedrijf heette BIPO – een combinatie van de namen van ouders Bill en Polly – en maakte pluche beesten. Tom verveelde zich natuurlijk kapot in dat kantoor. Hij keek om zich heen en maakte oogcontact met wat plastic oogjes. Het waren samples van leveranciers. Ook vond hij een paar katoenen bolletjes die gebruikt werden als neuzen voor dieren die in de fabriek werden gemaakt.

Van het een kwam het ander, en plots zaten de oogjes op de wollige neus gelijmd. Tom was nog niet klaar. Hij keek nog eens rond en ontdekte wat papieren voetjes. Die monteerde hij onder het bolletje en zo ontstond ontstond een heus poppetje met ogen en voeten.

Het poppetje kreeg een plekje op Toms bureau en bleef verder onaangeroerd. Tom liet de boel verslonzen bij BIPO en toen zijn ouders hem bij terugkomst op het matje riepen, was hij bang voor een flinke uitbrander. Maar vader Bill was door het dolle heen over de creativiteit van zijn zoon. Hij zag het pluizige beestje als een perfecte nieuwe impuls voor het wat ingekakte bedrijf en verwachtte een miljoen exemplaren te verkopen. Samen bedachten ze de naam Weepul, een samenvoeging van ‘wee people’ (kleine mensen). Moeder Blundell voegde nog twee voelsprietachtige antennes aan het knuffeltje toe en een nieuwe publiekslieveling was geboren.

Advertentie

Van 1971 tot en met 2012 (voor de jonge lezers: dit waren tijden dat Nederland zich nog weleens voor grote toernooien plaatste) verkocht het bedrijf meer dan 400.000.000 Weepuls. Vierhonderd miljoen. Laat dat even op je inwerken.

Niet zo gek dus dat de Nederlandse wuppiepioniers Tom Bodt en Eduard van Wensen het beestje tegen het lijf liepen tijdens een bezoek aan de VS. Ze zorgden dat het naar Nederland kwam en doopten het om tot ‘Wuppie’, een afkorting voor voor World Unique Promotional Product Identity and Emotion. Met hun bedrijf Interall begonnen ze de dingen in Nederland te produceren, als promotiemateriaal voor bedrijven. Tom Bodt tipte smurfenvader Pierre Kartner in 1981 dat hij ook best wat met de wuppie kon doen. Kartner was op slag verliefd en schreef ‘Wij zijn de Wuppies’, een melangolisch lied dat niet zou misstaan in een gemiddelde aflevering van Bassie en Adriaan. De wuppie zette definitief plakkerige voet op Nederlandse bodem.

Toen de hype van Vader Abraham was uitgedoofd, leek de wuppie dood en begraven. Maar in 2006 kwam hij plotseling keihard terug. De Albert Heijn trok het beestje ergens vandaan en zorgde voor een enorme hype – ook al was het voor de supermarktketen eigenlijk de derde keus als WK-gadget.

Toch werd het beestje een enorme hit. Je had simpelweg geen keuze. Het was wuppies sparen of publiekelijk kaalgeschoren worden op het marktplein en voor de rest van je leven uitgemaakt worden voor landverrader. Dus werden paps en mams eropuit gestuurd om de meest gore producten in huis te halen, als ze er maar een extra wuppie voor kregen.

Advertentie

De Albert Heijn kocht 16 miljoen wuppies en 700.000 mega-wuppies, en toch waren de beesten halverwege het toernooi uitverkocht. Het gevolg was een hoop zeurende klanten en een florerende Marktplaatshandel.

Maar na het toernooi werd het stil. Je zou denken dat Interall bakken met geld verdiende aan de hype in 2006, maar volgens Henk Kroon was daar geen sprake van. Hij werkte samen met Interall en bekommert zich nu met zijn bedrijf Horizonsource over de nalatenschap van de wuppie, die van het grote podium is verdwenen. Interall kon de order van 16 miljoen niet aan, waardoor een Duits bedrijf de productie overnam en de dingen in China liet maken. Interall bezat de rechten, maar kreeg volgens Kroon tijdens de wuppiemania van 2006 maar een kleine commissie. Geen gouden, maar een wollig handdrukje.

Henk Kroon op een beurs met zijn Weepuls. Foto via Henk Kroon.

Albert Heijn had de jackpot te pakken, maar het leverde ze vooral zeurende klanten op. En Vader Abraham? Die bleef met lege handen achter. Hij mocht geen WK-hit meer maken, net als Johan Vlemmix, godzijdank. Henk Kroon vertelt me dat Tom Bodt een jaar of zes geleden is overleden. De man die de wuppie naar Nederland bracht, was voor zijn dood uit de wuppiebusiness gestapt en had zich samen met zijn dochter volledig gestort op elektrische scooters.

Dat lijkt mij een slimme stap, want niemand weet of de wuppie nu nog een toekomst heeft. Toch wordt hij nog altijd gemaakt, buiten het zicht van het grote publiek. Dat voelt een beetje als een ooit succesvolle smartlappenzanger die nu op vrijdagavond in dorpscafé de Rijpe Banaan zijn hitjes van weleer ten gehore brengt voor een publiek dat bestaat uit twintig aangeschoten dorpsidioten. Na zijn optreden krijgt hij vijftig euro in zijn handen gedrukt en mag hij gratis drinken aan de bar. Maar volgens Henk Kroon valt het allemaal wel mee.

Kroon denkt niet dat de wuppie dood en begraven is en verkoopt nog altijd Weepuls. Hij vertelt ook dat hij erover denkt om de wuppie als emoji te lanceren, en sluit niet uit dat Hollywood ons na The Emoji Movie ook wel The Weepul Movie kan brengen. De man heeft duidelijk hoop voor de toekomst van het pluizige beest. En misschien gaat de wuppie de honderd wel halen en leeft het beestje bij het volgende WK plotseling weer op. Je krijgt ze immers niet zomaar klein – bij wijze van spreken dan.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.