Hoe podiummiss Maja Leye het wielrennen wil moderniseren

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Hoe podiummiss Maja Leye het wielrennen wil moderniseren

Vier jaar geleden kneep Peter Sagan voor de ogen van de internationale pers in de billen van Maja Leye en zo werd de podiummiss ongevraagd de inzet van een wereldwijde rel over seksisme in het wielrennen.

Vandaag overhandigt ze nog steeds bloemen aan de winnaars van de Ronde van Vlaanderen of de Omloop Het Nieuwsblad en kent ze kampioenen als Cancellara of Van Avermaet persoonlijk.

Minder bekend is dat Maja bij organisator Flanders Classics ook hard werkte aan de toekomst van het wielrennen. VICE Sports sprak haar over wedstrijdbeleving, vrouwelijke coureurs en bloemenmeisjes.

VICE Sports: Ha Maja, de rol van podiummiss ligt de laatste jaren wat onder vuur. Wat vind jij daarvan?
Maja Leye: Ik begrijp beide kampen. Waarom moeten wij degenen zijn die de bloemen overhandigen en de kussen geven? Bij de Vuelta is het meer protocollair. Er zijn ook ceremonies met mannen. We moeten zeker nadenken over vernieuwing en wat meegaan met de tijd.

Advertentie

Hoe ervaar jij die rol zelf?
Bij mij is het natuurlijk anders, aangezien ik ook een hoop andere dingen doe dan op het podium staan. Bovendien is het een traditie en traditie is een belangrijk onderdeel van het wielrennen. Laat me zeggen dat ik niet van extreme meningen hou, maar dat we er wel over moeten nadenken.

Maja aan het werk. (Alle foto’s eigendom van Maja Leye)

Je hebt zelf in het oog van de storm gestaan toen Peter Sagan in 2013 op het podium van de Ronde van Vlaanderen jou in de billen kneep.
Dat was duidelijk een vrouwonvriendelijke handeling, maar die hele episode was waanzinnig. Op het podium zelf had ik niet goed door wat er gebeurde. Ik voelde iets en dacht eerst nog dat het per ongeluk was. Vervolgens werden er foto’s van gepubliceerd en bleek dat ik het juist had gevoeld. Zoiets doe je niet, dacht ik. Dat hoort niet op een podium. Dat hoort nergens.

Hoe reageerde Peter Sagan?
Hij heeft die avond nog via Twitter zijn excuses aangeboden. Zijn management heeft vervolgens contact opgenomen en voor mij was het snel: case closed. Ik ben niet de persoon om er zwaar aan te tillen.

Maar toen moest het ergste nog komen?
De mediastorm achteraf was echt verschrikkelijk. Plots had iedereen een mening over mij. Mark Uytterhoeven (Vlaamse televisielegende, red.) liet mij een Zuid-Afrikaanse krant zien waar ik in stond. Een vriendin uit Australië vroeg me of ik betrokken was bij een schandaal, want ze had mij op Channel 7 gezien. Van een nobody werd ik iemand. Onze receptioniste vertelde me dat er voortdurend voor me werd gebeld. CNN en BBC wilden me interviewen. In het sowieso al drukke voorjaar kwam ik dus onverwachts in een internationale mediastorm terecht. Dat was best moeilijk.

Advertentie

Hoe is de storm gaan liggen?
Via Het Nieuwsblad, onze mediapartner, en enkele andere kanalen heb ik een interview gegeven. Het jaar erna heb ik de podiumceremonie overgeslagen. Het was allemaal wat te extreem. Sommige Sagan-fans stuurden mij haatberichten. Anderen vonden dat ik klacht moest indienen. Journalisten belden mijn vrienden of stonden plots voor mijn deur. Mannenblad P-magazine vroeg me voor een fotoshoot. Ik heb veel afgewezen toen.

Hoe gedroeg Sagan zich de volgende keer dat je hem zag?
De week erop op de Brabantse Pijl stond hij weer op het podium en hield hij zijn handen braaf thuis. Zijn team heeft me toen nog een fiets cadeau gedaan. In eerste instantie heb ik die geweigerd, maar plots stond er een grote doos voor me aan de receptie. Peter en ik kunnen nog door één deur. Ik vind hem een bijzonder straffe atleet.

Heb je die fiets nog?
Nee, hij was te klein, haha.

Je speelt mee in een satirisch programma op de Belgische tv en bent betrokken bij de organisatie van wielerkoersen. Welke functie staat er eigenlijk op jouw LinkedIn?
Event Organiser bij Flanders Classics (de organisatie van media-ondernemer Wouter Vandenhaute die zes Vlaamse wielerwedstrijden beheert, red.). Een functieomschrijving is wel lastig, omdat het zo all-round is: planning en logistiek van de wedstrijden, het vip-gebeuren, de mediacampagne, de podiumceremonie…

Hoe heb je die baan gekregen?
Nadat ik drie jaar in Australië had gewoond, belde Lien Crapoen me op. Lien werkte als podiumhostess toen we nog samen communicatiemanagement studeerden aan de Hogeschool West-Vlaanderen in Kortrijk. Aanvankelijk zou ik alleen achter de schermen werken, maar toen ze een nieuwe hostess zochten, kwamen ze bij mij uit. Ik had daar geen ervaring mee, maar Lien zei me dat ik gewoon zes keer per jaar een boeket met bloemen moest afgeven. Wat kon er fout gaan?

Advertentie

Was je toen al wielerfan?
Ja, met mijn opa ging ik als kind naar Parijs-Roubaix kijken – gezellig met pistolets in de auto – en in de zomer keken we samen de Tour.

En nu organiseer je zelf regelrechte wielermonumenten.
Het is inderdaad redelijk uniek en bizar wat ik nu allemaal doe. Mensen zien dat vaak niet als ze me op het podium zien pralen, maar dan ben ik continu aan het checken: staan de dranghekken goed? Hoe ligt het tapijt op het podium? Hangen alle billboards recht?

Op een koersdag komt alles samen: organiseren en presenteren. Hoe ziet zo’n Ronde van Vlaanderen er voor jou uit?
Erg druk. De dag ervoor komt iedereen die meerijdt alle info ophalen: wedstrijdwagens, neutrale wagens, de takeldienst, bezemwagens – een hele stoer. Dan moeten we iedereen briefen en liggen we pas flink na middernacht in ons bed. Om vijf uur ’s morgens de dag erna komt de kapster. Een half uurtje later ben ik alweer als een gek aan het rennen om eregasten te ontvangen of de burgemeester naar het podium te begeleiden. Daarna vertrek ik na de start naar de Oude Kwaremont en uiteindelijk naar de aankomst in Oudenaarde. Maar ik word continu aangesproken als er problemen zijn.

Als je ’s avonds met de winnaar op het podium staat, besef je dan dat je net de officieuze Vlaamse feestdag hebt georganiseerd?
Dat is het leukste moment. In de chaotische aanloop naar het voorjaar denk ik weleens: waarom doe ik dit allemaal? Maar op dat podium en langs de weg zie je mensen van over de hele wereld verbroederen, al die blije gezichten, berichtjes van vrienden en familie die zich rot amuseren. Er komt een miljoen mensen kijken. Plus evenveel kijkers thuis. Dat is uniek in België.

Advertentie

Krijg je zelfs iets van de wedstrijd mee?
Nee, alleen een beetje op de radio als ik in de auto zit. Ik neem wel alles op en bekijk het dan achteraf, vol verbazing over hoe de koers is verlopen. Op dat moment besef ik hoe uniek het is, wat voor grote momenten ik meegemaak. Ik leer de grootste wielrenners kennen. Als ik Fabian Cancellara en Tom Boonen nu tegenkom, groeten ze me. Dat blijft bizar.

Ben je druk bezig met de toekomst van het wielrennen?
Al sinds de eerste dag ik hier werk, maar toen durfde ik mijn mond nog niet open te doen. Bepaalde zaken mogen best vernieuwen, vooral wat de start en het slot van de koers betreft. Kijk naar de start van de Giro in Apeldoorn. Dat was een hele show: een schitterende teampresentatie, muziek, aankleding. Ik vond dat super. Door de presentatie in een scenario te gieten verhoog je de beleving en de suspens. Op grote muziekfestivals doe ik ook continu ideeën op.

Hoe gaat het met het vrouwenwielrennen?
Persoonlijk ben ik hier sterk mee begaan. Flanders Classics zette daar vanaf het begin al sterk op in, maar er kan nog veel verbeterd worden. We moeten stap voor stap mannen en vrouwen gelijk trekken. Het vrouwenwielrennen is financieel alleen nog steeds fragiel. Maar we zijn goed op weg. Het grote voorbeeld zijn de wedstrijden in Nederland. Bij de start van de Amstel Gold Race werden de vrouwen en mannen samen voorgesteld. Ik vond dat geweldig.

Zit je zelf ook regelmatig op de fiets?
Sinds twee jaar fiets ik ook. Ik vind het belangrijk om te weten wat het is, maar ik doe het jammer genoeg te weinig. Het is vaak te druk.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.