In gesprek met de Ajacied die het liefst in Nieuw-Zeeland wil spelen
Gerard van Hees/Ajax Images

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

In gesprek met de Ajacied die het liefst in Nieuw-Zeeland wil spelen

De vrouwen van Ajax werden dit jaar voor het eerst kampioen.

Bovendien spelen ze dit weekend de finale van de beker tegen PSV. Ze hebben dus misschien wel een succesvoller seizoen dan de mannen, en dat succes is niet alleen te danken aan de Nederlandse topspeelsters Anouk Hoogendijk en Daphne Koster. Het elftal heeft ook internationale toppers, die het team naar een hoger niveau tillen. De Nieuw-Zeelandse Betsy Hassett is daar één van. Hassett is pas 26, maar is al een grote naam in het vrouwenvoetbal. Ze speelde bij Manchester City en Werder Bremen en is al jaren een vaste speler in het nationale elftal van Nieuw-Zeeland. Ze speelde twee wereldkampioenschappen en evenveel Olympische toernooien.

Advertentie

Foto: John David Mercer/USA TODAY Sports

In 2009 vertrok ze uit Nieuw-Zeeland om voetbal te combineren met een studie aan de Universiteit van Californië. Daarna trok ze door West-Europa om haar centen te verdienen in de voetbalwereld. Dat een profcarrière niet zo goed betaalt als bij de mannen, is een understatement. De best betaalde vrouwelijke voetballer in Engeland verdient 75.000 euro per jaar, terwijl Wayne Rooney – de voetballer met het hoogste salaris in Engeland – elke week al zo’n 350.000 euro opstrijkt. VICE Sports sprak met Betsy Hassett over het verschil tussen mannen- en vrouwenvoetbal, haar thuisland Nieuw-Zeeland en natuurlijk Ajax. VICE Sports: Ha Betsy, je hebt in een hoop verschillende Europese competities gespeeld. Hoe is de Nederlandse in vergelijking met de rest ?
Betsy Hassett: Wij hebben met Ajax duidelijk het beste team. Eigenlijk kan alleen FC Twente zich meten met ons. De rest van de competitie stelt niet zoveel voor. Het niveau is in de breedte niet zo hoog als in Engeland of Duitsland. Ik ben benieuwd hoe wij ons staande houden tegen een topclub uit Zweden of Engeland, want daar hebben we nog niet tegen gespeeld. Vind je de Nederlandse benadering anders dan die in de rest van Europa ?
Het is heel technisch en tactisch. Ik ben gewend om in competities te spelen waar het fysieke aspect een grotere rol speelt, maar dit bevalt me wel. In Nieuw-Zeeland leer je dat niet. Daar is een wedstrijd gewoon de hele tijd beuken.

Advertentie

Foto: Gerard van Hees/Ajax images

Je contract bij Ajax loopt deze zomer af. Wil je blijven ?
Ja en nee. Ik wilde heel graag kampioen worden en dat hebben we gedaan, maar ik zit vaak op de bank. Ik weet niet of ik dat nog een heel seizoen wil. Maar de club is wel heel professioneel, alles is goed georganiseerd. We trainen altijd in de ochtend en de wedstrijden zijn op vrijdagavond. In andere competities trainde ik altijd ‘s avonds. Dan had je minder tijd om andere dingen te doen. Steeds meer Nieuw-Zeelandse voetballers vertrekken naar Amerikaanse universiteiten om daar hun voetbalcarrière op te zetten. Waarom ?
Als je als meisje klaar bent met je middelbare school, maar nog niet goed genoeg bent voor het nationale elftal, dan heb je een probleem. Er zit een groot niveauverschil tussen het nationale elftal en de competitie in Nieuw-Zeeland. Een Amerikaans universiteitselftal is dan een geweldige manier om dat gat te dichten. Het niveau van het voetbal in Nieuw-Zeeland is voor jonge speelsters ontmoedigend, terwijl je in Amerika op een veel hoger niveau kan spelen. En in de tussentijd kan je ook een diploma halen. Ik kan het echt aanraden. Hoe was je periode bij Manchester City ?
Het was het eerste seizoen dat ze een vrouwenteam hadden. Dat was cool, omdat alles voor iedereen nieuw was. Er was ineens een grote zak geld beschikbaar om het vrouwenvoetbal binnen de club op te zetten. Het ging in het begin nog niet super, maar nu gaat het daar geweldig. Ze winnen alles en krijgen meer media-aandacht, dus die investering betaalt zich nu wel uit. Bij sommige clubs waar ik heb gespeeld doen ze weinig moeite voor hun vrouwenelftal, maar dat gold niet voor Manchester City.

Foto: Bruce Fedyck/USA TODAY Sports

Had je er veel contact met de goedbetaalde sterren van het mannenteam ?
Ja, we deden wat maatschappelijke projecten samen. Ik gaf een keer een voetbalclinic aan een groep kinderen samen met Gaël Clichy. Maar we zagen ze vooral in de parkeergarage in hun mooie, dure auto’s. Of we zaten in het stadion bij hun wedstrijden. Er zit duidelijk een groot verschil tussen het vrouwenvoetbal en het goedbetaalde voetbalwereldje van de mannen.
Het is vooral geweldig om een professionele voetballer te zijn. Maar ja, dat verschil is wel frustrerend. Jongens die nog veel jonger zijn dan wij, krijgen drie keer zoveel steun en geld. Het is raar. Ik ben weggegaan uit Nieuw-Zeeland om prof te worden en dat is gelukt, maar mijn grote droom is om in een professionele competitie voor vrouwen te voetballen in NIeuw-Zeeland. Die is er nu niet. Abby Erceg – de aanvoerder van het Nieuw-Zeelandse vrouwenelftal – heeft vier maanden geleden op haar 27ste afscheid genomen van de nationale ploeg omdat ze het gebrek aan betrokkenheid van de voetbalbond zat was. Hoe is de relatie tussen het Nieuw-Zeelandse vrouwenvoetbal en het vrouwenelftal op dit moment ?
We presteerden niet goed op de Olympische Spelen en hebben elkaar sindsdien maar één keer gezien. Dat motiveert niet. Maar ik wil graag beter spelen voor mijn land. Daarom speel ik ook op professioneel niveau. Het lijkt er nog niet op dat er echt een plan is voor de komende tijd. Ik denk wel dat het vertrek van Abby de voetbalbond wakker heeft geschud. Ze hebben wat dingen gedaan om het vrouwenvoetbal naar een hoger niveau te tillen. Meisjes kunnen nu bijvoorbeeld meespelen in jongensteams. Dat is een goede stap, maar we zijn er nog niet.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.