Mousid Akhamrane haalde Badr Hari van de straat en Hesdy Gerges uit het slop

Mousid Akhamrane komt net in trainingspak en op slippertjes uit de doucheruimte van zijn gym gelopen als VICE Sports hem opzoekt. We zijn in Mousid Gym om over zijn geschiedenis als trainer van Badr Hari en Hesdy Gerges te praten. “Welkom gap,” zegt Akhamrane lachend, met een zware Amsterdamse tongval en een licht Marokkaans accent. “Ik ruim even wat papieren op en dan kunnen we in mijn kantoortje zitten.”

Twintig jaar geleden hield Akhamrane een puberende Badr Hari van de straat door hem kickboksles te geven in Amsterdam-Oost. Nu bereidt hij Hesdy Gerges voor op zijn aankomende gevecht tegen Badr. Zaterdag is het zover. Gerges is speciaal voor dit gevecht overgestapt van trainer Thom Harinck naar Akhamrane. We lopen langs de boksring naar de achterkant van Mousid Gym, waar hij zijn inmiddels opgeruimde kantoortje heeft zitten.

VICE Sports: Ha Mousid, waarom is Hesdy Gerges bij jou komen trainen voor deze partij?
Mousid Akhamrane: Hesdy kwam met me praten nadat hij zwaar knock-out ging in zijn vorige partij. Hij wilde al langer de overstap naar mij maken, maar was een beetje bang om geconfronteerd te worden met alle dingen die hij tactisch fout doet. Maar nu kwam hij naar me toe en zei hij: “Ik geef me over en we gaan eraan werken.”

Wat voor vechter is hij?
Hesdy is een hele goede, lieve man. Hij wil heel graag, maar hij kan het niet. Hij komt tactisch gewoon zoveel tekort, omdat hij al die jaren niets heeft geleerd, behalve het harde werken en beuken. Hij maakte altijd wel uren, maar dan op de verkeerde manier.

Wat is er anders in jouw aanpak?
Ik ben altijd heel geïnteresseerd geweest in tactiek. Ik sta daarmee bekend over de hele wereld, omdat ik kampioen ben geweest in karate, full contact, savate, boksen, kickboksen en muay thai. Ik heb al die technieken verzameld. We trainen hier alles in de details. Vechters die heel vaak knock-out zijn gegaan of bang zijn geworden komen meestal naar mij toe.

Het is heel raar, maar ze noemen me een soort dokter. Ik onderzoek heel grondig waardoor zo’n jongen vaak neer is gegaan. Wat is de aanleiding? Hoe is zijn dekking? Hoe is zijn kin? Moet hij schuin staan? Daar ga ik stap voor stap mee trainen. Acht van de tien jongens helpt het. Dan krijgt zo’n jongen weer zelfvertrouwen, kan hij weer vechten en terug naar zijn eigen trainer.

Dat klinkt inderdaad als een soort vechtsportdokter.
Of zoals Hesdy het noemt: een professor, haha.

Waaraan werk je nu met Hesdy richting Badr?
Eigenlijk kan je iemand niet veranderen in twee maanden, als iemand veertien jaar anders getraind heeft. Meestal komt het er pas na een maand of vijf uit. Waar ik nu wel aan kan werken is de scherpte, kijken of zijn benen goed staan, de houding, de balans en de explosiviteit. Dat probeer ik op korte termijn te veranderen.

Wat kan er beter aan de houding van Hesdy?
Hesdy wilde bijvoorbeeld trappen als hij in de dekking stond, maar dan kan dat helemaal niet. Je zal toch een bepaalde voorbeweging moeten doen. Als je naar zijn balans kijkt, zie je dat hij helemaal recht voor zijn tegenstanders stond. Als je tegenstander je dan duwt, val je om. Nu staat hij goed op zijn benen en valt hij niet om. Hij moest zijn voet ook meedraaien als hij een rechtse hoek maakte, anders heb je half werk. Dat zijn allemaal van die specifieke dingen die je gewoon nodig hebt. Daar trainen we op.

Je zou toch zeggen dat je dat een grote vechter als Hesdy dat niet hoeft te leren.
Er zijn heel veel vechtsportscholen in Nederland die er eigenlijk gewoon geen kaas van hebben gegeten. Grote gyms die kant en klare vechters krijgen. Die gyms hoeven die vechters alleen een push te geven naar wedstrijden en mee te gaan. Maar als je een jongen krijgt die vanaf nul bij jou komt, zonder goede basis, heb je een probleem. Hesdy is zo’n jongen. Hij is bij Thom begonnen en nooit weggegaan. Thom is een hele goede motivator, maar tactisch ziet hij het niet. Dat komt Hesdy tekort.

Wat voor gyms zijn dat volgens jou, die de basis missen?
Ik ga geen namen noemen, maar het zijn er veel. Eigenlijk lopen bij de meeste grote gyms tegenwoordig mensen die veel kennis missen. Ik kan je wel twee gyms noemen die die basis wel hebben: Vos Gym, waar ik heb gewerkt, en Pancration, waar Lucien Carbin werkt.

Hoe ben jij zelf begonnen als kickbokstrainer?
Ik wilde eigenlijk nooit kickbokstrainer zijn. Ik wil vooral jongeren helpen, jeugd van de straat halen. Zo ben ik begonnen in 1989. Ik was toen nog vechter, net wereldkampioen geworden en stond een beetje in de picture. De toenmalig burgemeester van Amsterdam, Schelto Patijn, kwam naar me toe, omdat ze in Amsterdam-Oost problemen hadden met de jeugd. Ze hadden in de Sumatrastraat een groot buurthuis en vroegen of ik daarmee wat aan de problemen met jongeren wilde doen.

Ik wilde in het buurthuis een boksring en een chillruimte, waar de jongens konden koffie drinken en tv kijken, plus een ruimte om huiswerk te maken. En ik wilde een busje dat voor me rond ging rijden in de buurt, waar al die groepen hingen, om ze binnen te halen. De gemeente investeerde daar allemaal in, omdat ze toen nog genoeg geld hadden. Ik heb dat tien jaar gedaan en uiteindelijk hadden we vierhonderd jongeren rondlopen in dat buurthuis. Onder die jongens zat ook Badr.

Badr zegt in zijn biografie dat hij bij jouw gym het braafste jongetje van de klas was.
Dat snap ik wel. Hij was een jaar of elf toen hij bij me kwam en er zijn heel veel kampioenen uit die groep gekomen. Gewoon uit het niks. Met dat busje gingen we elk weekend met een stuk of tien vechters naar toernooien in Eindhoven, Rotterdam, noem maar op. We gingen er zelfs mee naar Italië en Parijs. Dat was gewoon heel tof.

Wat voor jongen was Badr in die jaren?
Kijk, Badr is niet iemand die van sparren en lange trainingen houdt. Badr is niet van duurarbeid, Badr is van kort. Badr kan leuk slaan en trappen, maar zodra hij een beetje pijn krijgt, wil hij even stoppen. Hij is wel een beuker, maar hij wil niet gebeukt worden.

Volgens mij is Badr een paar keer bij jou weggegaan en teruggekeerd. Hoe kwam dat?
Het ging de eerste jaren redelijk goed met Badr, maar toen hij een jaar of veertien was, ging hij een keer knock-out. Ik zei na die knock-out dat Badr even rustig aan moest doen, maar hij was jong en hongerig, dus hij ging rondzwerven bij andere gyms om partijen te krijgen. Zo is hij bij Thom Harinck terechtgekomen. Een paar jaar later kwam hij wel weer even bij me terug, toen hij bij de organisatie It’s Showtime had getekend.

Badr won daarna weer een paar partijen, maar ging toen knock-out tegen Stefan Leko, door een draaitrap op zijn lever. We hebben er daarna keihard aan gewerkt om die draaitrap te ontwijken en die zelf ook te geven. Badr werd toen opeens gebeld voor een rematch tegen Leko in Japan. Ik kon niet mee, want ik had al verplichtingen in Marokko. Badr ging naar Japan en won. Toen kwamen er mensen in zijn hoofd, die hebben hem helemaal gek gemaakt, dat ik hem in de steek gelaten zou hebben. Daarna was hij weg.

Doet het je pijn als zo’n vechter bij je weggaat?
Dat is een risico van het vak. Daarom laat ik ze nu ook betalen voor de lessen. Vroeger deed ik het gratis. Als ze nu weggaan, hebben ze er tenminste voor betaald. Ik ben er een beetje te laat achter gekomen dat beter is, maar beter laat dan nooit. Als je een trainer bent die hard is, dan blijven die vechters niet bij jou wanneer ze kampioen worden.

Waarom niet?
Dan hebben ze een status, voelen ze zich kampioen en willen ze niet luisteren naar de trainer. Dan gaan ze naar bepaalde gyms die het goed vinden als ze halverwege een training stoppen, wat later willen beginnen of midden in de nacht willen trainen. Dan wordt de vechter de baas over de trainer. Als trainer word je dan een slijmbal, om de kampioen vast te houden. Dat moet je kunnen als trainer. Maar ik kan dat niet. Ik ben strak en straight, ik ben vechter geweest. Je hebt naar mij te luisteren. Anders tief je maar lekker op.

Badr is uiteindelijk bij Mike Passenier terechtgekomen, waar hij al jaren traint.
Hij ging eerst naar Andre Mannaart, daarna is hij weer gaan zwerven, en toen kwam hij bij Mike terecht. Hij wilde eerst nooit naar Mike. Tegen mij zei hij: ”Die dikke kan helemaal niks, daar wil ik niet heen, blablabla.” Maar volgens mij had Badr geen keuze. Hij schaamde zich om naar mij terug te gaan, schaamde zich om naar Thom terug te gaan en kon nergens terecht. Mike had toch geen vechters, die nam alles. Ik moet zeggen dat Mike Badr heel ver heeft gebracht. Mike heeft Badr vooruit geduwd, want hij had de basis al. Je hoefde hem alleen maar te pushen. Mike heeft hem goed gepusht.

Wat is het beeld dat jij hebt van Badr’s laatste partijen?
Ik denk dat hij voor zijn laatste partijen heel veel krachttraining heeft gedaan en weinig contact had met andere vechters, waardoor zijn spieren het niet gewend zijn om klappen te krijgen. Als je spieren niet opgewassen zijn tegen die trappen en klappen, gaan ze bij elke klap pijn doen. Al helemaal als je de hele tijd krachttraining hebt gedaan en je spieren opgeblazen zijn. Dan reageren ze heel anders, waardoor je best wel veel pijn hebt.

Wat voor partij denk je dat het gaat worden tussen Hesdy en Badr?
Ik denk dat Badr niet echt komt om te matten, maar dat hij het een beetje tactisch wil aanpakken. Het kan dat Badr op punten wil vechten, dat hij denkt: die Hesdy is toch een slome, laat ik hem wegtikken. Maar als Hesdy naar voren komt om te beuken, dan moet Badr toch mee. Ik heb ook geen voorkeur. Hesdy is van mij, maar Badr is een Marokkaan en ook van mij geweest, dus ik vind gewoon dat de beste moet winnen. Als er maar echt geknokt wordt.

Heb je Badr nog gesproken de afgelopen jaren?
Vroeger kwam hij nog weleens langs om een praatje te maken. We zijn gewoon vrienden en hebben nog steeds respect voor elkaar. Sinds Badr in Marokko woont, spreek ik hem weinig. Ik heb hem al zeker drie jaar niet gesproken, de laatste keer was via facebookchat. Ik ben ook niet bij de persconferenties voor dit gevecht geweest. Dat vind ik allemaal een poppenkast. Ik zie hem straks wel in de ring.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.