Een oud-profvoetballer legt uit hoe makkelijk het is om doping te gebruiken
Foto:  Lotfi El Bousidi

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Een oud-profvoetballer legt uit hoe makkelijk het is om doping te gebruiken

“Ik ben in heel mijn carrière maar één keer getest, terwijl ik weet dat anderen überhaupt nooit gecontroleerd zijn.”

Hans-Wilhelm Wohlfahrt, de dokter van het Duitse voetbalelftal, stelde onlangs in een interview dat doping in de voetballerij niet bestaat, omdat het simpelweg niet zou helpen. De Duitse dopingautoriteit sprak zijn bewering echter tegen, en er zijn meer redenen om aan te nemen dat we het met een korreltje zout moeten nemen.

Een van die redenen is Lotfi El Bousidi, die als profvoetballer speelde in onder andere Zwitserland, Spanje en Duitsland. Hij merkte dat de dopingprocedures in de voetballerij nogal verschillen met die van andere sporten. Hij en zijn teamgenoten werden nauwelijks gecontroleerd, terwijl sporters als hardlopers of wielrenners zich continu moeten verantwoorden.

Advertentie

Terwijl El Bousidi in Duitsland bij FSV Mainz op het tweede niveau van Duitsland speelde, studeerde hij sportwetenschap aan de Johannes Gutenberg Universiteit. Zijn scriptie stond in het teken van doping in de voetballerij, waarvoor hij meerdere oud-collega’s interviewde. Ongeveer dertig procent gaf eerlijk toe weleens naar verboden middelen te grijpen. We spraken El Bousidi over zijn onderzoek, en vroegen hoe makkelijk het voor voetballers is om weg te komen met illegaal dopinggebruik.

VICE Sports: Ha Lotfi, waarom wilde je onderzoek doen naar dopinggebruik in het voetbal?
Lotfi El Bousidi: Ik ben tijdens mijn carrière maar één keer gecontroleerd. Ook ken ik spelers die helemaal nooit getest zijn, terwijl er veel verhalen zijn over doping in de voetbalwereld. Verhalen over spelers uit de jaren tachtig en negentig die tegenwoordig met gezondheidsproblemen kampen, omdat ze vroeger volgespoten zijn met allerlei soorten drugs.

Wat wilde je met dit onderzoek bereiken?
Ik wilde vooral mijn collega’s beter informeren over alle gezondheidsrisico’s die dopinggebruik met zich meebrengt. Het lijkt alsof het merendeel er maar weinig over weet. Terwijl ik vind dat voetballers rolmodellen moeten zijn. Sinds ik mijn onderzoek gepubliceerd heb, is de Duitse spelersbond actiever bezig met het voorkomen van dopinggevallen. Ook wordt er vaker voorlichting over gegeven.

Hoe kreeg je de onderzochte spelers zo open en eerlijk hierover?
Het merendeel kende ik persoonlijk. Ik deed het onderzoek in landen waar ikzelf heb gespeeld, of waar ik goede contacten heb. Voor de ondervraagden was het belangrijk dat ze mij als één van hen zagen. Anders voelden ze zich misschien niet op hun gemak. Daarnaast vertrouwden ze erop dat het onderzoek anoniem was en de antwoorden niet naar hen zouden kunnen leiden.

Advertentie

Hoe aannemelijk is het volgens jou dat iedere deelnemer van het afgelopen WK schoon was?
Ik ga er zelf niet vanuit dat iedere speler brandschoon was. Bij grote toernooien als het wereldkampioenschap of de Champions League ligt de prestatiestandaard hoger. Dan zijn spelers eerder geneigd om vals te spelen. Daarnaast willen alle teams dat hun spelers op en top presteren. Als de dopingtests waterdicht waren geweest, hadden we denk ik allang over spelers met positieve uitslagen gehoord.

Om hoeveel spelers zou het dan kunnen gaan?
Het is lastig om daarover te speculeren. Toen ik mijn onderzoek deed, ontdekte ik dat ongeveer vijftien procent van de Bundesliga-spelers minimaal één keer doping heeft gebruikt. In Spanje was het nog hoger, zo’n dertig procent. En zoals ik al eerder zei, is de druk om te presteren op grote toernooien veel hoger. Aan de andere kant is het risico om gepakt te worden ook groter.

Is er een trucje om erachter te komen of een speler doping heeft gebruikt?
Om er helemaal zeker van te zijn, zul je echt moeten testen. Voor buitenstaanders is het erg lastig, al dan niet onmogelijk, om te zien of spelers schoon zijn of niet. Mocht een compleet elftal ineens buitengewoon fit voor de dag komen tijdens zo’n WK, zeker in wedstrijden die een grote uitputtingsslag zijn, dan zouden de alarmbellen wel mogen rinkelen. Al gebeurt dat niet snel op het hoogste niveau, omdat de gemiddelde fitheid van voetballers nagenoeg hetzelfde is. Misschien kan je je de Spaanse dokter Eufemiano Fuentes nog wel herinneren. Die was betrokken bij een megagroot dopingschandaal in het wielrennen. Hij zei openlijk dat er, naast wielrenners, ook voetballers in zijn patiëntendossier stonden.

Advertentie

Waarom zei die Duitse dokter dan dat voetballers niets aan doping hebben?
Doping gebruiken tijdens een eindtoernooi heeft sowieso weinig zin. Ik denk dat het voor voetballers effectiever is om doping te nemen voordat het toernooi begint. Ze spelen veel wedstrijden in een korte tijd, en hebben dus minder tijd om te herstellen. In de voorbereiding kan je van alles doen om je lichaam sneller te laten herstellen en de vermoeidheid uit te stellen. Maar dat is zeker niet goed voor je. Je lichaam zegt niet voor niets dat je moet rusten.

Weten spelers het altijd wanneer een middel illegaal is?
Nee, niet per se. Een van de schokkendste dingen waar ik achter kwam tijdens mijn onderzoek, was dat een groot deel van mijn oud-teamgenoten gewoon niet wist wat er precies op de verboden lijst staat. Sommigen van hen vroegen zich nooit af wat ze precies voorgeschoteld kregen. Stel dat daar doping tussen zat? Dan hadden zij waarschijnlijk nog nooit van de het betreffende spul gehoord.

Heb je tijdens je actieve loopbaan ooit iets gekregen waarbij je je twijfels had?
Nee, niet dat ik me kan herinneren. Maar je kan er nooit helemaal honderd procent zeker van zijn.

Regelen de spelers die je ondervraagt hebt hun doping zelf, of krijgen ze daar hulp bij?
Sommige spelers zeiden dat ze zelf hun steroïden kochten, op de zwarte markt. Maar dat ging dan voornamelijk om spelers die net terugkwamen van een blessure, en snel fit wilden worden.

Paolo Guerrero, de aanvoerder van Peru, moest dit WK bijna missen omdat hij vorig jaar positief testte op cocaïne. Moeten voetballers die partydrugs nemen ervan uitgaan dat ze vroeg of laat tegen de lamp lopen?
Sowieso. Maar hoe je het ook wendt of keert: partydrugs zijn slechter voor het imago van een voetballer dan doping. Dat is denk ik ook de reden waarom de meeste profs die ik ken zich er nooit aan over hebben gegeven.

Geniet je nog wel van het spel, ondanks al je kennis over doping in het voetbal?
Uiteraard. Ik hou er net zoveel van als ik altijd heb gedaan.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.