Pro op je vijftiende, met pensioen op je negentiende: welkom in de wereld van professionele E-sports

Het is ook een spel waaraan de beste spelers ter wereld veel geld kunnen verdienen door het professioneel te spelen.

Dit artikel verscheen eerder bij VICE Sports Australië

In 2005 stierf er een man aan oververmoeidheid, nadat hij het spel vijftig uur achter elkaar had gespeeld. Dat bewijst alleen al hoe verslavend het spel is. Hoe ziet het leven van een professionele Starcraft speler er uit? Om daar achter te komen sprak ik Mac, een negentienjarige speler die sinds zijn vijftiende af en aan actief was in het professionele Starcraft wereldje.

Ben je nu met pensioen?
Ik zou het woord pensioen niet gebruiken, ook al zou ik er waarschijnlijk wel mee weg kunnen komen. Iedereen heeft een ander begrip van een pensioen. Eigenlijk ben in nu parttimer, omdat ik nog wel een beetje speel. Ik heb weinig mogelijkheden omdat ik in Nieuw Zeeland leef, maar ik doe nog steeds mee aan wedstrijden, dus ik zou niet zeggen dat ik met pensioen ben. Laatst heb ik me nog gekwalificeerd voor een toernooi in Polen.

Het spel was dus het middelpunt van jouw leven en nu is het gewoon iets dat je er voor het geld een beetje bij doet.
Ja, dat is het min of meer. Op dit moment is geld de voornaamste motivatie. Oh, en ik heb er ook plezier van.

Je vindt het nog steeds leuk?
Als je zoveel tijd investeert in wat dan ook, denk ik dat je er vanzelf een emotionele band mee krijgt, of zo.

Zijn er naast Starcraft andere spellen waarin je je gespecialiseerd hebt?
Ik geloof dat veel mensen denken dat de vaardigheden zo zijn dat ik nu de beste kan zijn in wat voor spel dan ook, maar dat is niet zo. Je begint weer helemaal opnieuw als je aan een nieuwe game begint. Sommigen veranderen wel van game, maar niet veel, want het is geen goed plan als je succesvol wil zijn.

Mac in action in 2015.

Hoe voelt het om onderdeel te zijn van een wereld die in ontwikkeling is en langzaam aan erkend wordt als een sport?
E-sport wordt volgens mij pas sinds een jaar als een sport gezien, dus ik ben er niet mee begonnen met dat in het achterhoofd. Ik heb het nooit echt als een sport gezien en dat is nog steeds zo. De meesten zeggen: ‘We hoeven geen sport te zijn. We zijn ons eigen ding. Het maakt niet uit hoe we worden gedefinieerd.’

Eerlijk gezegd wordt alles, van de manier waarop het word geproduceerd tot hoe de media toernooien presenteert, gekopieerd uit de sportwereld, zeker nu ESPN zich erin mengt. Het laat ons zien waar we heen gaan.

Ik denk dat veel mensen niet toe willen geven dat ze toegelaten willen worden in de sportwereld, maar tegelijkertijd is dat precies het ultieme doel van E-sport. Erkenning is alles wat men wil. Dat is meer waard dan wat dan ook.

Wat onderscheidt Starcraft toernooien van de rest?
Het is uniek dat we bij Starcraft de toernooien moeten scheiden om te zorgen dat er genoeg kansen zijn voor spelers buiten Zuid-Korea. De vijftig beste spelers van Zuid-Korea zijn allemaal beter dan de rest van de wereld. Niemand is het nog gelukt om daar tussen te komen. Er zijn enorm veel buitenlandse fans die hun eigen spelers willen zien op toernooien. Dat is een dingetje bij de competities, want elke keer als er een toernooi is, moeten we weer vragen beantwoorden of de winnaar wel echt de beste is. Het is een kwestie van integriteit.

Je gaf aan dat er niet veel kansen zijn in Nieuw-Zeeland. Hoe kreeg je het voor elkaar om plaatsingen in Californië en Zwitserland af te dwingen?
Toen ik in 2012 begon met spelen, waren er voor elk toernooi kwalificaties per regio. Onze regio was over het algemeen Zuid-Oost Azië, Australië en Nieuw-Zeeland. Ze gaven ons een plek per toernooi. Als je die plek kreeg, betaalden ze je vluchten. Het komt er op neer dat ik in 2012 een kwalificatieplek won voor toernooien in Tokyo en Frankrijk. Dat kwam uit het niets voor mij.

Hoe oud was je toen?
Ik moet vijftien zijn geweest.

Wow.
Het was best verrassend. Ik had natuurlijk nooit eerder zoiets meegemaakt. Dat was min of meer het moment waarop ik er serieuzer mee aan de slag ging. Ik kreeg daarna niet meteen een contract aangeboden. Ongeveer een jaar later kreeg ik een contract, nadat een Amerikaanse teameigenaar geïnteresseerd was geraakt.

Dat is niet een van de beste teams, dus ze kijken altijd naar mensen die niet zo bekend en veeleisend zijn. Ik kreeg geen bizar contract aangeboden, gewoon een plek in een huis om te oefenen. Dat is hoe sommige teams te werk gaan, in plaats van het binnenhalen van grote namen die al gevestigd zijn.

Ik kan me voorstellen dat de druk enorm geweest zou zijn als een van de grotere teams je binnen had gehaald.
Ja, zeker. Dan ligt er logischerwijs een enorme druk op het team. Alles wordt enorm versterkt op het internet, mensen worden jaloers. Zelfs als een speler maar een klein beetje minder is dan de rest van het team, wordt hij kapotgemaakt door de fans. Iedereen is super kritisch.

Dus je verhuisde naar Californië. Wat bracht je daarna naar Zwitserland?
Mijn visum was verlopen. Ik wilde graag naar Europa verhuizen. Ik had een paspoort, dus dat leek een betere oplossing dan gesteggel om visa. Ik verhuisde en bracht er ongeveer een jaar door om te trainen.

Hoe was dat?
Het is niet zo dat je gewoon speelt als je er zin in hebt. Ze waren daar erg toegewijd. Ik speelde er tien tot twaalf uur per dag, zeven dagen per week, met erg weinig pauzes. Ik moest nog zoveel leren. De meeste mensen – zeker op Starcraft – zijn wat ouder, 25 tot dertig jaar. Zij hebben meer ervaring. Ik moest bijbenen.

Wat gebeurde daar?
Tijdens mijn eerste jaar in Zwitserland wist ik me niet te kwalificeren voor grote toernooien. Ik verdiende geen geld en betaalde een hoge huur in Zwitserland. Het kwam allemaal aan op een toernooi waarbij je 2.000 euro krijgt als je alleen al de eerste ronde in komt.

Er waren veel kwalificatierondes voor, een stuk of vijf. Ik zat in de laatste kwalificatieronde en verloor daar mijn derde wedstrijd. Dat was het dan.

Ik kreeg uiteindelijk wel een contractaanbieding van een team uit Zwitserland, maar ik besloot om naar huis te gaan en alles op een rijtje te krijgen.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.