Thomas Gravesen: van Shrek bij Real Madrid naar miljonair in Las Vegas

Het rommelde bij Real Madrid en de voorzitter van de Spaanse topclub moest snel in actie komen. Na de eerste seizoenshelft stond aartsrivaal FC Barcelona zeven punten voor in de competitie. Real Madrid had versterking nodig in de winterstop.

Supporters en journalisten vonden dat het team behoefte had aan een fysiek sterke speler, die zichzelf op kon offeren voor het elftal, waar verder sterren als Zinedine Zidane en David Beckham in speelden. Vooral de positie van controlerende middenvelder was veel te dun bezet voor zo’n grote club. Florentino Perez ging de transfermarkt op met zijn altijd goed gevulde portemonnee.

Op 14 januari stonden de Spaanse kranten vol. De oplossing voor alle problemen van Real Madrid kwam uit Denemarken, speelde in Engeland en luisterde naar de naam Thomas Gravesen. Everton deed er alles aan om Gravesen te behouden, maar hij zag Real Madrid als de kans van zijn leven en maakte duidelijk dat hij wilde vertrekken. Perez hoefde uiteindelijk maar een miljoentje of drie neer te leggen. In Madrid werd Gravesen gezien als het ontbrekende puzzelstukje.

“In het begin dacht ik: wat doe ik hier?”, zei Gravesen later over zijn entree bij Real Madrid, tussen spelers als Zinedine Zidane, David Beckham en Ronaldo. “Maar na een tijdje begreep ik de tactische besprekingen beter. Ik heb me niet overdreven voorgesteld aan de Galacticos. Ik heb gewoon mijn best gedaan om me te laten zien door keihard te werken. Ik wilde gewoon dat ze me zagen als een serieuze voetballer.”

De Spaanse kranten bestempelden Gravesen meteen als Shrek. Fysiek was die vergelijking misschien terecht, maar qua mentaliteit zat er best een verschil tussen Shrek en Gravesen. Shrek is een zachtaardig personage. De rol van Gravesen bij Real Madrid werd iets anders. Zijn primaire taak werd het uitschakelen van bepalende spelers bij tegenstanders. “Hij ziet eruit en gedraagt zich als een Rotterdamse havenarbeider, of een Ierse pubeigenaar”, schreef journalist Jose Manuel Cuéllar eens over Gravesen.

Gezien zijn reputatie was het op zich niet heel vreemd dat Real Madrid Gravesen als breker binnenhaalde. “Soms moest ik hem van de training sturen, omdat hij zo fanatiek was dat hij ploeggenoten bleef tackelen of zelfs gebaarde dat hij hun benen eraf zou zagen,” zegt Ole Fritsen, een van de eerste trainers van Gravesen.

De statistieken van Gravesen bij Real Madrid zijn niet om over naar huis te schrijven. Hij speelde in twee seizoenen 49 officiële wedstrijden en scoorde daarin welgeteld één keer. Ondanks zijn reputatie als herrieschopper werd hij maar één keer met rood van het veld gestuurd. In Engeland en in de Deense nationale ploeg was hij een belangrijke speler. In Spanje moest hij de vervanger worden van de grote Claude Makélélé, maar Gravesen werd in Madrid uiteindelijk vooral herinnerd door een wedstrijd tegen Sevilla.

Hier werd Gravesinha geboren. Vooral door de move op 2:30, als Gravesen een soort sliding op zijn kruisband maakt als schijnbeweging. Een ongekende manoeuvre, vlak na briljant voetenwerk van Zinedine Zidane. Vooral het contrast tussen deze move van Gravesen en zijn gebeuk en geschreeuw in de rest van de het duel maakten dit het moment waaraan Real Madrid hem herinnert.

Vanaf deze wedstrijd, de geboorte van Gravesinha, was Gravesen degene waarop Spaanse voetbalmedia zich richtten bij Real Madrid. Zijn onorthodoxe stijl zorgde voor wat reuring in een verder flets elftal. Seizoen 2004/2005 was niet bijzonder voor de Koninklijken. Het jaar daarna ook niet. Real Madrid eindigde seizoen 2005/2006 vier punten achter FC Barcelona. Gravesen zorgde op het veld voor meer gelach dan resultaten. Dat was natuurlijk niet helemaal zijn schuld. Gravesen was gewoon veel meer dan alleen een controlerende middenvelder.

Eigenlijk was hij een box-to-boxmiddenvelder, zoals de Engelsen het noemen. Dat betekent dat hij ook in het vijandige strafschopgebied wilde komen. Tijdens zijn carrière scoorde Gravesen dan ook regelmatig. Maar bij Real Madrid was daar geen ruimte voor en had hij een meer verdedigende rol. Hij scoorde één keer tegen Espanyol, vanaf de rand van het strafschopgebied.

“Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet wat ze hier in mij zagen. Ik ben helemaal geen verdedigende speler. Ik kan helemaal niet verdedigen,” zei Gravesen bij zijn vertrek uit Madrid in 2006.

In de zomer van 2006 was de pret over voor Gravesen. Door de komst van Fabio Capello en een matpartij met Robinho in de seizoensvoorbereiding, belandde hij op de bank. Uiteindelijk verkocht Real Madrid Gravesen aan Celtic. Helaas voor de Madrileense supporters die nog van de Deen wilden genieten.

De waarheid was dat Real Madrid in 2005 aan een onvermijdelijke neergang was begonnen. Fernando Hierro was ermee gestopt, Claude Makélélé ging terug naar Chelsea en Fabio Cannavaro keerde terug naar Internazionale. De club stond in de fik en haalde daarom overhaast Gravesen binnen om de brand te blussen. Letterlijk.

“Ik heb mijn hele leven geprobeerd zo hard mogelijk te voetballen. Eerst wilde ik eigenlijk brandweerman worden. Toen ik een jaar of zestien, zeventien was, besloot ik professioneel voetballer te worden”, zei Gravesen tegen El País. Waarschijnlijk zorgde die oude passie ervoor dat Gravesen bij Real Madrid als een brandweerman over het middenveld rende om brandjes te blussen.

Na een jaar bij Celtic, waarin Gravesen zijn enige kampioenschap vierde, keerde hij op huurbasis terug naar Everton. Daarna was het tijd om zijn voetbalschoenen op te bergen. Gravesinha stopte ermee, als 32-jarige. Na zijn carrière investeerde hij het geld dat hij als voetballer had verdiend in meerdere bedrijven. Volgens de Deense krant BT vergaarde Gravesen zo een fortuin van meer dan honderd miljoen euro.

Drie jaar geleden verhuisde Gravesen van het regenachtige Engeland naar de woestijnhitte van Arizona. Tegenwoordig slijt hij zijn dagen met poker, blackjack en roulette in de beste casino’s van Las Vegas, waar hij nu woont. Niet slecht voor een Oger.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.