Titels, vechtpartijen en een bierbuik: de wonderbaarlijke carrière van Anthony Vanden Borre

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Titels, vechtpartijen en een bierbuik: de wonderbaarlijke carrière van Anthony Vanden Borre

Anthony Vanden Borre stapt uit zijn vliegtuig op de luchthaven van Lubumbashi in Congo.

Het is maart dit jaar. Met zijn kale kop, baard en buikje lijkt hij meer op een personage uit Narcos dan op een voetballer. Hij hoort geklap en gejoel. Duizenden dolenthousiaste Congolezen hebben zich op het vliegveld verzameld, speciaal voor hem. Vanden Borre kijkt goed om zich heen. Ooit was hij het grootste voetbaltalent van België, maar zijn carrière liep anders, te veel incidenten.

Vanden Borre schoot in 2004 als een opgevoerde komeet de voetbalwereld in. Lionel Messi moest zijn competitiedebuut voor FC Barcelona nog maken, Matthijs De Ligt was nog een kleuter en The Black Eyed Peas waren cool toen het 16-jarige supertalent Vanden Borre als rechtsback zijn debuut maakte bij Anderlecht. Naast hem stond Vincent Kompany, op het middenveld zijn latere trainer Besnik Hasi. Na vijf wedstrijden voor Anderlecht werd Vanden Borre al opgeroepen voor de Belgische nationale ploeg. Hij was nog maar net oud genoeg om een pintje in het café te bestellen, maar al meteen een Rode Duivel.

Advertentie

Vanden Borre in zijn eerste maanden voor Anderlecht. (Foto via Proshots)

Binnen twee jaar had Vanden Borre vijftig competitiewedstrijden en tien caps achter zijn naam staan. Maar de stortvloed aan complimenten en aandacht zorgden ervoor dat Vanden Borre zich haast onaantastbaar begon te voelen. “Hij heeft veel talent, maar hij moet ook leren omgaan met alles rond hem. Hij staat in de belangstelling, ook bij de meisjes. Ik denk dat hij het daar moeilijk mee heeft,” aldus ploeggenoot Bart Goor, die hiermee Jay Z’s stelling dat bitches geen probleem zijn teniet deed. In België sprak men niet meer alleen over het enorme talent van Vanden Borre, maar ook over zijn nonchalance, concentratieproblemen en opvliegende karakter.

Vanden Borre raakte in zijn derde seizoen zijn basisplaats in het eerste elftal van Anderlecht kwijt. Hij werd zelfs uitgefloten door zijn eigen fans, want de ergernis over zijn houding op het veld nam toe. Zonnekoning Anthony was niet langer hot. Uiteindelijk haalde Fiorentina hem in de zomer van 2007 binnen, in de hoop dat de ruwe diamant in een nieuwe omgeving, ver weg van zijn Belgische entourage, weer flink zou glimmen. Maar in Italië brokkelde zijn status als supertalent helaas nog verder af. De dood van zijn Congolese moeder zorgde er zelfs voor dat de rebel even overwoog te stoppen met voetballen.

Ook Engeland bracht geen verlossing voor Vanden Borre.

Het zat Vanden Borre niet mee bij Fiorentina. Na een half jaar vertrok hij naar Genoa, maar ook dat werd geen onverdeeld succes, net als zijn periode bij Portsmouth daarna. VandenBorre ging in 2010 op proef bij West Ham United, maar de club vond hem te dik. Hij was veel te zwaar, een probleem dat hem vaker zou achtervolgen. We hebben allemaal weleens wat overtollige vakantiekilo’s, veroorzaakt door vele nachtelijke uitstapjes naar Shoarma Mesut, maar voor een profvoetballer is dat net een iets groter probleem. Uiteindelijk lijfde KRC Genk hem in en keerde hij terug naar België, waar men hoopte dat het afgelopen zou zijn met het onprofessionele gedrag van Vanden Borre.

Advertentie

In zijn eerste seizoen bij KRC Genk herpakte de verdediger zich, en niet zo’n beetje ook. Hij veroverde een basisplaats en werd zelfs kampioen met zijn nieuwe club. Dat was meteen zijn hoogtepunt bij KRC Genk. Na de finale van de Belgische Supercup was Vanden Borre betrokken bij een matpartijtje, dat begon toen hij een schoen richting het hoofd van tegenstander Sébastien Pocognoli gooide. Binnen de club lag Vanden Borre continu in de clinch met de nieuwe hoofdtrainer Mario Been. Daarbuiten werd het rijbewijs van de speler afgepakt nadat hij met 243 kilometer per uur over de Belgische snelweg raasde.

Hier neemt Vanden Borre het voor Genk op tegen Frank Lampard.

Na meerdere disciplinaire straffen van Been besloot Genk om Vanden Borre’s contract niet te verlengen, waardoor hij transfervrij vertrok. Hij hield het eind 2012 drie wedstrijdjes vol bij Tavriya Simferopol, een Oekraïense club in de Krim, waar ze tegenwoordig andere dingen aan hun hoofd hebben dan voetbalwedstrijden. Uiteindelijk bood Anderlecht hem een paar maanden later, toen Vanden Borre al een tijdje clubloos was, een contract aan. Een contractje, beter gezegd. Het voormalig toptalent verdiende er zo’n 1000 euro per maand, ongeveer het bedrag dat Paul Pogba wekelijks bij zijn wenkbrauwkapper uitgeeft.

Ondanks zijn kleine salaris hervond hervond Vanden Borre bij Anderlecht opnieuw zijn oude vorm. Hij werd in 2014 zelfs opgeroepen voor het WK in Brazilië. Tegen Zuid-Korea speelde hij een sterke wedstrijd en ging ietwat overmoedig zelfs op de bal staan. Zijn circuskunstje werd later beantwoord met een harde tackle, die hem een blessure en het einde van zijn WK opleverde. Na het toernooi volgden de incidenten van de Belg bij Anderlecht elkaar gauw op. Hij kwam vaak te laat en skipte een aantal trainingen. Na een clash met hulptrainer Geert Emmerechts (Vanden Borre zou hem een “hoerenzoon” hebben genoemd) werd hij teruggezet naar de beloften.

Advertentie

Een laatste hoogtepunt op het WK in Brazilië.

Als klap op de vuurpijl verscheen een paar dagen later in Het Laatste Nieuws een legendarisch interview met Vanden Borre, waarin hij iedereen die ook maar iets te maken had met Anderlecht beledigde. De koffiejuffrouw kwam nog net niet aan de beurt, maar het scheelde weinig. De tekst leek meer op een disstrack dan op een interview. Trainer Hasi hing “graag de king uit”, in de kleedkamer zaten alleen maar “janetten” (mietjes) en Vanden Borre was duidelijk over zijn toekomst: “Ik heb nog een contract van drie jaar. Ze kunnen me zelfs met een pistool tegen mijn hoofd niet dwingen om weg te gaan”. In het handboek voor de persvoorlichting zou dit een schoolvoorbeeld zijn van hoe het niet moet.

Vanden Borre kwam dat seizoen niet meer in actie voor Anderlecht en maakte niet alleen ruzie op zijn voetbalclub. Op luchthaven Zaventem moesten agenten hem tot bedaren brengen nadat hij had gedreigd een medewerker van het vliegveld neer te hoeken omdat zij hem niet meer in het vliegtuig wilde laten. Daarna gilde hij nog iets over een bom en snauwde hij dat hij beter zelf een vliegtuig kon kopen.

Vanden Borre vertrok uiteindelijk met een hoop heisa bij Anderlecht.

Kort daarna huurde Montpellier hem, waar hij geen verpletterende indruk maakte. Na Kerstmis kwam hij bovendien niet meer opdagen. Begin 2017 had Vanden Borre er genoeg van. Hij was pas 29 jaar, maar zei dat hij zou stoppen met voetballen, omdat hij het fysiek, maar vooral ook mentaal niet meer op kon brengen. Dertien seizoenen met titels, maar ook incidenten, ruzies en teleurstellingen eisten hun tol. De verwachting was dat hij wat meer in de anonimiteit zou gaan leven, maar de naam Vanden Borre is onlosmakelijk verbonden met commotie. In februari was hij betrokken bij supportersrellen na de wedstrijd Lommel United-Cercle Brugge en een maand daarna kondigde hij plotseling zijn rentree als voetballer aan.

Advertentie

Hij tekende een contract bij TP Mazembe uit Congo. Op de schaal van verrassende transfers (van 1 tot ‘Edson Braafheid naar Bayern München’) scoort deze overgang vrij hoog, maar wie Vanden Borre’s achtergrond kent, begrijpt zijn keuze.

VandenBorre werd namelijk geboren in Likasi, een stad in Congo. Hij is het kind van een Congolese moeder en een Belgische vader. Op vijfjarige leeftijd vluchtte de kleine Anthony met zijn familie uit Congo door de burgeroorlog. TP Mazembe gaf hem dit jaar de kans om terug te keren als eerbetoon aan zijn moeder, ondanks dat hij niet bepaald topfit was. In veel landen zou er lacherig worden gedaan over het voormalige toptalent, maar in Congo waren ze trots op de Belgische international die in hun land kwam voetballen. Dus stonden zo’n 30.000 mensen hem bij het vliegveld op te wachten, werd er voor hem gezongen en ging hij zelfs op de schouders.

Een paar maanden later zag de situatie in Congo er een stuk minder rooskleurig uit. Vanden Borre werd steevast genegeerd door de coach en zijn ploeggenoten. De international had er genoeg van, belde met de voorzitter en mocht eindelijk eens spelen. Naar verluidt belde Mazembe’s sterspeler Tresor Mputu na die wedstrijd ook naar voorzitter Katumbi: “Vanden Borre is te dik en als hij blijft spelen zal hij nog een hartinfarct krijgen op het veld”. Deze diagnose maakte kennelijk indruk bij de voorzitter, want Vanden Borre speelde daarna geen minuut meer.

Inmiddels is Vanden Borre alweer teruggekeerd naar België. Bij zijn komst naar TP Mazembe sprak hij de hoop uit weer in beeld te komen bij het Belgische elftal, maar dat is een utopie. Terwijl zijn goede vriend en voormalig ploeggenoot Vincent Kompany in 2018 zal spelen op het WK, is de kans groot dat Vanden Borre tegen die tijd zonder club zit. En dat is best een beetje zonde.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.