Waarom Genaro Snijders opeens stopte met voetballen en het bedrijfsleven in ging

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Waarom Genaro Snijders opeens stopte met voetballen en het bedrijfsleven in ging

“In de eerste maand had ik meteen een recordaantal verkopen. Normaal moet je dan 10 sales doen, ik had er 24.”

Genaro Snijders heeft een flinke ommezwaai gemaakt in zijn leven. De 28-jarige Amsterdammer zat na twee seizoenen bij Notts County uit Engeland zonder club en besloot een half jaar geleden plotseling een punt te zetten achter zijn profcarrière.

Snijders doorliep in zijn jonge jaren de jeugdopleiding van AZ en werd uiteindelijk prof bij Vitesse. De rechtsbuiten speelde na vier seizoenen in Arnhem nog voor Willem II, FC Dordrecht, FC Oss en Notts County, in de Engelse League One. Dat ligt inmiddels allemaal achter hem. Hij werkt nu als accountmanager in de online marketingwereld bij DTG. VICE Sports zocht hem op in zijn geboorteplaats Amsterdam, om te praten over zuipen met Engelse voetballers, verkooppraatjes en de voetbalschool die hij heeft opgericht.

Advertentie

VICE Sports: Ha Genaro, hoe bevalt het leven zonder profvoetbal?
Genaro Snijders: Heel goed. De dagen zijn lekker druk. Ik werk vier dagen per week en heb mijn eigen voetbalschool. Ik heb nu meer stabiliteit in mijn leven.

Waar zit die stabiliteit in?
Als voetballer sta je constant onder druk en leef je vaak in onzekerheid. Elk jaar is het weer afwachten of je een nieuw contract krijgt, elke week is het de vraag of je speelt. Nu is er meer rust. Ik heb een gewone baan, zoals bijna iedereen in Nederland. Mijn vrouw en ik hebben net ons tweede dochtertje gekregen, en we hebben een huis gekocht.

Waarom ben je gestopt met voetballen? Je had nog jaren door kunnen gaan.
Ik kwam in februari vorig jaar zonder club te zitten na mijn vertrek bij Notts County. Ik ging iedere dag naar de sportschool om fit te blijven en heb zelfs nog een tijdje meegetraind bij Vitesse, maar dat waren rotmaanden. Dan zag ik allemaal gasten die ik ken voetballen op tv, dat wilde ik ook weer. Ik kreeg wel aanbiedingen uit Thailand, Indonesië en Israël. Financieel gezien was dat interessant, maar mijn vrouw was net zwanger. Het was beter om in Nederland te blijven.

Ik was al een paar jaar aan het nadenken over wat ik wilde na mijn leven als voetballer. Ik kreeg ook steeds meer het gevoel dat dit het juiste moment was om de switch te maken naar een normale baan. Ik had alles uit mijn voetbalcarrière gehaald, het was mooi geweest. Toen deed zich ineens een kans voor. Het was dus nog niet zo dat ik actief op zoek was naar een baan, dit was zelfs mijn eerste sollicitatie ooit.

Advertentie

Hoe kwam die sollicitatie tot stand?
Het is meer toevallig gebeurd. Toen ik clubloos was, deed ik een cursus voor personal trainer om mezelf bezig en fit te houden. Op die cursus ontmoette ik een jongen die net bij DTG was aangenomen. Hij vroeg voor de grap of hij iets voor me moest regelen daar. Een week later mocht ik op gesprek komen. Ik kwam er toen pas achter dat hij daar bij de klantenservice werkte. Dat is niets voor mij, maar ik zag op de website wel een vacature voor de sales, dus ik heb direct mijn cv opgestuurd.

Wat voor een cv heb je dan opgestuurd?
Ik heb gewoon mijn voetbalclubs erop gezet. En in mijn tijd in Engeland bij Notts County werd ik gekozen tot Community Player of The Year, een prijs voor de speler die het meest maatschappelijk betrokken was dat seizoen. Heb ik er ook op gezet. Ik mocht gelijk op gesprek komen. Dat ging goed, een paar dagen later kon ik beginnen.

Maar je had helemaal geen ervaring in online marketing of sales?
Klopt. Maar ik kan mezelf wel altijd goed presenteren en ben commercieel ingesteld. De laatste jaren had ik ook geen zaakwaarnemer meer, ik deed de contractonderhandelingen met clubs zelf. Transfers regelde ik via LinkedIn of via mijn netwerk.

Ik moest eerst wel wat cursussen volgen voor mijn nieuwe baan, maar het ging vanaf de eerste dag heel goed. Na vijf maanden maakte ik al promotie. In de eerste maand had ik meteen een recordaantal verkopen. Normaal moet je dan tien ‘sales’ doen, ik had er 24. Op de jaarlijkse kick-offdag werd ik naar voren gehaald om mijn verhaal te doen. Er zaten 400 man in de zaal. Mijn verkoopgesprekken worden nu ook gebruikt voor interne trainingen.

Advertentie

Wat verkoop je dan precies?
Ik verkoop websites en zorg voor een betere online vindbaarheid voor bedrijven, bijvoorbeeld via Google. Een simpel voorbeeld is de bakkerij op de hoek die de beste krakelingen maakt. Dan zoeken wij naar de beste zoekwoorden die de bakkerij op de website moet gebruiken, zodat mensen sneller bij hen terechtkomen. Veel ondernemers denken dat als ze een website hebben, ze ook meteen te vinden zijn. Dat is niet waar. Als je een vijfsterrenhotel ergens neerzet, moeten mensen toch ook de weg er naartoe weten? En mensen moeten toch weten dat het hotel bestaat? Dat doe je niet door het alleen er neer te zetten. Dat geldt ook voor een website.

Waarom denk je dat je eruit steekt als verkoper?
Ik denk dat je het vak van verkopen niet kunt leren. Dat heb je of heb je niet. Je verkooptechnieken kun je wel verbeteren. Ik ben goed in persoonlijk contact maken met iemand. Mensen kopen vaak iets bij jou persoonlijk, dus het gaat om het gevoel en de klik. Die ontwikkel je in een gesprek, en dat gaat vaak vanzelf bij mij. Je moet als verkoper het vertrouwen van de ander winnen en mensen vooral niet het gevoel geven dat je iets wil verkopen. De meest gemaakte fout is dat je als verkoper te snel overgaat tot het aanbod.

Voor de Academy, de interne opleiding van een maand die je volgt als je nieuw bent, worden gesprekken opgenomen. Zodat je die zelf kan terugluisteren, maar daarmee kunnen ze ook goede voorbeelden aan iemand anders geven. Vooral de structuur in de gesprekken die ik voer, vonden ze goed.

Advertentie

Was het moeilijk om van een goed voetbalsalaris terug te gaan naar een startersfunctie?
Ik heb altijd goed gespaard. Ik kijk nu ook naar de lange termijn, wil hierin succesvol worden. Dan moet je in jezelf investeren. Het is niet erg om onderaan te beginnen als je weet waar je naartoe wil. In het begin moet je gewoon twee keer zo hard werken.

Je leidt nu wel een redelijk anoniem bestaan. Mis je de aandacht?
Geen moment. In de tijd dat ik wel iedere week een interview gaf, besefte ik heus wel dat het niet om mij als persoon ging, maar alleen om wat ik doe. Ik heb daarom nooit veel waarde gehecht aan die publiciteit. Als een onbekende vroeg wat ik deed, zei ik weleens voor de grap dat ik timmerman was. Dan kijken mensen heel anders naar je. Ik ging niet te koop lopen met het feit dat ik voetballer was. Ik snap sowieso niet waarom je dat zou doen. Blijf lekker normaal joh.

Je hebt ook je eigen voetbalschool opgericht en bent ambassadeur van Amsterdam-Zuidoost. Wat houdt dat in?Ik ben opgegroeid in Amsterdam-Zuidoost, in de Bijlmer. Ik zie dat daar zo ontzettend veel voetbaltalent verloren gaat. Bijvoorbeeld doordat kinderen niet goed begeleid worden. Hun ouders motiveren hen niet en op de voetbalclub zijn de groepen zo groot dat de trainer geen oog voor ze heeft. Daar wil ik wat aan doen. Het gaat er niet om dat ze profvoetballer moeten worden, hoe goed iemand is interesseert me niet. Ik wil ze iets meegeven waar ze de rest van hun leven iets aan hebben.

Advertentie

En wat is dat precies?
Het gaat om een gedragsverandering. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen zijn eigen succes bepaalt. Door oefeningen op het veld, maar ook door gesprekken daarbuiten te voeren wil ik die kinderen prikkelen met persoonlijke aandacht.

De verleiding om de verkeerde keuze te maken zijn in de Bijlmer groot. Als oud-profvoetballer denk ik invloed te kunnen hebben op die kinderen. Bijvoorbeeld door eens te zeggen: ga op tijd naar bed, eet gezond of doe eens even normaal. Er hoeft maar één iemand zoiets tegen je te zeggen, om het verschil te maken. Ik weet ook wel dat ik niet de hele wereld kan verbeteren, maar ik kan wel invloed hebben op mijn omgeving. Als ik voor één jongen het verschil kan maken, ben ik al blij.

Wanneer maakte die mentaliteit bijvoorbeeld het verschil in jouw carrière?
Bij Vitesse in de jeugd was ik samen met Ricky van Wolfswinkel een van de belangrijkste aanvallers. Ik gaf hem vaak assists. Maar terwijl hij en Alexander Bütnner wel een contract kregen, moest ik naar het tweede team. Zelfs daar zat ik vaak op de bank, een enorme teleurstelling. In een wedstrijd tegen Jong Ajax speelde ik Laurent Delorge helemaal zoek. Theo Bos, die net trainer was, zag dat. Een paar weken later ging het eerste team op trainingskamp naar Turkije. Wiljan Pluim, een ander talent, zou meegaan maar op het vliegveld bleek dat zijn paspoort verlopen was. Daardoor mocht ik van Bos als vervanger van Pluim mee, vanwege die wedstrijd van Jong Ajax. Het bewijst dat je succes zelf kan afdwingen door goed om te gaan met teleurstellingen.

Advertentie

Hoe ging het verder in die tijd bij Vitesse?
Heel anders dan hoe het er tegenwoordig bij een club aan toe gaat. Als jonge speler keek je op tegen ouderen. Spelers als Santi Kolk of Alfred Schreuder waren de baas. De jonge spelers moesten als eerste de bus uit, de rotklusjes doen. Spullen dragen, je kent het wel. Dat waren ongeschreven regels. Je durfde het echt niet in je hoofd te halen om te blijven zitten.

Andersom helpen ze je dan op het veld. Maar je moest niet binnenkomen en denken dat je het mannetje bent. De hiërarchie was belangrijk. Toen ik later bij Dordrecht en FC Oss kwam, waren die jonge spelers totaal anders. Als ik ze dan aansprak op die klusjes, zeiden ze dat ik het maar lekker zelf moest doen. In Engeland was het juist het tegenovergestelde. Daar is hiërarchie nog erg belangrijk.

Hoe waren de jaren bij Notts County?
Die overstap voelde echt als een beloning voor het harde werken. Ricardo Moniz was daar trainer en heeft toen wat Nederlandse spelers gehaald. De Engelse voetbalcultuur is schitterend. Er zaten ook best wat echte Engelse jongens in ons team. Die waren zo gek als een deur. Dan had er één een live tv-interview, rende een andere speler gewoon naakt door het beeld. Lagen ze allemaal helemaal dubbel van het lachen. Dat noemen ze humor.

Of dan kregen we een dag vrij en planden we een teamuitje. Op een dag kwam ik met Gill Swerts om één uur ’s middags in de hotellobby waar we hadden afgesproken, zaten die gasten allemaal aan het bier. Dronken ze zich helemaal lam. Dat duurde wel even, want na twintig van die pints deden ze nog steeds redelijk normaal. Dan ga je mij niet vertellen dat je zoiets niet vaker doet.

Je zei dat je bezig was met de lange termijn. Wat is je doel in je nieuwe werk?
Dat vroeg mijn manager laatst ook. Waarom geen directeur van het bedrijf? Mijn manager moest eerst ook lachen, maar zag aan mijn ogen dat ik bloedserieus was. Mensen zullen me misschien raar aankijken, maar daar trek ik me niets van aan. Ik ben iemand van ‘geen woorden, maar daden’. Ik ga het laten zien. Het gaat stap voor stap. Ik moet geduld hebben, maar niets is onmogelijk.

Dit is een interview uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.