En dat zeg ik als voetballer pur sang. Seksisme heeft ervoor gezorgd dat er lange tijd op werd neergekeken, maar cheerleaden verdient dezelfde erkenning als andere sporten.Ik vond het dan ook mooi toen afgelopen december bekend werd dat cheerleaden samen met Muay Thai voorlopig een olympische status heeft gekregen.Ik zag cheerleaden in competitieverband voor het eerst in de film Bring it on uit 2000, met Kirsten Dunst in de hoofdrol. Deze film was in die tijd verrassend progressief. Hij slaagt sowieso voor de Bechdeltest, een test die gebruikt kan worden om fictie te testen op seksisme. Deze film bevat namelijk 1. twee bekende vrouwen die 2. met elkaar praten 3. over iets anders dan mannen. Het idee van ‘cultural appropriation’ wordt ook naar voren geschoven. Routines van het zwarte team, de Clovers, worden gestolen en veranderd door Dunsts team, de Toros, dat voornamelijk uit blanke vrouwen bestaat.
Advertentie
Na het zien van die film ben ik zelf cheerleader geworden voor twee teams van mijn universiteit in Engeland. Ik realiseerde me snel hoe makkelijk Bring it On cheerleaden laat lijken. De film is wel een vooruitgang omdat het algemene beeld van sletterige, springende, American Football-toejuichende blonde meisjes wordt tegengesproken. Maar het geeft niet weer hoe moeilijk het is om de belangrijkste onderdelen van het cheerleaden onder de knie te krijgen: gymnastiek, acrobatiek en dans. Stunten – mensen hoog de lucht in gooien, vangen en boven je hoofd houden op een veilige manier – is niet niks. Dat geldt ook voor het balanceren op schuddende handen. Cheerleaden is echt lastig en zoveel meer dan een entertainmentspektakel aan de zijlijn.
Een oefening tijdens de British Cheerleading Association Nationals
In 2013 werd cheerleaden nog uitgeroepen tot de meest gevaarlijke sport in de VS voor vrouwen. Volgens het rapport was het verantwoordelijk voor 66 procent van de zeer ernstige sportblessures voor meisjes. 37 procent van de bestudeerde cheerleaders had bijvoorbeeld symptomen van een hersenschudding, maar waren daarmee niet naar de dokter gegaan. Op YouTube zijn stapels tragische video’s te zien waarop je cheerleaders verlamd ziet raken. Ook bij mijn eigen team kwam het regelmatig voor dat we naar een toernooi gingen met één of meerdere meisjes op krukken. Gebroken botten, ernstige kneuzingen en hersenschuddingen komen allemaal regelmatig voor. Tijdens een routine in 2014 schoot de duim van één van de beste gymnasten uit de kom terwijl ze een achterwaartse sprong deed. Ze zette haar duim terug en ging door. Ik heb zelf een chronische peesblessure in beide knieën overgehouden aan deze sport.
Door de uitgekauwde muziek, het vrouwelijke imago van de sport en het harde werken voor een routine van drie minuten, moet je een bepaalde mentaliteit hebben om uit te kunnen blinken. Je moet een intens karakter hebben. Voor mannen is cheerleaden om een heel andere reden moeilijk: het wordt als een vrouwensport gezien. In de teams waarin ik zat hebben mannen het soms best moeilijk gehad met de manier waarop anderen naar hen keken – ook al is een van hun belangrijkste taken min of meer gewichtheffen, wat heel mannelijk is.
Advertentie
De sport heeft positief gereageerd op de voorlopige olympische status die het heeft gekregen. “Het besluit van het IOC is een historische mijlpaal voor het cheerleaden,” zei Jeff Webb, de president van de internationale bond voor cheerleaden (ICU). “Dit besluit helpt ons enorm in ons doel om kansen en wedstrijden te creëren voor de miljoenen mensen die aan cheerleaden doen.”Tori Rubin is hoofdcoach bij de Unity Allstars, één van de grootste en meest succesvolle cheerleadingprogramma’s van Engeland. “Ik zou er natuurlijk heel blij mee zijn als het daadwerkelijk doorgaat,” zegt ze. “Dit is iets waar iedereen op hoopt.”
“Op dit moment heerst er zoveel twijfel over wat cheerleaden nou precies inhoudt, mensen hebben vaak geen idee. Ik denk dat de beslissing van het IOC ervoor zorgt dat de sport meer onder de aandacht komt, zodat mensen beter begrijpen dat dit een sport is en niet alleen gezwaai met pompoms aan de zijlijn.”Mijn tijd als cheerleader stopte toen ik klaar was met de universiteit, maar ik kijk er heel erg naar uit om de sport ooit op televisie te zien. Hopelijk krijgt het snel een volledige olympische status.—Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.