We spraken Ard van Peppen over de sloop van zijn imago

Ard van Peppen is een van de meest bekritiseerde spelers van het Nederlands profvoetbal. In de media wordt hij vaak op de korrel genomen, vooral door de mannen van Voetbal Inside. En eerlijk is eerlijk: afgelopen seizoen verliep allesbehalve vlekkeloos voor de 32-jarige linksback, die bij Roda JC begon als aanvoerder, maar al snel op de bank belandde.

Als klap op de vuurpijl degradeerde Roda JC deze maand, door in de play-offs te verliezen van Almere City. Van Peppen zal komend seizoen waarschijnlijk niet met Roda JC in de Jupiler League spelen, omdat zijn contract afloopt. VICE Sports sprak de verdediger op een terras in Maastricht, om erachter te komen hoe hij de degradatie heeft beleefd en hoe het voelt om wekelijks belachelijk gemaakt te worden op televisie.

VICE Sports: Ha Ard, hoe hebben jullie de degradatie bij Roda JC verwerkt? Hebben jullie het op een zuipen gezet?
Ard van Peppen: Nee, maar dat was misschien wel een goede manier geweest om het af te sluiten. Al denk ik niet dat we het hadden overleefd als we dat hadden gedaan, haha.

Wat voor gevolgen heeft de degradatie voor jou persoonlijk?
Het ziet er niet naar uit dat ik bij Roda blijf, maar dat staat los van de degradatie. Mijn contract liep sowieso af.

Bij Voetbal Inside werd je uitgelachen toen je aanvoerder van Roda JC werd. Wat voor gevoel heb je daarbij?
Ik heb onlangs voor het eerst al die filmpjes van dat programma bekeken. Ik heb er goed om gelachen. Ik had verwacht dat het erger zou zijn. Toch heb je die negatieve berichtgeving liever niet. Doordat er zoveel mensen naar dat programma kijken, zijn er vast supporters die anders over mij zijn gaan denken.

Waarom heb je pas onlangs voor het eerst naar die filmpjes gekeken?
Ik heb het expres lang niet bekeken omdat het allemaal negatief is. Ik wist niet wat het zou toevoegen als ik het zou gaan kijken. Ik ben iemand die veel over alles nadenkt. Het zou me onnodige tijd kunnen kosten om daarover na te denken. Daar zit ik helemaal niet op te wachten. Ik denk dat niemand dat wil.

René van der Gijp heeft eens gezegd dat hij jou tegenkwam op een voetbalgala in Rotterdam. Jij zou op hem afgestapt zijn om te zeggen: “Ik weet dat het allemaal satire is.” Waarna hij antwoordde: “Ja, maar daar zou ik in jouw plaats niet vanuit gaan.” Heeft dat gesprek echt plaatsgevonden?
Ik ben Van der Gijp wel tegengekomen op dat gala, maar de rest van het verhaal klopt niet. Als hij dat zo zegt, vind ik dat wel een beetje foute televisie, omdat iedereen waarschijnlijk aanneemt dat het waar is. Ik vind het raar om zoiets te verzinnen. Maar voor de rest zijn het meningen. Ze mogen vinden wat ze willen.

Laat ze maar lullen?
Juist. Johan Derksen zegt dat hij mij een slechte speler vindt, en als dat zo is, dan moet hij dat vooral zeggen. Mensen waarderen wat hij zegt. Het maakt ze verder weinig uit of hij het meent of niet. Derksen zegt ook dat ik ijverig, maar een blind paard ben. Rob Goossens (manager communicatie van Roda JC, red.) kan heel goed mensen imiteren. Soms doet hij Johan Derksen na en zegt hij tegen mij: “Je bent een ijverige jongen Ard, maar wel een blind paard.” Daar kan ik ook wel om lachen.

Ik kwam ook een gemonteerd filmpje tegen waarin onder meer José Mourinho, Johan Cruijff en Alex Ferguson zich lyrisch uitlaten over jouw kwaliteiten als voetballer. Wat vind je daarvan?
Ja, die heb ik ook gezien. Op zich vind ik die wel grappig, maar ik vind het bizar dat iemand de moeite neemt om dat te maken. Los van hoe goed of hoe slecht ik ben, ben ik gewoon een speler uit Nederland die niet bij een grote club speelt. Wat dat betreft krijg ik bovenmatig veel aandacht. Maar ik moet ook ooit de maatschappij weer in, dus misschien profiteer ik er nog wel van dat Derksen me af en toe kapot maakt. Aan de andere kant denk ik dat fans mij eerder op de korrel nemen als iemand als Derksen iets slechts over mij zegt in de media.

Denk je dat iemand daarom dat filmpje over je gemaakt heeft?
Ja, Derksen is in dat opzicht de aanstichter van dit alles, dus props voor hem. In veel gevallen brengt hij wat teweeg, dat is zijn kracht en daarom zit hij daar ook. En het wordt gewaardeerd, blijkbaar. Maar als mens wil ik in de basis niet beledigend zijn naar anderen toe. Derksen is dat wel. Mensen vinden het leuk, het is leedvermaak. Maar eigenlijk vinden mensen het vooral mooi omdat ze zo dingen weg kunnen lachen van zichzelf. Het klinkt een beetje zwaar nu, maar ik hou daar in de basis niet zo van.

Er werd op Facebook ook een pagina in het leven geroepen om jou in Oranje te krijgen.
Die heb ik zelf aangemaakt natuurlijk, haha! Ik dacht: ik probeer het toch even. En nu heeft Oranje het WK niet gehaald… Verdomme! Haha, nee hoor. Ik kan er wel om lachen, maar ik krijg het niet echt mee. Er is ook iemand die op Instagram al heel lang elke dag een foto van mij post, op @elkedageenard. Hij houdt het echt al lang vol, niet normaal.

Stoort het je?
Het hoort erbij, zeggen ze. Maar ik vind dat mensen over het algemeen veel te negatief over elkaar zijn. Iedereen vindt het toch veel leuker als mensen positief over je zijn? Ik kan me niet voorstellen dat Derksen denkt: doe maar lekker onaardig tegen me. Tuurlijk niet. Hij gaat toch ook met mensen om die hij leuk en vriendelijk vindt? Onaardig voor elkaar zijn gebeurt te gemakkelijk en er wordt te snel gezegd dat het erbij hoort. Het hoort erbij omdat iedereen het doet, maar dat wil niet zeggen dat het de juiste manier is. In de basis wil toch gewoon iedereen goed behandeld worden? Als je vasthoudt aan het principe dat je anderen behandelt zoals je zelf behandeld wil worden, kom je volgens mij een heel eind.

Je bent nu twee keer gedegradeerd met Roda. Welke van de twee was het ergst?
Sowieso de eerste keer. De verwachtingen waren toen zo anders aan het begin van dat seizoen. Ons doel was de play-offs voor Europees voetbal halen. Dat is er helemaal niet van gekomen. Die play-offs voor Europees voetbal waren een ambitieus, maar zeker niet onhaalbaar doel. Maar toen werd Ruud Brood ontslagen, daarna was het vooral hectisch. We vlogen zonder pardon uit de eredivisie, terwijl we écht goed spelersmateriaal hadden, gasten die heel ver hadden kunnen komen.

Dit seizoen begon je als aanvoerder, daarna verdween je naar de bank en kwam je er niet meer af. Was dat niet heel frustrerend?
Het was een bizar seizoen. Ik had een goed gevoel aan het begin van het seizoen, ook over mijn rol als aanvoerder. De eerste zes wedstrijden, die we allemaal verloren, waren zeker niet goed. Ik was daar geen uitzondering in. Nadat ik er even uit ging door een blessure speelde ik nog drie wedstrijden. Ik speelde niet de sterren van de hemel, maar dat kun je ook niet van mij verwachten. Dat is niet reëel. Daarna haalde de trainer mij eruit, naar mijn mening te makkelijk.

Wat verandert er aan je beleving als je opeens op de bank zit als aanvoerder?
Je kunt zo’n wedstrijd onmogelijk op dezelfde manier beleven, want je hartslag en adrenalineniveau liggen een stuk lager als je op de bank zit. Lichamelijk kan het volgens mij gewoon niet om op dezelfde manier mee te leven. Het is heel anders dan wanneer je negentig minuten op het veld staat te strijden. Op de bank win of verlies je ook wel, maar eigenlijk zijn het vooral die andere jongens.

Jouw relatie met de achterban was wisselvallig: soms het geliefde werkpaard, dan weer de back bij wie het altijd fout gaat.
Vanuit supporters begrijp ik dat het vallen en opstaan is. Ik doe altijd mijn best, dat kan nooit iemand me verwijten. Dat is de Koempelmentaliteit, zoals ze dat bij Roda graag zeggen. Dat het dan voetballend af en toe niet goed gaat, zal vast wel, anders speelde ik wel ergens anders. Dus het is normaal en ik vind het wel begrijpelijk als de fans het de ene keer goed vinden en de andere keer niet. Als je naar al mijn wedstrijden kijkt, zullen er echt wel slechte tussen zitten, maar ik denk dat ik meestal degelijk heb gespeeld.

Buiten het voetbal om heb je ook van alles gedaan, zoals een pop-upwinkel in Maastricht.
Dat was voor twee maanden, gewoon voor het plezier, met een vriend. Ik heb veel ideeën, maar voer ze zelden uit. Dit wilden we gewoon een keer doen. Het is echt een cool gevoel als er allemaal onbekenden naar je zelfbedachte winkeltje komen. Dat is echt gaaf, man.

Wat voor winkeltje was het?
We hadden allerlei producten van kleine zelfstandige ondernemers. Van schilderijen, kussenslopen en kaarten, tot sieraden en een paar meubelstukjes die gerestaureerd waren. Mooie dingen. Wij waren de externe partij die ondernemers verzamelde om hen een podium te geven. We verkochten die producten in consignatie, dus zij legden het neer, en wij kregen er pas geld voor op het moment dat het verkocht werd. Maar financieel was het geen slim idee. Ik ben er zeker niet rijk van geworden, maar het is gewoon gaaf.

Is het voor herhaling vatbaar?
Ondernemen wel. Ik kan me niet voorstellen dat ik een baan van 9 tot 5 heb tot mijn 67ste. Daarvoor ben ik ook veel te onrustig. Ik ben ondernemend en zie altijd opties en mogelijkheden. Daar wil ik gewoon wat mee doen op een gegeven moment. Die ideeën schrijf ik tegenwoordig ook op, omdat ik het anders weer vergeet. Heel veel van die dingen, laten we zeggen 99 procent, ga ik natuurlijk nooit doen. Af en toe komt er iets voorbij en denk ik: dat is interessant, maar dan heb ik daar helemaal geen verstand van.

Heb je daar een voorbeeld van?
Een ding, maar dat ga ik echt nooit doen hoor: een alternatief voor wc-borstels, haha! Wc’s zijn altijd vies. Er moet dus iets anders bedacht worden zodat ze niet altijd vies zijn. Ik denk niet per se aan wc-borstels. Ik dacht meer van: dat is een probleem, en daar moet wat aan gedaan worden. Tot zover ben ik gekomen. Het gaat ook niet verder dan dat. Als ik iets zie denk ik gewoon vaak: hoe kan het anders?

Zou je ook iets in de voetbalwereld willen verbeteren?
Het begeleiden van een speler tijdens zijn actieve carrière kan beter. Het gaat me dan niet per se om een speler van A naar B brengen, zoals een zaakwaarnemer doet. Ik vind dat er heel weinig wordt gedaan met de randvoorwaarden. Je zou moeten beginnen bij de psychologie. Het lijkt me mooi om daar iets mee te gaan doen na mijn carrière. Ik denk dat jongens veel bewuster moeten worden van hun capaciteiten en hun mogelijkheden.

Je hebt altijd bij kleine clubs gespeeld, maar hebt ook bij Feyenoord in de jeugd gespeeld. Heb je ooit gedacht dat er een grotere carrière voor je weggelegd was?
Ik ben pas op mijn achttiende bij Feyenoord beland, dus een beetje laat. Ik moest daar in mijn eerste twee jaren alle zeilen bijzetten om het niveau aan te kunnen. Zo heb ik maar net de overstap kunnen maken naar de profs. Ik heb bij Feyenoord gespeeld met genoeg jongens die veel meer talent hadden, maar veel van die gasten zijn uiteindelijk nog geen jaar prof geweest. Dus uiteindelijk is het alsnog een prestatie dat ik het zo ver heb geschopt dat Johan Derksen mij kapot wil maken op tv.

Vorig jaar ging opeens het gerucht dat Leeds United je wilde hebben. Hoe concreet was dat?
Daar weet ik echt niks van, al stond het overal. Ik heb wel een paar keer een transfer naar het buitenland overwogen.

Welke clubs hebben zich voor jou gemeld?
Een keer een club uit Rusland en nog eentje ergens uit het Oostblok.

Waarom ben je daar niet heengegaan?
Op dat moment dacht ik na over hoe zwaar het geld weegt ten opzichte van het verwachte leven dat ik daar zou hebben. Het gaat om behoorlijk veel geld, maar in de basis is dat toch niet de afweging, behalve als het echt uit de klauwen loopt. Amkar Perm uit Rusland heeft zich ooit gemeld, de meest oostelijke club uit de Europese competities. Maar ik dacht: dat gaan we niet doen. We zagen het leven niet voor ons daar.

Zit het er nog in om naar het buitenland te gaan, nu je bijna 33 en transfervrij bent?
Ik wil nu wel graag naar het buitenland, ja. Het is een mooi moment daarvoor. Het lijkt me mooi voor de levenservaring, samen met mijn vriendin en de kleine. Het is een luxe dat dat kan, en dat het dan niet definitief is. Als het totaalplaatje klopt, lijkt me dat geweldig.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.