We spraken Fabian Sporkslede over zijn lange weg naar de Eredivisie

Fabian Sporkslede is pas 24 jaar, maar heeft al een heel voetballeven achter de rug. Hij speelde voor Ajax in de Champions League, maar raakte daarna twee keer zwaar geblesseerd. Korte periodes bij Willem II en in Italië werden niet wat hij er van hoopte, maar afgelopen seizoen heeft Fabian zich met NAC Breda teruggeknokt naar de Eredivisie.

Daarnaast is hij sinds anderhalf jaar ondernemer. Samen met voetbalavonturier Marc Klok zette Fabian een bedrijfje op dat handelt in artikelen waarmee topsporters hun lichaam kunnen verzorgen. VICE Sports sprak de back van NAC op het trainingscomplex van de club over de B-Side Rats, Stijn Vreven, blessureleed, Andre Onana, Italiaans voetbal en zaken doen als profvoetballer.

VICE Sports: Ha Fabian, hoe heb je het hier bij NAC?
Fabian Sporkslede: Goed man. We zitten hier in een hartstikke mooie omgeving en de club leeft. Dat is niet overal in Nederland zo erg als hier.

Waar merk je aan dat de club leeft?
Ik woon nu in Breda en word vaak herkend op straat, de mensen zijn dan heel enthousiast. Afgelopen seizoen speelden we in de Jupiler League niet altijd tegen de meest aansprekende tegenstanders, maar zat er toch vijftienduizend man in het stadion. Ik wil niet zeggen dat het me elke keer verrast, maar het is wel bijzonder. Rond de promotie was het een gekkenhuis.

Heb je weleens op de B-side gestaan?
Ik nog niet, maar mijn vriendin wel met haar zus. Ze praten er nog steeds over hoe vet ze dat vonden. De B-Side Rats hebben hen ook uitgenodigd voor dit seizoen. Ik ben vorig seizoen altijd fit geweest en heb bijna alles gespeeld, dus ik heb nooit de kans gehad om op de B-side te gaan staan. Maar mocht die gelegenheid er een keer zijn, bij een schorsing of zo, dan lijkt het me wel speciaal.

Hoe is Stijn Vreven als trainer?
Hij is heel fanatiek, zoals hij als speler ook was. De trainingsstof is goed en hij is duidelijk in de manier waarop hij wil spelen. Dat is belangrijk voor een jong team. We hebben vooral voetballers in het team die de bal willen hebben. We willen vanuit een goede organisatie spelen. Met Stijn’s manier, in de zones spelen, denk ik dat we ons snel aanpassen aan de Eredivisie, ondanks een lastige start.

Wat bedoel je met die zone?
Kijk, in principe spelen we 4-3-3 met de punt naar voren. Dat is allemaal niet zo ingewikkeld. Maar als een linksback mee opkomt en mijn zone inkomt, dan is hij mijn verantwoordelijkheid. Je geeft een man dus over in plaats van dat je er achteraan blijft hobbelen. Dat vergt heel veel samenwerking en coaching. Daar zijn we veel mee bezig.

Klopt het dat jouw vriendin je ook heeft geholpen toen je vorig seizoen even op de bank belandde onder Vreven?
Mijn vriendin studeert communicatie en ik ben een persoon die soms best wel moet letten op de manier waarop ik communiceer. Daarin kan zij me goed adviseren, vooral op momenten dat ik zelf het gevoel heb dat ik het niet goed aanpak of reacties krijg die ik niet had verwacht. Dan vraag ik haar waar dat vandaan komt en kan zij mij vertellen dat het bijvoorbeeld misschien komt doordat ik zelf verkeerd op een situatie reageer.

Waar moet je bijvoorbeeld op letten?
Mijn houding, of mijn gezichtsuitdrukking.

Je lijkt me juist heel vrolijk en open.
Dat is nu gewoon omdat het goed gaat. Maar een speler wil twee dingen niet: geblesseerd zijn of op de bank belanden. Als dat gebeurt, vind ik het nog weleens moeilijk om normaal te blijven doen, omdat de situatie verandert.

Je hebt bij Ajax twee zware blessures gehad. Hoe zwaar was dat?
Toendertijd was het echt heel erg moeilijk. 2012 was een droomjaar voor mij. Eerst haalde ik met Ajax A1 de finale van de NextGen Series en daarna debuteerde ik voor Ajax in de Eredivisie, KNVB beker en Champions League. Maar 2013 was het tegenovergestelde, toen heb ik twee zware blessures gehad. En je weet dat je bij een club als Ajax niet zoveel tijd hebt. Je krijgt een kans, misschien twee. Daarin moet je aansluiten.

Waarom werd de verhuurperiode bij Willem II daarna niks?
Dat was kort na die de tweede zware blessure, wat nog een rol speelde. Ik sukkelde nog een beetje met het herstel daarvan. Ik heb bij Willem II uiteindelijk niet echt de kans gehad om me te laten zien, dus dat is niet geworden waar ik op had gehoopt. Gelukkig kon ik terugkeren naar Jong Ajax om daar wedstrijdritme op te doen.

Daar stroomde je tegelijk in met André Onana, die toen onwennig keepte. Heb jij zijn ontwikkeling gevolgd?
We kwamen allebei in de winterstop aan, hij van Barcelona en ik van een mislukte huurperiode. Dan trek je wel naar elkaar toe. Ik heb André in die periode ook geprobeerd te helpen. Het klopt dat hij een onrustige start had, maar wat ik mooi vond, is dat hij wel altijd zijn ding is blijven doen. Dat zie je nu heel erg terug in zijn spel en kwaliteiten.

Waar zit dat in?
Het ging bij André soms mis met het meevoetballen of als hij uitkwam met corners. Heel veel jongens doen iets niet meer als ze zo’n foutje maken. Maar André bleef maar komen. Op een gegeven moment dacht ik: je zit al twee keer mis, kom je echt nog steeds? Maar hij bleef komen en uiteindelijk is dat wel de manier om beter te worden, met afgelopen seizoen als gevolg.

Je zat bij Jong Ajax ook in het team met Abdelhak Nouri. Hoe heb jij ervaren wat er deze zomer met hem is gebeurd?
We waren op trainingskamp met NAC en het kwam heel erg hard aan. Je zegt tegen jezelf dat familie dichterbij is, maar bent er toch helemaal kapot van. Ik heb Appie heel hoog zitten, als mens ook. Hij gaf het goede voorbeeld. Ik weet hoe makkelijk het is om je als voetballer, zeker bij Ajax, mee te laten slepen door de aandacht. Hij had daar geen last van. Hij heeft dat goede gehouden. Dat maakt het nog lastiger om te accepteren.

Ik zat een paar jaar boven hem in de jeugd van Ajax en herinner me dat hij vroeger vaak met zijn oom kwam kijken als we met de B1 en A1 speelden. Dan was er altijd even contact. De afgelopen jaren gunde ik het hem ook zo. Ik hoopte zo dat hij die kans zou krijgen en pakken. Ik bid en probeer via de mensen van Ajax op de hoogte te blijven. Het beste wat je kunt is voetballen, met het gevoel dat hij ook uitstraalt als voetballer.

Hoe was jouw jaar in Italië voordat je bij NAC tekende?
Ik koos voor het avontuur en kreeg de kans bij Chievo Verona, in principe een mooie club. Die kans wilde ik pakken. Maar ik kan nu wel zeggen dat Italië een andere wereld is. Dat heb ik misschien onderschat. Ik kwam in een team terecht waarin de gemiddelde leeftijd boven de dertig was. Ik werd als groentje gezien. Dat was niet de bedoeling. Ik had door dat ik niet meteen aan spelen toe zou komen bij Chievo en wilde wedstrijdritme opdoen.

Ik wilde verhuurd worden en Chievo koos een club voor mijn verhuur. Het zou eerst een club uit de Serie B worden, maar op het laatste moment werd het een club uit de Serie C. Dat was vlak voor het sluiten van de transfermarkt. Ik ben met Lupa Roma akkoord gegaan zonder me goed te laten informeren, maar daar heb ik van geleerd. Ik had ook nee kunnen zeggen. Dat was een harde les, ik heb weinig gespeeld bij Lupa Roma.

Wat zei je zaakwaarnemer Mino Raiola van die tijdelijke transfer?
Die heb ik ook wel gevraagd of er geen andere opties waren. Op dat moment had ik best een half jaartje naar Nederland willen gaan. Maar Chievo zei: “Je staat hier onder contract, wij bepalen wat er gebeurt. We hebben Lupa Roma voor je.” De club was nieuw opgericht in Rome, zonder organisatie en corrupt. De president was de oom van een speler die op mijn plek stond. Vijf jongens in het team betaalden de club om er te spelen, in plaats van dat de club hen betaalde. Ik kwam in een heel andere wereld terecht. Dat is ook Italië.

Jouw zaakwaarnemer is Italiaans, zou hij hier niet juist bekend mee moeten zijn?
Ja, misschien had ik vaker vragen moeten stellen. Maar dat ligt bij mij. Ik moet de vragen stellen, want als ik niks laat horen, dan denkt hij gewoon dat het goed is. Zo werkt het. Ik heb wel geleerd voor mezelf op te komen zo, om niet ergens in te stappen zonder te weten waar je terechtkomt. In Nederland is alles heel overzichtelijk, maar in Italië gaat het op een heel andere manier.

Je hebt in die periode ook je eigen bedrijfje voor sportartikelen opgezet. Hoe is dat ontstaan?
Ik had in Italië nog veel contact met Marc Klok en we kregen een keer de vraag van een bevriende voetballer of we aan een compex konden komen, dat is elektrostimulatie waarmee je je spieren kunt stimuleren als je even niet aan de gewichten kunt hangen, bijvoorbeeld als je geblesseerd bent. Ik regelde dat en voordat we het wisten kregen we meer vragen van voetballers of we spullen konden regelen.

We hebben het plan uitgewerkt en anderhalf jaar geleden een bv’tje opgericht. We hebben contactpersonen gevonden voor alles wat je met sport nodig kan hebben en zijn heel breed gegaan, van trainingsproducten die je in de gym nodig hebt tot revalidatieproducten. We hebben nu al redelijk wat naamsbekendheid en zijn gegroeid – soms iets te snel.

Is het wel te combineren met je carrière als profvoetballer?
Ik heb een hartstikke lieve familie die me vaak genoeg helpt en dat is goed te combineren. Ik denk dat het juist een beetje afleiding geeft. Voetbal bestaat uit ups en downs, dan helpt dit om daar bewust van te zijn en te relativeren. En ik heb nu natuurlijk ook de beste producten voor mezelf. Daar lachen de fysio’s hier bij NAC soms ook over. Het is ook goed voor mijn carrière als profvoetballer, het is niet zo dat ik een nachtclub ben gestart.

Hoe ben je na Chievo eigenlijk bij NAC terechtgekomen?
Hans Smulders was hiervoor technisch directeur bij FC Eindhoven en wilde me daarheen halen toen mijn contract bij Ajax afliep. Ik koos er toen voor naar Italië te gaan, maar dat nam hij me niet kwalijk. Daar ben ik Hans dankbaar voor. In Italië hebben we sms-contact gehouden. Toen ik terug naar Nederland wilde, had Hans al een mooie stap naar NAC gezet. Hij wilde me nog steeds halen en dat heeft geresulteerd in een heel mooi seizoen.

En nu ben je eindelijk terug in de Eredivisie.
Ja man, het is een lange weg geweest en ik heb de eerste wedstrijd helaas gemist door een lichte blessure, maar we zijn met NAC terug waar we horen te staan. Ik ben nu 24 jaar, dus het werd ook tijd om een vol seizoen in de Eredivisie te draaien. Ik heb er zin in.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.