We spraken Frank Demouge over zijn nieuwe leven als gespierde fitnesscoach

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

We spraken Frank Demouge over zijn nieuwe leven als gespierde fitnesscoach

Je hebt sierlijke spitsen en je hebt spitsen die het zestienmetergebied gebruiken als judomat.

Zo’n type was Frank Demouge (35). Ondanks verschillende zware blessures veroverde hij bij iedere club de harten van de supporters. Iedere wedstrijd was voor de aanvaller een kooigevecht: trekken, beuken en sleuren. Na ieder duel hinkend richting de auto, total loss na opnieuw een veldslag.

Inmiddels is Demouge al een jaar vrij anoniem uit het voetbalwereldje verdwenen. De Nijmegenaar slijt zijn dagen in de sportschool, waar hij werkt als personal trainer. VICE Sports zocht de voormalig prof op in Maastricht en sprak hem over de sportschool, mental coaches, afgeketste transfers en zijn avontuur bij AFC Bournemouth.

Advertentie

VICE Sports: Ha Frank, je was altijd al vrij groot, maar nu ben je ook nog twee keer zo breed. Wat doe je tegenwoordig?
Frank Demouge: Ik ben personal trainer in een fitnessschool. Ik train de normale mens, niet per se profsporters of ex-profs. Daarnaast geef ik ook training aan kindjes, dat is dan wel op voetbalgebied. Vier tot zes jongetjes in een groepje, op deze manier kan ik ze echt individueel coachen. Het trainerschap heeft me nooit echt getrokken, maar dit vind ik erg leuk. Daarnaast ga ik zelf elke dag ongeveer twee uur naar de sportschool.

Je neemt ook weleens Mark-Jan Fledderus onder je hoede. Hoe zit dat dan precies?
Met Fledderus heb ik lang gevoetbald en hij is natuurlijk ook gestopt. Hij is heel fanatiek. Dat is heel prettig werken. Voetballers zijn redelijke zeurders, maar ze zijn vaak nog erg fit en gedisciplineerd. Ik heb onder andere Tommie van der Leegte en de dokter van PSV onlangs nog getraind.

Alle foto’s door David Meulenbeld.

Wat bedoel je precies met zeurders?
Nou ja, als je ze vergelijkt met andere topsporters. Ik had het zelf ook als profspeler bij looptrainingen: blazen, kreunen en steunen. Moeten we nog een keer? Waarom moeten we dit doen? Wat dat betreft hoor je Belgen en Engelsen veel minder klagen, die doen gewoon wat er wordt gevraagd.

Het klinkt alsof je genoeg te doen hebt. Je hoort ook regelmatig dat voetballers na hun carrière in een zwart gat belanden.
Ja, dat kan ik wel begrijpen. Ik besloot te stoppen en ik dacht: nu komt er iets. En dan wacht je en dan wacht je. Mijn zoontje is niet lang daarna geboren, dus ik was wel blij dat ik eventjes geen stress had. Op een gegeven moment bel je wat mensen: zoeken jullie nog iemand? Ik ben soms ook actief als scout voor FC Utrecht, maar dat is ook geen fulltime baan. Als voetballer komt alles aanwaaien. Echt alles wordt voor je geregeld. Dat besef je op dat moment niet zo goed, maar het is wel zo. Als je gestopt bent, moet je er ineens zelf achteraan. Dat is lastig.

Advertentie

Heb je daar tijdens je profcarrière nooit echt over nagedacht?
Jawel, maar ik heb altijd overal te horen gekregen: als je stopt met voetballen, kom je bij mij werken. Dat komt wel goed, dacht ik. Als puntje bij paaltje komt, sta je er toch vaak alleen voor. Zo werkt het ook als je een blessure hebt, dan ben je gewoon een nul voor een club. Dan lopen ze nog net niet dwars door je heen. Een trainer of een technisch directeur vraagt misschien eens in de zoveel tijd: hoe gaat het ermee? Maar dat is puur uit beleefdheid. Zij hebben heel andere belangen op die momenten.

Is dat typerend voor de voetballerij?
Het is wel iets waar ik achter ben gekomen. Als je scoort, word je op handen gedragen in de stad. Dan kun je alles doen, dan regelen sponsoren alles voor je. Je krijgt heel veel gratis spullen en kunt voor niets uit eten. Met een blessure tel je voor mensen binnen en buiten de club gewoon niet mee.

Je bent voor mijn gevoel vrij geruisloos uit de voetballerij verdwenen. Hoe komt dat?
Dat heb ik heel veel gehoord. Mijn contract bij Roda liep af en ik ging via de achterdeur weg. Toen ben ik een jaar naar FC Knokke in België gegaan. Dat was een keuze puur door mijn fysieke toestand. Mijn knieën wilden niet meer, ik kon gewoon niet meer iedere dag trainen. Andere clubs in België hadden ook interesse en ik kon naar de lagere divisies in Engeland. Dit was voor mij ideaal, ze hadden een mooi appartement voor me aan het strand. Het geld was prima, ik kon er goed van rondkomen. Zo kon ik lekker nog een jaartje afbouwen. Dan ben je uit beeld in Nederland natuurlijk.

Advertentie

Vond je dat vervelend?
Nee, eigenlijk niet. Ik hou er sowieso niet echt van om in de spotlights te staan. Ik vind mijn eigen verjaardagen bijvoorbeeld vaak geen bal aan. Ik ben naar een paar bruiloften geweest afgelopen zomer, dan sta je als stel echt in het middelpunt. Zo’n dansje in het midden van de aandacht, dat zou niks voor mij zijn. Ik ben onlangs nog naar de afscheidswedstrijd van Jeffrey Leiwakabessy geweest. Ook dat is niks voor mij, dus het was prima zo.

Voor Knokke heb je ook nog stage gelopen bij Notts County. Waarom is je keuze daar niet opgevallen?
Ik trainde mee bij Ricardo Moniz, die was fan van me. Ricardo traint echt heel hard. Ik zat al met m’n knie en begon al een beetje te twijfelen. Het was allemaal prima, maar iets in mij zei dat ik het er niet aan moest beginnen. Ik wilde niet meer naar Engeland, het eten staat me niet aan, dan krijg je weer het hele gezeik met een auto leasen, een appartement zoeken en verzekeringen regelen. De hele rompslomp. Dan moest het financieel echt zodanig goed zijn… Het was op zich niet slecht, maar ik ben blij dat ik het niet heb gedaan.

Je had met Bournemouth al je gedroomde Engelse avontuur gehad. Hoe kijk je terug op die periode?
Qua salaris was het de beste periode uit mijn leven. Zeker na de promotie wordt daar je salaris verdubbeld en krijg je een bonus. Sportief gezien was het dan weer minder. We hadden daar zeven spitsen voor één plek. Ik was gewoon minder, het waren allemaal fitte, sterke jongens. Een aantal ervan voetbalt nu in de Premier League. Later kregen we Eddie Howe als trainer. Sinds hij kwam, wonnen we alles en was er geen reden om het team te veranderen.

Advertentie

Howe is echt een toptrainer. Ik dacht toen al dat hij ooit in de Premier League zou werken of bondscoach zou worden. Het leven in Bournemouth was echt geweldig, dus wat ga je dan doen? Ik zat daar in m’n eentje en was vrijgezel. Je gaat iets meer leven en je gaat vaker uit. Ik heb weleens achteraf gedacht: wat ben je toch een lul dat je niet echt voor je kans bent gegaan. Wie weet hoe ver ik het had kunnen schoppen.

Je werd een half jaar verhuurd aan Roda. Hoe is het afgelopen met je contract bij Bournemouth?
Howe gaf al aan dat hij geen gebruik meer van me ging maken als ik voor Nederland zou kiezen. Hij wilde me liever verhuren aan een club in het noorden van Engeland, maar daar had ik geen trek in. Nadat ik acht keer had gescoord in veertien wedstrijden bij Roda, ging ik eind juni weer met mijn tasje naar Engeland. Bournemouth was kampioen geworden en gepromoveerd naar het Championship. Dus ook mijn salaris schoot weer omhoog. Als ze je in Engeland weg willen hebben, dan lukt dat ze ook.

Ik had geen rugnummer meer en moest rondjes lopen. Roda wilde me een goed tweejarig contract geven, maar in die twee jaar zou ik niet zo veel verdienen als in dat laatste jaar in Engeland. Uiteindelijk hebben Bournemouth en Roda er wat bijgedaan en ik wat ingeleverd. Ik had niet verwacht dat ze later zouden uitgroeien tot een stabiele Premier League-club. Wat wel grappig was: toen zij later naar de Premier League promoveerden, ging de selectie naar Las Vegas. Ondertussen speelde ik nacompetitie met Roda.

Advertentie

Twee jaar geleden zagen we je ook op bij All You Need Is Love . Destijds had je je dochter anderhalf jaar niet gezien. Hoe is de situatie nu?
Zij komt nu een keer per jaar vanuit Brazilië naar mij toe. Destijds waren er problemen met de papieren, en het programma kreeg het allemaal geregeld. Nu kan ze altijd naar Nederland komen.

Is dat niet heel erg moeilijk voor je?
Jawel, maar het leven gaat toch door. Je hebt je erbij neergelegd. De situatie gaat toch niet veranderen. Zeker ook voor haar is het heel lastig. Zij heeft daar een leven en gaat naar school. Ze is altijd welkom, meer kan ik er niet over vertellen of van maken. Als ze hier komt ziet ze haar broertje, haar neven en nichten. Ze heeft iedereen hier. Iedereen mist haar ontzettend.

Als je nu terugkijkt op je carrière, ben je dan tevreden over hoe het allemaal is verlopen?
Ik heb allemaal middenmootclubjes gehad en Europees gespeeld. Ik ben wel tevreden eigenlijk. Soms denk ik wel: wat als een transfer wél was doorgegaan, wat dan? In mijn periode bij Willem II was ik al rond met Club Brugge, alleen ze wilden me niet laten gaan. Ik zag mezelf al in Brugge zitten en toen ik het salaris hoorde, viel ik helemaal achterover van blijdschap.

Daarnaast denk ik weleens: waarom heb je nooit gebruik gemaakt van de mogelijkheden die er zijn? Een mental coach bijvoorbeeld. Voetballers zijn allemaal een beetje haantjes en is er veel machogedrag. Ik zei zelf ook altijd dat ik geen mental coach nodig had, maar stel dat die man je één procent beter maakt? Elke voetballer speelt onder een bepaalde spanning: de mensen die kijken, de stad verwacht wat van je. Dat is gewoon zo.

Advertentie

Waar had je die mental coach dan precies voor nodig?
Een mental coach kan je altijd helpen, die mensen zijn er niet voor niets. Als profvoetballer sta je toch altijd onder druk. Je maakt mij niet wijs dat je een wedstrijd speelt en niet een klein beetje last hebt van zenuwen. Hoe ga je met negativiteit om bijvoorbeeld? Omdat het niet stoer is, maak je vaak geen gebruik van een mental coach. Als voetballers krachttraining moeten doen, dan lopen ze altijd te ouwehoeren. Eigenlijk moet je veel meer één-op-één met ze werken. Als ik trainer was, zou ik veel meer inzetten op werken met kleine groepjes.

Ligt daar misschien een rol voor jou weggelegd in de toekomst?
Wie weet, ja. Er zijn ook wel gesprekken links en rechts, maar daar kan ik helaas nog niks over zeggen. Maar misschien zie je me binnenkort wel weer ergens opduiken!

Dit is een interview uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.