We spraken Milano Koenders over Suriname, moeilijke jongens en Ronaldinho

Milano Koenders (31) zit niet stil nu hij zonder club zit. De verdediger is zijn eigen voetbalschool begonnen op het terrein van SDZ, de Amsterdamse amateurclub waar hij als kind leerde voetballen. Ondertussen maakt hij plannen voor investeringen in de evenementenindustrie, en traint hij dagelijks om fit te zijn voor als er een mooie club voor hem langskomt.

Koenders speelde in Nederland voor RKC Waalwijk, AZ, NEC, Sparta en Heracles, en afgelopen seizoen voor Concordia Chiajna in Roemenië. Hij wil nu nog een paar jaar door als profvoetballer. VICE Sports zocht Koenders op bij zijn voetbalschool, om hem te spreken over de laatste fase van zijn voetbalcarrière, Surinaams voetbal, diversiteit in de top van de voetbalwereld en zijn liefde voor Ronaldinho.

VICE Sports: Ha Milano, hoe heb je deze voetbalschool op poten gezet?
Milano Koenders: Ik trainde elke zomervakantie bij Nordin Wooter. Hij zei tegen me: “Als voetballer heb je goud in handen, omdat de jeugd naar je opkijkt. Waarom start je niet je eigen voetbalschool?” Hij heeft me apart genomen en tips gegeven, met zijn voetbalschool als voorbeeld. Tot op de dag van vandaag ben ik hem daar dankbaar voor.

Liep dat meteen soepel?
Nou, ik moest opeens zelf gaan bellen om ballen, shirtjes of pionnen te regelen als die nog niet binnen waren, of de vervanging van een zieke trainer. Maar dat moet je gewoon doen. Als je het zelf niet doet, ga je het ook niet leren. Ik neem aan dat jouw eerste interview ook niet zo vlekkeloos ging zoals je het nu doet. Je kan niet thuis op de bank gaan wachten tot alles naar je toe komt. Zo werkt het leven niet. Dat heeft mijn moeder me geleerd.

Ik zag dat je op je social media vaak benadrukt dat je je cirkel klein moet houden. Wat bedoel je daar precies mee?
Als je voetballer bent zijn er altijd mensen die met je willen optrekken. Je hebt aanzien op straat en iedereen herkent je. Dus iedereen wil daar een slaatje uit slaan. Ik ben nog steeds de jongen die ik was toen ik nog geen profvoetballer was, en ga nog steeds om met de jongens van toen. Gelukkig hebben mijn ouders er altijd voor gewaakt dat ik nooit naast mijn schoenen ben gaan lopen.

Hoe hebben je ouders dat gedaan?
Vanaf mijn eerste salaris bespraken we al wat ik daarmee zou gaan doen. Ze zeiden dat ik twee kanten op kon gaan: elke maand alles gelijk opmaken, of geen gekke dingen doen en de rest opzij leggen. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik niet vergat waar ik vandaan kwam.

Wie zijn die jongens met wie je van jongs af aan omgaat?
Ik heb een goede cirkel om me heen met Lorenzo Davids, Dominique Kivuvu, Romario Sabajo, Clyde Dasburg, en mijn neefjes Romario Lowes en Desire Linger. Zij helpen mij op weg. Evander Sno is ook een goede vriend van me, met hem praat ik veel over het leven na het voetbal. En mijn vader helpt hier in de voetbalschool door trainingen te geven.

Is het je gelukt om genoeg centen opzij te leggen, zoals je ouders hoopten?
Laten we zeggen dat ik lekker heb kunnen sparen. Ik kijk nu of ik meerdere voetbalscholen kan openen in Nederland en ben bezig met een aantal andere ondernemingen. Ik kan nog niet alles verklappen, want ik wil geen opschepper zijn die van alles roept en niks waarmaakt, maar het zit in de events.

Volgens mij hebben veel voetballers er moeite mee de stap van profvoetbal naar een nieuwe carrière te zetten.
Het is ook ontzettend moeilijk. Niet iedereen heeft een opleiding gehad om na het voetbal wat te doen. Je gaat daardoor toch een bepaalde leegte in. Als voetballer wordt alles letterlijk en figuurlijk tot in de puntjes voor je geregeld. Je hoeft er alleen maar aan te denken dat je je toilettas bij je hebt en dat is het eigenlijk. Maar als je daarna je zaakjes niet op orde hebt, kan het fout gaan.

Waar heb je het meeste moeite mee gehad sinds je op eigen benen staat?
Als je profvoetballer bent en vragen hebt over je belasting, kan je altijd wel hulp vragen aan een accountant op de club of je zaakwaarnemer. Ik had daar in het begin veel moeite mee toen ik mijn eigen voetbalschool begon. Ik wist bij god niet waar ik moest beginnen en hoe dat moest. Moest ik opeens zelf mijn post open gaan maken en belasting regelen. Mijn vriendin helpt mijn administratie gelukkig goed op orde te houden.

Waarom ben je afgelopen zomer weggegaan uit Roemenië?
Ik heb daar een mooie tijd gehad bij Concordia Chiajna, niks te klagen. Mijn zaakwaarnemer had me wel gewaarschuwd dat het er een chaos kan zijn, maar ik ben altijd netjes op tijd betaald en goed behandeld. Ik vond Boekarest ook een fantastische stad, dat had ik vooraf niet durven dromen. Maar mijn contract liep af aan het einde van het seizoen, en ik scheurde ook nog eens mijn enkelbanden af, waardoor ik lang moest revalideren in Nederland.

Ik had mijn familie gemist en raakte tijdens mijn revalidatie weer gewend in Nederland. Na mijn revalidatie wilde Concordia Chiajna me nog graag terug hebben, maar ik wilde alleen teruggaan als de financiële kant een stukje omhoog ging, want ik had er een lekker seizoen gedraaid en was gewend geraakt aan de competitie. Uit die financiële onderhandelingen kwamen we niet. Ik heb nog steeds wel goed contact met de president van de club.

Hoe kan het dat jij – met al jouw ervaring – sindsdien geen mooie club in Nederland hebt gevonden?
Ik denk dat jij zelf ook wel ziet hoe het er nu aan toegaat in de Eredivisie, als je kijkt naar jongens van mijn generatie. Ik denk dat de Eredivisie meer een opleidingscompetitie is geworden met jonge jongens. Volgens mij zouden wat oudere spelers in elk elftal geen kwaad kunnen in Nederland. Maar goed, daar kiezen ze op dit moment voor. Ik wil er niet over klagen, daar ben ik niet van. De dingen zijn zoals ze zijn.

Zijn spelers van jouw generatie te duur geworden voor Nederlandse clubs?
Dat zou ook kunnen. Ik kom uit de tijd waarin je misschien het drie, vierdubbele verdiende van wat je nu verdient in Nederland. Ik vind het nog steeds hartstikke lekker om op het veld te staan, voetbal is een passie, maar er moet wel wat tegenover staan.

Hoe pak jij de zoektocht naar een nieuwe club aan?
Als voetballer krijg je heel veel zaakwaarnemers op je dak die zeggen dat ze wat voor je kunnen betekenen. Ik ben daarin wel wat voorzichtiger geworden door de jaren heen. Ik heb nog een paar zaakwaarnemers met wie ik werk, die voor me op zoek zijn. Ze komen elke week met clubs uit Turkije, Zuidoost-Azië, Engeland en de Jupiler League, van alles en nog wat.

Waarom heb je nog nergens op toegehapt?
Sommige bedragen gaan hem gewoon niet worden. Bij sommige bedragen die ik hoor denk ik dat mensen die normaal werk hebben beter verdienen. Ik heb ook een gezin te onderhouden. Ik heb twee kinderen – een jongen en een meissie – en een vriendin thuis. Er moet ook brood op de plank komen en ik doe mijn ding al los van het voetbal. Het moet beter verdienen dan dit.

Maar hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om wat moois te vinden.
Dat is zeker waar. Misschien heb ik volgende week wel een club. Er lopen op dit moment wel wat concrete dingen. Wie weet is er sneller nieuws dan verwacht.

Je bent nu al bezig zelf voetballers op te leiden. Naar wat voor voetballers kijk je het liefst?
Voor mij is de beste voetballer die ik ooit heb gezien nog steeds Ronaldinho. Hij is mijn favoriete voetballer, verreweg.

Zit dat in het plezier dat hij uitstraalt?
In alles. Hij was de complete voetballer. Veel mensen zullen me voor gek verklaren, maar hij is in mijn ogen zelfs beter dan Messi. Echt een geweldenaar, in alle aspecten van het voetbal. Hij was sterk, snel, technisch vaardig, overzicht, dribbels, alles.

Mensen zeggen weleens dat een speler als hij, die alles op gevoel deed, nu niet meer mee zou kunnen in de top van het moderne voetbal.
Daar ben ik het echt niet mee eens. Kijk bijvoorbeeld naar Neymar, die doet dat ook. Maar op een minder niveau, vind ik. Ik vond Ronaldinho wat sterker en dwingender in zijn spel. Ik ben het er wel mee eens dat er in het voetbal van deze tijd veel te weinig vrijheid is. Spelers krijgen veel te veel opdrachten: niet dit, niet dat, wel zus, wel zo, twee keer raken, niet over de middenlijn. Daarmee druk je de spelers die het op gevoel doen weg.

Heb je in de Eredivisie een voorbeeld van zo’n speler?
Kijk naar een Oussama Assaidi van FC Twente. Ik denk niet dat Gertjan Verbeek hem veel opdrachten meegeeft. Ik denk dat hij hem juist lekker laat voetballen. Dan haal je zoveel winst uit zo’n jongen. Maar als je tegen zo’n jongen van alles gaat zeggen van tevoren, dan heb je er niks aan. Ik vind ook dat Nederland beter om kan gaan met zogenaamd moeilijke jongens.

Hoe bedoel je dat precies?
Hoe doorbreek je het als een jongen moeilijk is? Wijs je hem de hele tijd terecht? Of sla je af en toe een arm om zijn schouder en ga je apart met hem zitten? Ik denk dat je er dan meer uit haalt. Ik denk dat het Nederlands voetbal daarin stappen te maken heeft. Spelers krijgen veel te snel die stempel. Eigenlijk bestaan moeilijke jongens niet. Alleen jonge jongens die misschien wat extra begeleiding nodig hebben.

Bij wie in de Eredivisie zie je dit gebeuren?
Als ik hoor wat er allemaal gebeurt rondom Hakim Ziyech, waarover iedereen een mening heeft, dan denk ik: denk je dat hij er wakker van ligt dat journalisten wat over hem schrijven? Die jongen weet dat hij ontzettend goed kan voetballen. Waarom gaan we niet met z’n allen achter die jongen staan, om ervoor te zorgen dat hij ook in die mindere wedstrijden gas blijft geven?

Clarence Seedorf is een gentleman met een enorm voetbalverstand. Maar zelfs meneer Seedorf – zo noem ik hem altijd – heeft lang het stempel gehad van een moeilijke jongen. Terwijl er ook jongens zijn die – ongeacht wat voor discussie ze hebben met de trainer – nooit die stempel zullen krijgen. Bij die jongens wordt dan gezegd: “Mooi, die heeft een eigen mening.”

Bedoel je dat die stempel sneller wordt geplakt op spelers uit een sociaal-maatschappelijk andere cultuur dan bijvoorbeeld een Mark van Bommel?
Jij zegt het. Ik denk dat het goed zou zijn als we in Nederland vanuit verschillende culturen wat vaker met elkaar zouden sparren. De laatste jaren zie je veel Noord-Afrikaanse jongens doorbreken in de Eredivisie. Die komen ook weer uit een andere cultuur. Dus wat ga je dan doen? Blijf je doorgaan in die ene lijn die er altijd is geweest? Of gaan we met z’n allen een band vormen en zorgen dat we wat van elkaar kunnen leren?

Dat vind ik interessant. Het gaat de laatste tijd in het Nederlandse voetbal veel over dat we moeten kijken naar het buitenland. Maar jij zegt dus: kijk ook beter naar de verschillende culturen binnen Nederland.
Precies. Ik hoef jou niet te vertellen dat er veel talent zit in Nederland. Maar wat zijn de maatstaven? Waar wordt naar gekeken? Ik las laatst ook het interview dat jullie met Geraldo Antonio hebben gedaan. Er zijn genoeg jongens die opgroeien zonder ouders, die niet elk weekend iemand langs de lijn hebben staan. Wat doe je daarmee? Die kan je snel bestempelen als “moeilijk” en aan de kant duwen. Of je kan ermee aan de slag gaan.

Clarence Seedorf en Stanley Menzo hebben zich weleens uitgesproken over een gebrek aan diversiteit in de bestuurlijke top van het voetbal en op de trainerposities. Hoe kijk jij daarnaar?
Dat is een feit, toch? Daar hoeven we niet lang en breed over te discussiëren.

Hoe komt dat, denk je?
Vertel jij het maar. Ik heb met Patrick Kluivert gewerkt als trainer. Fantastische trainer. Ik heb met Dean Gorré gewerkt als trainer. Fantastische trainer. Ik heb met Winston Bogarde gewerkt als trainer. Fantastische trainer. Maar als je nu kijkt naar de Eredivisie, heeft volgens mij alleen Henk Fraser een Surinaamse achtergrond. Dat zie je overal in Europa.

Zelfs Clarence Seedorf heeft het moeilijk om clubs te vinden. Als ik dan zie hoe makkelijk bepaalde andere trainers aan een club komen, heb ik daar mijn bedenkingen bij. Ik wil niet alles ophangen aan discriminatie, dat vind ik te makkelijk. Maar het is een feit dat de verhoudingen scheef zijn in de top van de voetbalwereld. Daar zijn cijfers genoeg voor.

Jij hebt ook officieuze interlands voor Suriname gespeeld. Hoe staat het ervoor met het Surinaamse elftal?
Dat is een onderwerp waarover ik met pijn in mijn hart praat. Ik zie zoveel landen omhoog komen waarvan wij in potentie zouden kunnen winnen, zoals Curaçao. Mijn hart huilt echt als ik dat zie. Er is zoveel talent in Suriname en de Surinaamse Nederlanders hunkeren er echt naar om voor hun land uit te komen. Maar die dubbele nationaliteit komt maar niet van de grond.

Het gekke is dat het juist andersom is in Marokko. Daar azen ze op Nederlandse voetballers met Marokkaanse wortels.
In Suriname doen ze daar moeilijk over. Er is een wet die Suriname en Nederland lang geleden samen hebben afgesproken, waardoor alle Nederlanders met een Surinaamse achtergrond alleen een Nederlands paspoort hebben. Nederlanders met Surinaamse roots moeten dus eerst een Surinaams paspoort krijgen om voor Suriname te kunnen spelen. Clarence Seedorf, Winston Bogarde, Dean Gorré, Aron Winter en nog een hoop hebben het geprobeerd te regelen. Het is een vervelende, politieke kwestie. Ik vind het belachelijk dat het nog niet is gelukt.

Voel jij je meer Nederlander of Surinamer?
Amsterdam is de stad waar ik ben geboren en getogen, maar ik heb toch meer met Suriname. Dat is als thuiskomen voor mij. Daar heb ik heel veel mee, emotioneel. Ik heb familie daar, een huis daar. Suriname is gewoon mijn land, waar ik heel trots op ben.

Hoe is het leven daar vergeleken met hier?
Voor mij is het een paradijs. Minder moeten, meer alles relaxed. Niet te veel gezeik, niet te veel papieren. Gewoon lekker leven.

Ga je er ooit naartoe verhuizen?
Dat is wel de bedoeling. Ik hoor daar gewoon thuis.

Hoe ziet jouw leven eruit over een jaar of vijf?
Dan wil ik een gezonde man zijn, met een gezonde vrouw en een gezonde familie. En wat eigen ondernemingen. Maar die gezondheid is het belangrijkste.

En hoe heb je dan de laatste jaren van je voetbalcarrière doorgebracht?
Dat is een mooie vraag. Dat zullen we zien. Ik heb ooit gezegd dat ik graag af wil sluiten bij RKC Waalwijk, omdat ik daar de kans heb gehad om te debuteren. Dus wie weet is dat wel mijn laatste station als voetballer.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.