We spraken Rydell Poepon over zijn succes bij Boluspor

Het ging vorig jaar zomer aardig los op social media toen Rydell Poepon bij Boluspor tekende. Het regende woordgrappen over poep en pies, en dat was lachen, maar Poepon lacht het laatst. De voormalig spits van clubs als Sparta Rotterdam en NAC Breda werd afgelopen seizoen met twintig goals topscorer bij Boluspor. Dit seizoen heeft hij er alweer drie in het netje liggen.

Poepon (30) heeft zijn draai dus prima gevonden in de 1.Lig en wordt op handen gedragen door de supporters van zijn club. VICE Sports sprak hem via Skype over zijn sportieve succes met Boluspor, het temperament van Turkse voetbalsupporters, de woordgrapjes over zijn achternaam en zijn droom om een Surinaamse lunchroom te openen met zijn moeder.

VICE Sports: Ha Rydell, hoe gaat het met je?
Rydell Poepon: Qua doelpunten gaat het tot nu toe dit seizoen iets minder dan vorig jaar, maar persoonlijk gaat het goed. Ik hou van de mensen hier. Het lijkt soms net een sprookje.

Hoe merk je die liefde van de mensen in Bolu?
Soms eet ik in de stad met mijn vriendin en hoef ik achteraf niet te betalen, omdat iemand anders dan al anoniem mijn rekening op zich heeft genomen. Turken zijn echt heel erg gastvrij wat dat betreft. Maar ik scoorde ook veel vorig seizoen, daar was iedereen blij mee. Ik weet niet hoe het was gelopen als ik niet zoveel had gescoord. Dat is ook weer iets.

Wat merk je van de Turkse mentaliteit als je een potje verliest met Boluspor?
De Turkse mentaliteit is heel anders dan de Nederlandse mentaliteit. Hier word je echt op handen en voeten gedragen als je het goed doet. Maar als je het slecht doet, krijg je de andere kant van de medaille te zien. Als wij een wedstrijd verliezen, komt het twee keer zo hard aan. Soms geeft de president dan een waarschuwing dat hij een boete gaat geven. Uiteindelijk hoeven we die nooit te betalen, omdat we binnen een paar wedstrijden wel weer winnen. De president is alles dan weer even vergeten.

Hoe ben je bij Boluspor terechtgekomen?
Mijn keuze voor Turkije is voor het grootste deel beïnvloed door Fuat Capa, mijn trainer hier. Ik zou vorig jaar zomer bijna naar Apoel Nicosia op Cyprus gaan, maar dat ging op het laatste moment niet door. Toen benaderde Fuat mij. Het klikte gewoon meteen en hij spreekt Nederlands, omdat hij even in Nederland (bij MVV, red.) heeft gewerkt. Voor mij is dat heel fijn, dat ik hier in een vreemd land kom en de trainer Nederlands praat. Daarom dacht ik: ik ga lekker naar Boluspor.

Is het financieel ook lekker?
Het is financieel aantrekkelijk omdat je hier geen belasting betaalt. Voor het netto salaris dat ik hier nu krijg, moet je in Nederland bij de top vijf spelen.

In Nederland is wel even gelachen om de koppen na jouw transfer, Poepon naar Boluspor. Wat vind je daar zelf van?
Toen ik bij Boluspor ging tekenen, was ik er helemaal niet mee bezig dat mensen grappen konden gaan maken. Maar ik ben het gewend in Nederland. Mijn naam is vooral in het begin van mijn carrière bespot. Ik kan er wel om lachen, vind het geen probleem.

Toen je afgelopen seizoen de play-offs haalde met Boluspor, had De Telegraaf een keer de kop “Poepon heeft wind mee bij Boluspor”.
Hahaha, dat vind ik alleen maar mooi. Kijk, in het begin had ik er moeite mee als er grapjes over mijn naam werden gemaakt. Maar je kunt er niks aan doen, dus ben ik er zelf maar mee gaan lachen. Ik moet zeggen: sommige grappen kan ik nog waarderen ook, zoals deze.

Wat betekent Poepon eigenlijk?
Ik heb het eens opgezocht, maar kon het niet vinden. Je hoort het in ieder geval op zijn Frans uit te spreken. Die “n” aan het einde moet je bijna niet uitspreken.

Laten we teruggaan naar het voetbal. Hoe was je start toen je onder Fuat Capa begon bij Boluspor?
Nou, ik scoorde de hele voorbereiding niet, dus ze raakten een beetje in paniek. Ik heb zelfs verhalen gehoord dat ze toen al wilden dat ik wegging. Hier in Turkije verwachten ze dat een aankoop er meteen staat, al is het een vriendschappelijke wedstrijd. Dat maakt ze niks uit. Als spits moet je meteen scoren. Gelukkig hield Fuat vertrouwen in me. Uiteindelijk scoorde ik er twintig in de competitie. Mijn eerste goal was een rebound. Dat zijn de lekkerste goals.

Waarom zijn rebounds de lekkerste goals?
Omdat je die maar een klein tikje hoeft te geven en niemand daar wat aan kan doen. Er staat ook geen keeper meer in de goal, dus dat is het lekkerst. Na die rebound maakte ik meteen zes goals in zes wedstrijden en liep het als een trein. Ik denk dat ik qua afwerken wat rustiger ben geworden dan voorheen. Dat is, denk ik, puur ervaring.

De laatste wedstrijd van het seizoen wonnen jullie zelfs met 4-0 en maakte je alle goals.
Haha ja, ik wilde heel graag die twintig goals halen, dat klinkt toch een stuk beter dan ergens in de tien. In de eerste helft maakte ik er al meteen drie. Toen dacht ik: we doen er nog eentje in. Dat lukte ook, maar daarna begonnen de verdedigers van de tegenstander me te schoppen, dus had de trainer me er uit voorzorg uit gehaald. Maar goed, het was voor mij ook lekker om daarna eens play-offs om het kampioenschap te spelen. In de Eredivisie heb ik altijd tegen degradatie gestreden.

Je hebt in Nederland bij clubs uit de onderkant van de Eredivisie altijd wel je doelpunten gemaakt, vooral bij Willem II, Sparta en De Graafschap. Waarom heb je in Nederland nooit de stap naar de middenmoot of hoger gezet?
Om eerlijk te zijn zag ik ADO Den Haag als een stap naar de middenmoot. Daar ging ik in 2012 heen, maar het ging daar niet goed. Ik denk dat dat misschien andere clubs op de gedachte heeft gebracht dat ik de stap hogerop in Nederland niet aan zou kunnen. Bij ADO had ik Mike van Duinen op links naast me en Tjaronn Chery op rechts, dus een rechtspoot op links en een linkspoot op rechts. Ik moest mijn kansen vaak zelf creëren, omdat ik geen voorzetten kreeg. Dat was ik vanuit de jeugdopleiding van Ajax niet gewend.

Je ziet in het topvoetbal steeds vaker een rechtspoot op links en een linkspoot op rechts. Hoe kijk jij naar die ontwikkeling als spits?
Je ziet het nu zelfs bij Ajax in het eerste elftal. Klaas Jan Huntelaar kreeg in de tijd van Henk ten Cate zijn voorzetten en daar zag je zijn kracht. Nu heeft hij het zwaarder, omdat hij Amin Younes op links heeft en David Neres op rechts. Ze zeggen dan wel dat de backs dan op moeten komen, maar die kunnen niet altijd opkomen, dus dan krijg je het moeilijk als spits.

Waar wil heen als je contract bij Boluspor na dit seizoen afloopt?
Ik hoop dat ik in Turkije kan blijven. Het bevalt me hier goed. Het liefst zou ik naar de Super Lig willen. Dat wil ik ervaren, als dat kan. En als dat niet kan, is deze competitie ook prima voor mij. Boluspor wil heel graag met me verlengen. Als het hier goed blijft gaan, waarom zou ik dat dan niet doen?

Chill je weleens met andere Nederlandse jongens die in Turkije spelen?
Ik heb weleens met Ryan Donk gechilld en ben weleens naar een wedstrijd van Jeremain Lens geweest toen hij vorig seizoen bij Fenerbahçe speelde, toen chillden we ook even. Ik had laatst ook contact met Eljero Elia, we zouden binnenkort afspreken. Gaan we een hapje eten of zo, dat zien we wel.

Hoe ziet jouw leven in Turkije eruit naast het voetbal?
Ik woon in een appartement net buiten de stad, lekker rustig aan. Mitchell Te Vrede woont vlakbij mij. Mijn vriendin en zijn vriendin kunnen goed met elkaar opschieten, dus dat helpt wel. Er is niet zoveel te doen in Bolu, maar we zitten op twee uur rijden van Istanboel. Als ik vrij ben, rij ik lekker naar Istanboel. Het verkeer is er wel heftig, maar ik heb me snel aangepast. Ik ben wat roekelozer gaan rijden – laat ik het zo zeggen. Turken vinden dat heel normaal, dus dan kan je je beter aan hen aanpassen. Als je dat niet doet, vinden zij jou juist een slechte rijder.

Hoe is je band met Mitchell Te Vrede? Jullie zijn natuurlijk eigenlijk concurrenten voor dezelfde positie bij Boluspor.
Toen Mitchell vorige winterstop naar Boluspor kwam, was het eigenlijk de bedoeling dat we samen zouden spelen. Ik zou dan als bewegende spits om hem heen voetballen, met hem als aanspeelpunt. Maar dat zag er niet zo goed uit als Boluspor had verwacht, waardoor ik nu de enige spits ben. Zo zijn we toch nog concurrenten van elkaar geworden. Maar onze band is goed, we kunnen het goed met elkaar vinden.

Je gaat nu de laatste jaren van je voetbalcarrière in. Wat zou je erna willen doen?
Misschien trainer worden, maar dat weet ik niet zeker. Het kan ook iets helemaal buiten het voetbal worden, dan waarschijnlijk iets met eten. Ik hou van koken, mijn moeder ook, Surinaams vooral. Waarschijnlijk willen we een Surinaams-Nederlandse lunchroom in Amsterdam openen. Zoiets hebben we in gedachten, met menuutjes en broodjes.

Keer je sowieso terug naar Amsterdam?
Ja man, ik ben in Amsterdam geboren en getogen, het is mijn thuis. Ik heb er nog een huis op IJburg en wil een nieuw huis kopen in Amsterdam, maar moet nog kijken waar. Mensen zeggen altijd tegen me: waarom koop je niet iets net buiten Amsterdam, in Purmerend of zo? Maar nee man, Amsterdam is alles wat ik nodig heb.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.