We spraken Thomas Rieff over fietsen met zijn boezemvriend Tom Dumoulin

Tom Dumoulin heeft momenteel alle kans om de 21-daagse rittenkoers op zijn naam te schrijven. Maar goed, Milaan is nog ver natuurlijk.

De boezemvriend van Tom, Thomas Rieff, fietst al vanaf zijn jeugd met de Limburger in de roze trui. Hij is minstens zo nuchter als Tom Dumoulin, en houdt voorlopig nog even een slag om de arm voordat hij de overwinning van zijn vriend gaat vieren. Volgens Thomas juichen Nederlanders namelijk altijd te vroeg. “Tom kan de Giro niet in één dag winnen, maar wel in één dag verliezen,” lacht hij. Dat bleek ook gisteren na het darmincident van Tom, in de zestiende etappe van de Ronde van Italië. VICE Sports sprak Thomas over de Giro kijken op de bank, poepen in cafeetjes tijdens training en de trainingsmethodes van Tom Dumoulin.

VICE Sports: Ha Thomas, had jij verwacht dat Tom het zo ver zou kunnen schoppen in het wielrennen dat hij nu in het roze rijdt?
Thomas Rieff: Ja en nee. Vroeger, toen we met een groepje in Limburg trainden, zei ik altijd: “Als één van ons het zou kunnen redden tot profniveau, dan is het Tom.” Ik weet niet precies waarom, maar hij bleef maar stappen zetten. Momenteel verbaast Tom mij ook. Het is echt heel knap om Nairo Quintana bergop te verslaan.

Waarom is Tom verder in de wielersport gekomen dan jij?
Dat is puur talent en genen. Hij heeft de mentaliteit, de intelligentie, de koerskennis en het fysieke vermogen om op dit niveau te presteren. Het klopt bij hem allemaal voor de volle honderd procent.

Hoe is het contact tussen jou en Tom tijdens een grote wedstrijd in het buitenland?
Voor de openingsrit stuurde ik hem: “Succes jongen, maar daar heb je helemaal niks aan want je zal er geen meter harder door rijden.” Daar kon hij wel om lachen. Ik stuur wel eens een berichtje, maar niet elke dag. Nu in de Giro d’Italia ga ik hem echt niet lastig vallen. De hele wereldpers wil hem natuurlijk spreken. Wel spreken we altijd af als hij weer terug in Nederland is.

Is Tom een ander mens op televisie dan in het echt?
Nee, dat denk ik niet. Tom zegt altijd waar het op staat en wat er in hem opkomt. Hij is helder en neemt geen blad voor de mond. Als Tom het ergens niet mee eens is, komt hij op voor zijn mening. Hij wil vaak zijn zin doordrijven. Zo was hij vroeger ook.

Hij komt vaak heel rustig over. Heb je hem ooit op de kast gekregen?
Tom is ook een hele rustige jongen. Eigenlijk is het mij nooit gelukt om hem gek te maken. Tijdens trainingsritjes versnel ik weleens stiekem op een klimmetje of ik ga een klein stukje schuin voor hem rijden. Vrijwel altijd blijft hij zijn eigen tempo rijden en roept ie: “Waarom doe je dat nou? Ga nou niet harder rijden”. Hij revancheert zich later ook nooit. Wat dat betreft trekt hij zich niet zo veel van anderen aan. Ook niet van de pers. Het maakt hem niet uit wat er over hem gezegd wordt. Hij leest de berichten niet eens. Dat maakt hem ook zo natuurlijk tegenover camera’s.

Als jullie samen trainen, waar praat je dan zoal over?
Dat kan van alles zijn. We kunnen enorm lachen om droge humor en filmpjes die voorbij zijn gekomen op onze tijdlijn, maar we hebben het ook vaak over serieuze zaken. Bijvoorbeeld over voeding en trainingsmethoden. Hij is daar zo intensief mee bezig, daar hebben we wel eens discussies over. Tom is iemand die alles op zijn eigen manier doet en komt altijd met een goede onderbouwing. Hij neemt niks klakkeloos aan en is altijd op zoek naar het beste. Als ik met mijn mening kom en ik heb geen goede onderbouwing, dan neemt hij het zeker niet van mij aan.

Hij heeft een goed stel hersenen. Hij is niet van de ‘oude stempel’, van het alleen maar keihard fietsen. Hij behoort tot de nieuwe generatie die alles wetenschappelijk onderbouwd wil zien. Renners van de ‘nieuwe stempel’ zijn veel meer met de wetenschap achter het wielrennen bezig. Tom is daar enorm gedreven in. Het is niet meer aannemen en klakkeloos overnemen. Tom wil het ook snappen. Dat is het geheim van zijn succes.

Het klinkt alsof Tom een enorm gestructureerd leven leid. Is dat zo?
Ja, wat betreft zijn wetenschappelijke benadering op de sport zeker, maar aan de andere kant is Tom ook enorm ongestructureerd. Hij vergeet vaak spullen en afspraken. Bijvoorbeeld tijdens Parijs-Nice vorig jaar. Eén dag voor de start belt hij mij op: “Heb je morgen iets te doen? Ik ben mijn regenspullen vergeten en die moeten naar Parijs worden gebracht.” Zijn ouders zijn uiteindelijk met zijn regenkleding naar Parijs gereden.

Hoe zit jij achter de buis de Giro te kijken?
Ik kijk met veel spanning. Ik vind het heel mooi wat Tom momenteel doet. Die etappe waar hij Quintana los reed vond ik schitterend. Ik zag dat hij het moeilijk had, maar ik bleef wel heel rustig. Ik weet namelijk dat Tom ook rustig blijft en in zijn eigen tempo omhoog rijdt. Kijk, in het wielrennen kunnen de kaarten elke kilometer anders worden geschud. Op het moment dat Tom Ilnur Zakarin ook nog eens loste, sprong ik wel half uit mijn stoel.

De kaarten kunnen elke kilometers anders worden geschud, dat zei je al. Dat gebeurde gisteren in de zestiende etappe ook. Wat is jouw verklaring voor Tom’s, ehm, bermincident?
Toen Tom afstapte, stond ik net in de keuken. Ik rende terug en dacht: het zal toch niet waar zijn. Tom heeft dit soort dingen vaker. In de Tour bijvoorbeeld, toen had het met koolhydrateninname te maken. Het had gisteren hetzelfde kunnen zijn.

Dus Tom is niet ziek?
Nee, dat denk ik niet. In het interview na afloop vond ik hem er fris uitzien. Ik heb hem veel slechter gezien. In de Tour van vorig jaar was niet de eerste keer dat hij met spoed de bosjes op moest zoeken. Ik heb eens een keertje met hem een trainingsritje gereden. Op de Camerig sprong hij ook ineens van zijn fiets om het cafeetje halverwege in te hollen. Zoiets kan echt ineens bij hem komen. Ook na trainingen moet hij geregeld gelijk naar het toilet. Ik denk dat Tom daar niet uniek in is, maar dat het nooit zo prominent in beeld komt. Aan de andere kant zijn plotselinge sanitaire-stops wel Tom-eigen.

In de Vuelta d’Espana van 2015 was Tom ook dicht bij de eindoverwinning. Hoe schat je zijn kansen nu in?
Ik ben net zo nuchter als toentertijd. Destijds was Madrid nog ver, nu is Milaan nog ver. Er kan nog van alles gebeuren. Wij Nederlanders juichen altijd te vroeg. In de Vuelta stond Tom al zowat op het hoogste treetje van het podium met nog een aantal etappes te rijden. Ik zag hem daar toen nog niet. Het is heel geweldig wat Tom nu doet, maar de realiteit bij Nederlanders verdwijnt soms.

Ik durf pas te zeggen dat hij de Giro wint op het moment dat hij eerste staat voor de afsluitende tijdrit. Ik heb hem nog nooit zo goed zien rijden, maar vergeleken met Movistar is Tom’s ploeg minder sterk. Gisteren hebben we niet gezien of hij écht meekan. Aan de ene kant heeft hij zich al bewezen, toen hij Quintana bergop versloeg. Aan de andere kant heeft hij ook al bewezen dat het flink mis kan gaan, bijvoorbeeld in de Vuelta. Tom kan de Giro niet in één dag winnen, maar wel in één dag verliezen.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.